تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۲/۳۱ ساعت ۱۱:۲۱
کد مطلب : ۱۳۰۴۷۳
مبارک باشد این حضور
ليلا واحدي
روزنامه بهار
مشارکت حداکثری همان آرزویی است که در طول یک ماه گذشته مکرر از سوی دلسوزان نظام مطرح می‌شد. آرزویی که مردم شعورمند ایران برآورده کردند. استقبال بی نظیر بود. پای صندوق‌های رای حماسه حضور به بهترین شکل ممکن به وقوع پیوست. مردم مانند همه چهار دهه گذشته آمدند.
پای ایران و نظام ایستادند. اینکه امروز نام چه کسی به عنوان رئيس‌جمهوری اعلام خواهد شد در درجه دوم اهمیت است. آنچه مهم است شعور بالای سیاسی در ایران است. مردمی که آگاهانه تنها راه پیشرفت را صندوق رای تشخیص و‌ترجیح دادند. با وجود تمام نگرانی‌ها از کاهش میزان مشارکت، مردم دیروز همه را غافلگیر کردند. غافلگیری‌ای شیرین.
به جز معاندان و نامحرمان خارجی کشور، در داخل ایران هم عده‌ای منتظر بودند تا حداقلی از مردم را پای صندوق‌های رای ببینند و از این رهگذر به آنچه دلخواهشان است رسند. از بیگانه‌ها انتظاری نیست که بسیاری پیشرفت و دموکراسی در ایران را جز از راه صندوق رای می‌دانند و می‌بینند. اما آنچه در روزهای قبل از انتخابات از سوی طیفی مشخص در بوق و کرنا می‌شد تمایل به عدم شرکت مردم در انتخابات بود. تمایلی که با حضور پرشکوه و معنی دار مردم به سرانجامی نرسید. دیروز هر رسانه حقیقی و مجازی را که سراغ می‌گرفتی با حجمی از تصاویر حضور روبه‌رو می‌شدی. حضوری که جز از آگاهی مردم از چیزی حکایت نداشت.
رئیس جمهورمان نبایدیادش رود که هر ایرانی که انگشت بر برگه رای زده، ایرانی است و مهم. هر رای دهنده‌ای که راه سعادت ایران را در صندوق رای دیده شایسته احترام است، شایسته توجه است. آگاهی مردم در چنین مقاطعی گنجینه نظام و مسئولان است. ایرانیان نشان داده‌اند که رفیق نیمه را نیستند و در راه آبادی ایران و نهادینه‌سازی پایه‌های مردم سالاری دینی همیشه هستند. داخل و خارج ایران دیروز احساس وظیفه کردند. نزدیک چهار دهه است که این احساس وظیفه در نهاد اکثریت ایرانیان است و برای هر مسئول و حاکمی می‌تواند سرمایه‌ای عظیم باشد. باید که هرکس پیروز این انتخابات است این احساس وظیفه را قدر بداند و برای این مردم احساس وظیفه کند.
برای مردمی با این سطح آگاهی باید که جان کند. باید که تلاش کرد، باید که قدر قدرتشان را دانست. نباید از حضورشان و از حمایت شان تعبیر ناچاری داشت. این انتخاب این حضور و این رای از سر آگاهی و شعور سیاسی است. صندوق رای میراث گرانقدر مشروطه در ایران است. میراثی که پشتوانه‌ای مانند خون شهدا دارد.صندوق رای تنها و تنها راه اصلاح همه کجی هاست. تنها راهی است که حتی آسیب دیدگان از شرایط آن را بر گزیده اند. مردم با این حضور بیگانگان را متوجه کردند که بیش از آنکه به گلوله برای نجات خود اعتقاد داشته باشند که برگه رای معتقدند و چه اعتقاد شیرینی.مبارک باشد بر ایران این تمرین آهسته اما پیوسته دموکراسی. مبارک باشد بر همه دلسوزان ایران زمین این شعور و آگاهی جمعی. این حضور بر همه ایران مبارک باشد.
روزنامه بهار
مشارکت حداکثری همان آرزویی است که در طول یک ماه گذشته مکرر از سوی دلسوزان نظام مطرح می‌شد. آرزویی که مردم شعورمند ایران برآورده کردند. استقبال بی نظیر بود. پای صندوق‌های رای حماسه حضور به بهترین شکل ممکن به وقوع پیوست. مردم مانند همه چهار دهه گذشته آمدند.
پای ایران و نظام ایستادند. اینکه امروز نام چه کسی به عنوان رئيس‌جمهوری اعلام خواهد شد در درجه دوم اهمیت است. آنچه مهم است شعور بالای سیاسی در ایران است. مردمی که آگاهانه تنها راه پیشرفت را صندوق رای تشخیص و‌ترجیح دادند. با وجود تمام نگرانی‌ها از کاهش میزان مشارکت، مردم دیروز همه را غافلگیر کردند. غافلگیری‌ای شیرین.
به جز معاندان و نامحرمان خارجی کشور، در داخل ایران هم عده‌ای منتظر بودند تا حداقلی از مردم را پای صندوق‌های رای ببینند و از این رهگذر به آنچه دلخواهشان است رسند. از بیگانه‌ها انتظاری نیست که بسیاری پیشرفت و دموکراسی در ایران را جز از راه صندوق رای می‌دانند و می‌بینند. اما آنچه در روزهای قبل از انتخابات از سوی طیفی مشخص در بوق و کرنا می‌شد تمایل به عدم شرکت مردم در انتخابات بود. تمایلی که با حضور پرشکوه و معنی دار مردم به سرانجامی نرسید. دیروز هر رسانه حقیقی و مجازی را که سراغ می‌گرفتی با حجمی از تصاویر حضور روبه‌رو می‌شدی. حضوری که جز از آگاهی مردم از چیزی حکایت نداشت.
رئیس جمهورمان نبایدیادش رود که هر ایرانی که انگشت بر برگه رای زده، ایرانی است و مهم. هر رای دهنده‌ای که راه سعادت ایران را در صندوق رای دیده شایسته احترام است، شایسته توجه است. آگاهی مردم در چنین مقاطعی گنجینه نظام و مسئولان است. ایرانیان نشان داده‌اند که رفیق نیمه را نیستند و در راه آبادی ایران و نهادینه‌سازی پایه‌های مردم سالاری دینی همیشه هستند. داخل و خارج ایران دیروز احساس وظیفه کردند. نزدیک چهار دهه است که این احساس وظیفه در نهاد اکثریت ایرانیان است و برای هر مسئول و حاکمی می‌تواند سرمایه‌ای عظیم باشد. باید که هرکس پیروز این انتخابات است این احساس وظیفه را قدر بداند و برای این مردم احساس وظیفه کند.
برای مردمی با این سطح آگاهی باید که جان کند. باید که تلاش کرد، باید که قدر قدرتشان را دانست. نباید از حضورشان و از حمایت شان تعبیر ناچاری داشت. این انتخاب این حضور و این رای از سر آگاهی و شعور سیاسی است. صندوق رای میراث گرانقدر مشروطه در ایران است. میراثی که پشتوانه‌ای مانند خون شهدا دارد.صندوق رای تنها و تنها راه اصلاح همه کجی هاست. تنها راهی است که حتی آسیب دیدگان از شرایط آن را بر گزیده اند. مردم با این حضور بیگانگان را متوجه کردند که بیش از آنکه به گلوله برای نجات خود اعتقاد داشته باشند که برگه رای معتقدند و چه اعتقاد شیرینی.مبارک باشد بر ایران این تمرین آهسته اما پیوسته دموکراسی. مبارک باشد بر همه دلسوزان ایران زمین این شعور و آگاهی جمعی. این حضور بر همه ایران مبارک باشد.
