احتمالا با مشاهده چنین عنوانی برای این نوشته ذهن به سمت دنیای سیاست و سیاسیون سیاست زده می‌رود اما نه! آن چه در پی می‌آید هیچ سنخیتی با آن معنایی که در این سالها از این واژه ارائه می‌شود ندارد. با نگاهی به کتب دینی می‌توان مشاهده کرد که فتنه را در هم آمیختن حق و باطل معنا کرده‌اند و معنای مورد اشاره در عنوان نیز دقیقا همین است.
با مروری بر نقدهای پرشماری که بر روند برگزاری جشنواره فیلم فجر در امسال مطرح شده است می‌توان به این نتیجه رسید که در این نقدها هم شاهد نوعی در هم آمیختگی سخنان حق، استدلالی و منطقی با گفته هایی باطل، از روی توهم و سیاست زده هستیم. به این معنا که کسر قابل توجهی از منتقدان سینمای ایران بر اساس استانداردهایی کاملا مشخص که مورد قبول اکثریت قریب به اتفاق اهالی سینماست از نادیده گرفتن برخی از فیلم‌ها در زمان معرفی نامزدهای کسب سیمرغ در این دوره از جشنواره گلایه هایی را مطرح کردند. همه این گلایه ها (فارغ از اینکه موافقش باشیم یا مخالفش) در چارچوب‌های یک گفتمان سینمایی مطرح شده اند.
اما در کنار این نقدها که در این دوره از جشنواره به واسطه پایین آمدن معدل کیفیت فیلم‌ها نسبت به سال پیش بسیار بیشتر از گذشته بود برنامه ساز برنامه سینمایی «هفت» که در ابتدا به نیت کمک و یاری سینمای ایران تاسیس شده بود و به مرور باعث افتراق بین اهالی سینما شده است بر روی آنتن زنده تلویزیون مطلبی را مطرح کرد که به شدت قابل تامل و عجیب بود. بهروز افخمی معتقد است که به واسطه آن که برخی داوران دو تابعیتی هستند و از برخوردهای گروه تروریستی «مجاهدین خلق» در خارج از کشور واهمه دارند فیلم «ماجرای نیمروز» را که به این گروهک اشاره دارد و البته در خوش ساخت بودنش یک اجماع نسبی بین منتقدان ایجاد شده است نادیده خواهند گرفت.
شاید حتی تا این جای ماجرا هم با توجه به عملکردی که از صداوسیما سراغ داریم چندان مهم نباشد و بتوان تحمل کرد که رسانه انحصاری صداوسیما‌تریبونی را در اختیار فردی قرار دهد که چنین صحبت هایی که بیشتر شبیه توهم است را به مخاطبان تلویزیون ارائه دهد اما مشکل از جایی شروع می‌شود که پس از آن که فیلم «ماجرای نیمروز» سه سیمرغ جشنواره امسال (از جمله بهترین فیلم) را دریافت کرد باز هم افخمی و «هفت» اش قصد پیاده شدن از «خر شیطان» را نداشتند و همچنان بر همان ایده متوهمانه تاکید می‌کردند. به واقع اگر داوران‌ترسی از آن گروه تروریستی داشتند سیمرغ بهترین فیلم را که مهمترین جایزه هر جشنواره سینمایی است به فیلم «ماجرای نیمروز» می‌دادند؟
لشکرگشی افرادی که در این دوره برنده جایزه‌ای نشده‌اند در برنامه هفت و تاکید بر یک توهم بی مبنا تنها و تنها باعث می‌شود که نقدهای منتقدان این برنامه و سایر منتقدان و اهالی سینما که به درستی به موارد بسیاری که در این دوره از جشنواره از روی مصلحت انجام شده است (از انتخاب فیلم‌ها تا اعلام اسامی نامزدها، از اعضای هیات انتخاب و داوری تا نقد ناپذیری برخی مسئولان وزارت ارشاد) تحت تاثیر منفی قرار بگیرد و در نگاه برخی این گونه جلوه داده شود که همه نقدها یکسره سیاست زده و ناشی از خیال بافی است.
دریافت لینک صفحه با کد QR