تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۷/۱۹ ساعت ۱۰:۵۴
کد مطلب : ۱۱۸۳۰۸
کارگردان مطرح لهستانی درگذشت
گروه فرهنگی: «آندری وایدا» - کارگردان مطرح لهستانی - در سن ۹۰ سالگی درگذشت. او با فیلم «پس‌تصویر» نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی امسال بوده است.
«گلف نیوز» نوشت: «آندری وایدا»، فیلمساز سرشناس لهستانی بر اثر نارسایی ریوی و پس از چند روز کما، در سن ۹۰ سالگی درگذشت.
«وایدا» را از برجسته‌ترین اعضای مکتب فیلم‌سازی لهستان، می‌دانند. او در سال ۱۹۹۹ جایزه اسکار افتخاری را برای «پنج دهه کارگردانی درخشان» دریافت کرد. چهار فیلم این کارگردان نام‌آور «سرزمین موعود» (۱۹۷۵)، «دوشیزگان ویلکو» (۱۹۷۹)، «مرد آهنین» (۱۹۸۱) و «کاتین» (۲۰۰۷) نامزد بهترین فیلم خارجی اسکار شده‌اند.
»آندری وایدا» روز ششم مارس ۱۹۲۶ در «سوالکی» کشور لهستان به دنیا آمد، وی هنر طراحی را از پدرش آموخت و همین موجب شد که در «کراکوف» به تحصیل در رشته هنرهای زیبا بپردازد اما سه سال بعد تصمیم‌اش عوض شد و برای ادامه‌ی تحصیل به مدرسه‌ی فیلم «لودز» رفت.
»وایدا» ۱۳ ساله بود که جنگ جهانی دوم آغاز شد و او بیشتر عمرش را به همراه مادرش با این امید گذراند که شاید پدرش از جنگ زنده بازگردد. اما نام پدر «وایدا» در هیچ‌یک از فهرست‌های رسمی سربازان لهستانی کشته شده در جنگ اعلام نشده بود و حقیقت درباره او سال‌ها بعد آشکار شد.
»کاپیتان وایدا» در زندانی واقع در غرب اتحاد جماهیر شوروی سابق توسط پلیس مخفی شوروی تیرباران شده بود، این فاجعه در حالی روی داده بود که «آندره» و حدود ۲۲ هزار لهستانی دیگر امیدوارانه انتظار بازگشت عزیزانشان را می‌کشیدند.
»آندری وایدا» در دهه‌ی ۵۰ یکی از اعضای اصلی مدرسه فیلم لهستان بود که جمعی از فیلم‌سازان بسیار مستعد را تشکیل می‌داد که با فیلم‌هایشان اعتباری بین‌المللی برای سینمای اروپای شرقی به ارمغان آورده بودند. فیلم‌های «وایدا» مهم‌ترین رویدادهای تاریخی لهستان در نیمه‌ی دوم قرن بیستم را در ساختاری تراژیک که خاص سینمای اوست، به تصویر کشیده‌اند.
»آندری وایدا» عموما به عنوان یکی از مهم‌ترین سینماگران لهستان پس از جنگ جهانی دوم شناخته می‌شود که با وجود نظام استالینی و اختناق حاکم بر کشورش، همواره به درون‌مایه‌های سیاسی علاقه نشان داده است.
«وایدا» فیلم «کانال» را در سال ۱۹۵۶ ساخت و جایزه‌ی ویژه هیات‌داوران جشنواره کن را گرفت و فیلم «خاکستر و الماس» در سال ۱۹۵۸ جایزه‌ی فیپرشی جشنواره‌ی ونیز را برای او به ارمغان آورد.
این کارگردان سینما و تئاتر با یکی از اولین فیلم‌های خود با نام «خاکستر و الماس» نشان داد که قادر است زیر سانسور شدید، فیلم‌های باارزشی بسازد و در چارچوبی محدود از نابسامانی‌های نظام انتقاد کند.
این که «وایدا» زندگی‌اش را وقف جنبش همبستگی کرده بود، موجب شد که در نخستین انتخابات آزاد لهستان در سال ۱۹۸۹ یکی از کاندیداها باشد.
دهه‌ی ۷۰ را می‌توان درخشان‌ترین و موفق‌ترین دوران فعالیت هنری و سینمایی »وایدا» دانست؛ دوره‌ای که بیش از ۱۰ فیلم ساخت و شاهکارهای بی‌نظیری را به‌روی پرده سینماهای جهان آورد. «چشم‌انداز پس از جنگ»، «عروسی»، «سرزمین موعود»، «مرد مرمرین» و «رهبر ارکستر» از جمله آثار شاخص «وایدا» در دهه ۷۰ بودند.
با اوج‌گیری اعتراضات در لهستان، «آندری وایدا» از اوایل دهه ۱۹۸۰ به اردوی منتقدان پیوست، آشکارا زبان به انتقاد باز کرد و کوشید فیلم‌های خود را در شرایطی آزاد در کشورهای اروپای غربی کارگردانی کند.
»وایدا» به ویژه با فیلم سینمایی «دانتون» که آن را در فرانسه کارگردانی کرد، با سلطه «دیکتاتوری خلقی» در کشور خود تسویه حساب کرد.
او در این سال‌ها زندگی‌اش را وقف جنبش همبستگی لهستان کرده بود و علاقه و ارادت خود را در فیلم «مرد آهنی» (۱۹۸۱) و پیش از آن در «مرد مرمرین» (1976) نشان داده بود. حضور فعال این کارگردان در جنبش همبستگی لهستان موجب شد تا دولت این کشور کمپانی فیلم‌سازی «وایدا» را از ادامه فعالیت محروم کند.
«وایدا» در این سال‌ها همچنان در عرصه تئاتر فعال بود و آثار برجسته‌ای از داستایوفسکی چون «ابله» و «تسخیرشده» و همچنین «آنتیگون» را به‌روی صحنه برد. این فیلم تاریخی به ماجراهای انقلاب کبیر فرانسه در «دوران ترور» می‌پردازد، اما «وایدا» با زبانی کنایی التهابات و کشمکش‌های سیاسی لهستان را در آن بازتاب داد. او در فیلم خود در برابر نظرات خشن و افراطی روبسپیر، از میانه‌روی و آزادمنشی دانتون دفاع می‌کند.
فیلم «دانتون» یکی از بهترین فیلم‌های سال ۱۹۸۳ بود و جوایز فراوانی به دست آورد، از جمله جایزه‌ی سزار و جایزه‌ی بافتا را از آن خود کرد. «وایدا» در سال ۲۰۰۷ نیز برای فیلم سینمایی «کاتین» جایزه‌ی بافتا را از آن خود کرد.
دهه‌ی ۹۰ با انتخاب «وایدا» به سمت سناتور آغاز شد و او در فیلم‌هایی چون «انگشتر عقاب‌نشان» (۱۹۹۳) و «هفته مقدس» (۱۹۹۶) بار دیگر جنگ جهانی دوم را محوریت داستان قرار داد. او با فیلم‌های «کورژاک»، «دانتون» و به‌خصوص فیلم پرفروش «پن تادئوس» آکادمی اسکار را واداشت تا در سال ۲۰۰۰ جایزه اسکار افتخاری را برای تقدیر از یک عمر دستاورد سینمایی، به او تقدیم کند. جشنواره برلین نیز در سال ۲۰۰۶ با اعطای خرس طلای افتخاری تقدیری دوباره از این کارگردان بلندآوازه به‌عمل آورد.
این فیلمساز لهستانی در سال ۲۰۰۰ به پاس «پنج دهه کار خلاقانه در سینما» جایزه‌ی اسکار افتخاری دریافت کرد. فیلم‌های او همگی مورد تحسین واقع شده‌اند. «وایدا» در عین حال به خاطر فیلم «مرد آهنین» نخل طلای جشنواره کن ۱۹۸۱ را نیز از آن خود کرده بود. همچنین فیلم دیگرش با نام «کاتین» در هشتادمین دوره جوایز اسکار، نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی شد.
»کاتین» شخصی‌ترین فیلم «وایدا» محسوب می‌شود. او در این فیلم سرنوشت چهار افسر لهستانی و خانواده‌هایشان را که البته همگی شخصیت‌های داستانی هستند، به تصویر می‌کشد.
»وایدا» در آخرین ساخته سینمایی خود زندگی رییس جمهور لهستان، رهبر جنبش دموکرات و یکی از تاثیرگذارترین افراد در تغییر دوره‌ی کمونیستی لهستان را جلوی دوربین برده است. هفتادمین جشنواره فیلم ونیز نیز در سال ۲۰۱۳ با اعطای جایزه دستاورد سینمایی خود از «آندری وایدا» کارگردان کهنه‌کار لهستانی تقدیر کرد.
«وایدا» را از برجسته‌ترین اعضای مکتب فیلم‌سازی لهستان، می‌دانند. او در سال ۱۹۹۹ جایزه اسکار افتخاری را برای «پنج دهه کارگردانی درخشان» دریافت کرد. چهار فیلم این کارگردان نام‌آور «سرزمین موعود» (۱۹۷۵)، «دوشیزگان ویلکو» (۱۹۷۹)، «مرد آهنین» (۱۹۸۱) و «کاتین» (۲۰۰۷) نامزد بهترین فیلم خارجی اسکار شده‌اند.
»آندری وایدا» روز ششم مارس ۱۹۲۶ در «سوالکی» کشور لهستان به دنیا آمد، وی هنر طراحی را از پدرش آموخت و همین موجب شد که در «کراکوف» به تحصیل در رشته هنرهای زیبا بپردازد اما سه سال بعد تصمیم‌اش عوض شد و برای ادامه‌ی تحصیل به مدرسه‌ی فیلم «لودز» رفت.
»وایدا» ۱۳ ساله بود که جنگ جهانی دوم آغاز شد و او بیشتر عمرش را به همراه مادرش با این امید گذراند که شاید پدرش از جنگ زنده بازگردد. اما نام پدر «وایدا» در هیچ‌یک از فهرست‌های رسمی سربازان لهستانی کشته شده در جنگ اعلام نشده بود و حقیقت درباره او سال‌ها بعد آشکار شد.
»کاپیتان وایدا» در زندانی واقع در غرب اتحاد جماهیر شوروی سابق توسط پلیس مخفی شوروی تیرباران شده بود، این فاجعه در حالی روی داده بود که «آندره» و حدود ۲۲ هزار لهستانی دیگر امیدوارانه انتظار بازگشت عزیزانشان را می‌کشیدند.
»آندری وایدا» در دهه‌ی ۵۰ یکی از اعضای اصلی مدرسه فیلم لهستان بود که جمعی از فیلم‌سازان بسیار مستعد را تشکیل می‌داد که با فیلم‌هایشان اعتباری بین‌المللی برای سینمای اروپای شرقی به ارمغان آورده بودند. فیلم‌های «وایدا» مهم‌ترین رویدادهای تاریخی لهستان در نیمه‌ی دوم قرن بیستم را در ساختاری تراژیک که خاص سینمای اوست، به تصویر کشیده‌اند.
»آندری وایدا» عموما به عنوان یکی از مهم‌ترین سینماگران لهستان پس از جنگ جهانی دوم شناخته می‌شود که با وجود نظام استالینی و اختناق حاکم بر کشورش، همواره به درون‌مایه‌های سیاسی علاقه نشان داده است.
«وایدا» فیلم «کانال» را در سال ۱۹۵۶ ساخت و جایزه‌ی ویژه هیات‌داوران جشنواره کن را گرفت و فیلم «خاکستر و الماس» در سال ۱۹۵۸ جایزه‌ی فیپرشی جشنواره‌ی ونیز را برای او به ارمغان آورد.
این کارگردان سینما و تئاتر با یکی از اولین فیلم‌های خود با نام «خاکستر و الماس» نشان داد که قادر است زیر سانسور شدید، فیلم‌های باارزشی بسازد و در چارچوبی محدود از نابسامانی‌های نظام انتقاد کند.
این که «وایدا» زندگی‌اش را وقف جنبش همبستگی کرده بود، موجب شد که در نخستین انتخابات آزاد لهستان در سال ۱۹۸۹ یکی از کاندیداها باشد.
دهه‌ی ۷۰ را می‌توان درخشان‌ترین و موفق‌ترین دوران فعالیت هنری و سینمایی »وایدا» دانست؛ دوره‌ای که بیش از ۱۰ فیلم ساخت و شاهکارهای بی‌نظیری را به‌روی پرده سینماهای جهان آورد. «چشم‌انداز پس از جنگ»، «عروسی»، «سرزمین موعود»، «مرد مرمرین» و «رهبر ارکستر» از جمله آثار شاخص «وایدا» در دهه ۷۰ بودند.
با اوج‌گیری اعتراضات در لهستان، «آندری وایدا» از اوایل دهه ۱۹۸۰ به اردوی منتقدان پیوست، آشکارا زبان به انتقاد باز کرد و کوشید فیلم‌های خود را در شرایطی آزاد در کشورهای اروپای غربی کارگردانی کند.
»وایدا» به ویژه با فیلم سینمایی «دانتون» که آن را در فرانسه کارگردانی کرد، با سلطه «دیکتاتوری خلقی» در کشور خود تسویه حساب کرد.
او در این سال‌ها زندگی‌اش را وقف جنبش همبستگی لهستان کرده بود و علاقه و ارادت خود را در فیلم «مرد آهنی» (۱۹۸۱) و پیش از آن در «مرد مرمرین» (1976) نشان داده بود. حضور فعال این کارگردان در جنبش همبستگی لهستان موجب شد تا دولت این کشور کمپانی فیلم‌سازی «وایدا» را از ادامه فعالیت محروم کند.
«وایدا» در این سال‌ها همچنان در عرصه تئاتر فعال بود و آثار برجسته‌ای از داستایوفسکی چون «ابله» و «تسخیرشده» و همچنین «آنتیگون» را به‌روی صحنه برد. این فیلم تاریخی به ماجراهای انقلاب کبیر فرانسه در «دوران ترور» می‌پردازد، اما «وایدا» با زبانی کنایی التهابات و کشمکش‌های سیاسی لهستان را در آن بازتاب داد. او در فیلم خود در برابر نظرات خشن و افراطی روبسپیر، از میانه‌روی و آزادمنشی دانتون دفاع می‌کند.
فیلم «دانتون» یکی از بهترین فیلم‌های سال ۱۹۸۳ بود و جوایز فراوانی به دست آورد، از جمله جایزه‌ی سزار و جایزه‌ی بافتا را از آن خود کرد. «وایدا» در سال ۲۰۰۷ نیز برای فیلم سینمایی «کاتین» جایزه‌ی بافتا را از آن خود کرد.
دهه‌ی ۹۰ با انتخاب «وایدا» به سمت سناتور آغاز شد و او در فیلم‌هایی چون «انگشتر عقاب‌نشان» (۱۹۹۳) و «هفته مقدس» (۱۹۹۶) بار دیگر جنگ جهانی دوم را محوریت داستان قرار داد. او با فیلم‌های «کورژاک»، «دانتون» و به‌خصوص فیلم پرفروش «پن تادئوس» آکادمی اسکار را واداشت تا در سال ۲۰۰۰ جایزه اسکار افتخاری را برای تقدیر از یک عمر دستاورد سینمایی، به او تقدیم کند. جشنواره برلین نیز در سال ۲۰۰۶ با اعطای خرس طلای افتخاری تقدیری دوباره از این کارگردان بلندآوازه به‌عمل آورد.
این فیلمساز لهستانی در سال ۲۰۰۰ به پاس «پنج دهه کار خلاقانه در سینما» جایزه‌ی اسکار افتخاری دریافت کرد. فیلم‌های او همگی مورد تحسین واقع شده‌اند. «وایدا» در عین حال به خاطر فیلم «مرد آهنین» نخل طلای جشنواره کن ۱۹۸۱ را نیز از آن خود کرده بود. همچنین فیلم دیگرش با نام «کاتین» در هشتادمین دوره جوایز اسکار، نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی شد.
»کاتین» شخصی‌ترین فیلم «وایدا» محسوب می‌شود. او در این فیلم سرنوشت چهار افسر لهستانی و خانواده‌هایشان را که البته همگی شخصیت‌های داستانی هستند، به تصویر می‌کشد.
»وایدا» در آخرین ساخته سینمایی خود زندگی رییس جمهور لهستان، رهبر جنبش دموکرات و یکی از تاثیرگذارترین افراد در تغییر دوره‌ی کمونیستی لهستان را جلوی دوربین برده است. هفتادمین جشنواره فیلم ونیز نیز در سال ۲۰۱۳ با اعطای جایزه دستاورد سینمایی خود از «آندری وایدا» کارگردان کهنه‌کار لهستانی تقدیر کرد.
مرجع : ایسنا
