تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۱۲/۲۲ ساعت ۱۳:۰۰
کد مطلب : ۱۲۶۹۸۴
تا این تکیه‌گاه‌های اعتقادی بازسازی نشود...!
نقد اخلاقی مدعیان پاک‌دستی
محمد معینی
یکی از نمایندگان محترم مجلس خبرگان گفته است که: «تعامل با دشمن موجب گردش چرخ کارخانه‌ها نشد.» با نزدیک شدن انتخابات، البته هجمه از‌تریبون‌های یک‌طرفه علیه دولت گسترش خواهد یافت اما مسئله مهم این است که مدعیان دین و مذهب، که لاجرم پاسداری از ارزش‌های اخلاقی را نباید از دستور کار خود خارج سازند، گاهی به‌راحتی این مهم را فراموش می‌کنند.
محل نزاع، اگر صرفاً محل حضور بازیگران قهار و بی‌رحم سیاست بود که «قدرت» را به هر بهایی طالب‌اند، و نه علمایی که بیشتر از سیاست، به هدایت اخلاقی مأمور، شاید حکایت این روزهای هجوم علیه دولت، حکایت هجمه به بُن‌مایه باورهای دینی مردم توسط کسانی نبود که خود در کسوتی دینی، رخ خود را در آینه قدرت به تماشا نشسته‌اند و سکوت حمایت‌آمیزشان در دوره دولت پیشین، فراموش ناشدنی است. به‌طور روشنی اقتصاد کشور دچار رکود است و باز به‌طور واضحی، برجام و توافق با قدرت‌های جهانی - برخلاف ژست و مانورهای تهاجمی اولیه - حاصل آمده است. از‌ترکیب این دو گزاره، یک نقشه راه به‌راحتی برای منتقدان و مخالفان دولت قابل طراحی است؛ طرح مدام این سؤال که «چرا برجام منجر به رفع رکود نشد؟ »
انصاف اما به‌عنوان عنصری در اخلاق، حکم می‌کند مجال طرح سؤالاتی دیگر نیز از همان‌تریبون‌های گره‌افکن، فراهم باشد: «اگر برجام نبود، چه می‌شد؟ » ، «وقتی آواربرداری از پلاسکو، که فقط در عرض 3 ساعت منهدم شد، قریب به 10 روز طول می‌کشد، آواربرداری از اقتصاد سال‌های 84 تا 92 سال، چه مدت طول خواهد کشید؟ » و این‌‌که «چرا نباید رشد منفی اقتصادی را در سال پایانی دولت پیشین از یاد برد؟ »به همان‌اندازه که گشودن گره از کار اقتصاد را یکسره حواله به تعامل‌های بین‌المللی کردن، نابخردانه است، به همان‌اندازه و چه‌بسا بیشتر، گره انداختن مدام در کار و باور تعامل طبیعی با جامعه بین‌الملل نیز عاقلانه نیست اگر نگوییم صرفاً از سر بی‌صداقتی است.
آنچه «اعتماد» – حلقه مفقود در توسعه – را احیا می‌کند آن است که اصول و مهماتی گرامی داشته شود، به‌خصوص از سوی متولیان باور مردم و بی‌تردید «انصاف» از جمله مهم‌ترین آن‌هاست. تا این تکیه‌گاه‌های اعتقادی بازسازی نشود، چرخ کارخانه‌ها به هیچ معجزه‌ای نخواهد چرخید؛ چه دولت کنونی باشد چه دولت محبوب امثال آن نماینده جوان در مجلس خبرگان!
یکی از نمایندگان محترم مجلس خبرگان گفته است که: «تعامل با دشمن موجب گردش چرخ کارخانه‌ها نشد.» با نزدیک شدن انتخابات، البته هجمه از‌تریبون‌های یک‌طرفه علیه دولت گسترش خواهد یافت اما مسئله مهم این است که مدعیان دین و مذهب، که لاجرم پاسداری از ارزش‌های اخلاقی را نباید از دستور کار خود خارج سازند، گاهی به‌راحتی این مهم را فراموش می‌کنند.
محل نزاع، اگر صرفاً محل حضور بازیگران قهار و بی‌رحم سیاست بود که «قدرت» را به هر بهایی طالب‌اند، و نه علمایی که بیشتر از سیاست، به هدایت اخلاقی مأمور، شاید حکایت این روزهای هجوم علیه دولت، حکایت هجمه به بُن‌مایه باورهای دینی مردم توسط کسانی نبود که خود در کسوتی دینی، رخ خود را در آینه قدرت به تماشا نشسته‌اند و سکوت حمایت‌آمیزشان در دوره دولت پیشین، فراموش ناشدنی است. به‌طور روشنی اقتصاد کشور دچار رکود است و باز به‌طور واضحی، برجام و توافق با قدرت‌های جهانی - برخلاف ژست و مانورهای تهاجمی اولیه - حاصل آمده است. از‌ترکیب این دو گزاره، یک نقشه راه به‌راحتی برای منتقدان و مخالفان دولت قابل طراحی است؛ طرح مدام این سؤال که «چرا برجام منجر به رفع رکود نشد؟ »
انصاف اما به‌عنوان عنصری در اخلاق، حکم می‌کند مجال طرح سؤالاتی دیگر نیز از همان‌تریبون‌های گره‌افکن، فراهم باشد: «اگر برجام نبود، چه می‌شد؟ » ، «وقتی آواربرداری از پلاسکو، که فقط در عرض 3 ساعت منهدم شد، قریب به 10 روز طول می‌کشد، آواربرداری از اقتصاد سال‌های 84 تا 92 سال، چه مدت طول خواهد کشید؟ » و این‌‌که «چرا نباید رشد منفی اقتصادی را در سال پایانی دولت پیشین از یاد برد؟ »به همان‌اندازه که گشودن گره از کار اقتصاد را یکسره حواله به تعامل‌های بین‌المللی کردن، نابخردانه است، به همان‌اندازه و چه‌بسا بیشتر، گره انداختن مدام در کار و باور تعامل طبیعی با جامعه بین‌الملل نیز عاقلانه نیست اگر نگوییم صرفاً از سر بی‌صداقتی است.
آنچه «اعتماد» – حلقه مفقود در توسعه – را احیا می‌کند آن است که اصول و مهماتی گرامی داشته شود، به‌خصوص از سوی متولیان باور مردم و بی‌تردید «انصاف» از جمله مهم‌ترین آن‌هاست. تا این تکیه‌گاه‌های اعتقادی بازسازی نشود، چرخ کارخانه‌ها به هیچ معجزه‌ای نخواهد چرخید؛ چه دولت کنونی باشد چه دولت محبوب امثال آن نماینده جوان در مجلس خبرگان!
مرجع : روزنامه بهار
