رضا کیانیان چه زمانی دیوانه کامل است؟

برنامه «چشم شب روشن» با اجرای محمد صالح‌علا، شامگاه چهارشنبه اول دی با حضور اکبر نبوی کار‌شناس و منتقد سینما میزبان رضا کیانیان بود.

در ابتدای این برنامه، رضا کیانیان احوال بازیگری در تلویزیون را بد و در تئاتر بسیار خوب توصیف کرد. او در این باره گفت: «در جشنواره فجر پارسال وقتی گروه بازیگرانی می‌دیدم که روی صحنه شاهکار می‌کردند، از شوق گریه کردم.»

او در دیگر بخش‌های صحبت‌‎هایش در موارد زیر سخن گفت:

از نقش روشنفکر تا یک آدم ساده : برای یکی از کتاب‌هایم به نام «بازیگری در قاب» با تعدادی از بزرگان سینما مصاحبه داشتم که بهرام بیضایی نیز یکی از آن‌ها بود. او به من گفت به نظرش نمی‌توانم نقش عاشق را بازی کنم چون نگاه من خاص است. پس از آن در یک مقطع زمانی خاص، عده‌ای دیگر معتقد بودند که غیر از نقش روشنفکر نمی‌توانم بازی کنم، اما پس از آن «فرش باد» را که شخصیتی زرنگ بود و «یک حبه قند» را که شخصیتی ساده در آن داشتم، بازی کردم.

بازیگری کاری شبیه شعبده است: وقتی تماشاگر بلیت می‌خرد و به تئا‌تر می‌آید، می‌داند که هیچ چیز واقعی نیست، اما با این وجود می‌نشیند و نمایشی که ما برایش ترتیب داده‌ایم، می‌بیند. ما بازیگران کاری شبیه شعبده انجام می‌دهیم که مردم باورمان کنند.اگر بازیگوش نباشیم، نمی‌توانیم نقشی را به خوبی بازی کنیم و تماشاگران را به وجد بیاوریم.

رابطه هنر و دیوانگی: بازیگری و هنر نوعی دیوانگی اما از نوع دوره‌ای است؛ یعنی وقتی نقش بازی می‌کنم دیوانه کاملم و زمانی که از آن بیرون آمدم، می‌توانم از آن فاصله بگیرم و دوباره به آن نگاه کنم. کسی که می‌گوید بازیگری زندگی است، هیچوقت نمی‌تواند بازی خود را تحلیل کند؛ اما بسیاری از بازیگران چشم سوم خود را کور می‌کنند.

سه سال خیابان‌گردی: سه سال بازیگر دوره‌گرد تئا‌تر و نمایش خیابانی بودم. سال ۵۷ در مشهد همراه برادرم (گروه پارت) نمایش دوره‌گردی داشتیم و به دلیل اینکه تماشاگر پولی پرداخت نکرده بود، به عنوان بازیگر باید با هر روشی نگهش می‌داشتم.