بهار نیوز - آنان که کیمیاگری نمی‌دانند...

ليلا واحدي

«ما باید برای مردم هزینه شویم.» این جمله گوهر سخنان محمد‌جواد ظریف در جمع جراحان ایران بود.
جمله‌ای که شاید بتوان دکترین دولت یازدهم در اداره کشور را در آن خلاصه کرد. جمله‌ای که در این مقال نمی‌توان برایش مصداق‌های چهارساله نوشت، اما می‌توان برایش «فَکت» های چهار روزه آورد. فریادهای کارگران زمستان یورت بر سر رئیس جمهوری کشور از همین فکت‌ها است که نشان از هزینه یک مسئول برای مردم دارد.

کنج عافیتی که روحانی برنگزید و رفت و فریادهای معدنچیان یورت را شنید و مشت هایی که بر اتومبیل ریاست جمهوری کوفته شد همان هزینه‌ای است که حسن روحانی و علی ربیعی آن را پرداختند و بسیاری، در حوادث مشابه هرچند پرداخت نکردند اما با داعیه پرداختن آن گوش فلک را کر کرده‌اند. هزینه برای مردم، راه و مکتبی است که استادش آیت الله هاشمی بود و بهترین شاگرد این مکتب رئیس دولت اصلاحات. قدم زدن در مسیر هزینه شدن برای مردم، به دشواری گام برداشتن در میدان مین است. باید که حواس جمع باشید تا جای شما و مردم در هزینه شدن عوض نشود. آنکه در این میدان مین گام بر می‌دارد، می‌داند که هزینه برای مردم با ژست‌های آتلیه‌ای کنار پیرزنان رنجور حاصل نخواهد شد.

هزینه شدن برای مردم راه و روش دارد و در این میدان باید که مردم را و دغدغه‌هایشان را بلد باشی. باید که بدانی تقسیم جامعه به چهار و نودوشش، وقتی تو خود چهار باشی و برای 96ها، ژست‌های دلسوزانه بگیری، از مردم هزینه کرده‌ای. وقتی 96 درصد اعتبارات کلانشهری را به 4 درصد از همان کلانشهر اختصاص دهی، یعنی از مردم هزینه کرده‌ای. وقتی منافع درازمدت و توسعه پایدار کشورت را فدای آرای به نام خورده در صندوق رای کنی، وقتی وعده بفروشی یعنی از آینده مردم هزینه کرده‌ای.

وقتی پس از سال‌ها کنج عزلت در کارخانه‌ای، یکباره در کسوت نامزدی ریاست جمهوری حاضر شوی و هنرت کوبیدن دستاوردهای دولت باشد یعنی از مردم هزینه کرده‌ای. وقتی با کارانه و یارانه، با فریب کرامت و بدون برنامه، قشر ضعیف جامعه را با وعده‌ در باغ سبز پای صندوق رای بیاوری و آن حداقل داشته‌هایش را نیز با رکود و تورم بستانی، یعنی از مردم هزینه کرده ای، وقتی برنامه هایت برای اداره کشور مهمترین بندش هیچ است یعنی مردم را قراراست هزینه آزمون و خطای خود کنی، وقتی به دوربین زل می‌زنی و از عملکرد کسی دفاع می‌کنی که همگان بر ویرانی‌های به جا مانده از دورانش اذعان دارند؛ یعنی از مردمی هزینه می‌کنی که داغدار آن دورانند.

وقتی برای تخریب دولت و تنها برای تخریب دولت آمار جعل می‌کنی، امنیت ملی زیر سوال می‌بری، دستاوردهای 40 ساله انکار می‌کنی، همه از مردمی هزینه می‌شود که برای رسیدن ایران به ایران کنونی خون دلها خورده‌اند. هزینه شدن برای مردم، پیشکش برخی از نامزدها و ستادهایشان، منظور نظر بیشتر آن است که برای مردم هزینه ایجاد نکنند. ملت را به خیر عده‌ای امید نیست کاش شر نرسانده رد شوند از این بیمار تازه رها شده از کما. کاش آنان که کیمیاگری نمی‌دانند این مس را به حال خود رها کنند و از طلا کردنش دست بردارند. کاش یاد بگیریم و یاد بگیرند که فرق است میان هزینه شدن برای مردم و ایجاد هزینه برای مردم.