استقبال مخالفان از دولت با ادبیات ناامیدی

«حسن روحانی» که با دریافت رای اعتماد دوباره از ملت، کار خود را با دولت دوازدهم به زودی آغاز خواهد کرد علاوه بر مشکلات پیش رو برای ساماندهی به اقتصاد کشور، پیگیری اهداف و منافع ملی در سیاست خارجی، رفع معضلات متعدد اجتماعی و پاسخ به طیف وسیعی از مطالبات سیاسی، فرهنگی و مدنی، مخالفانی را پیش روی خود می بیند که در محافل و رسانه های خود می کوشند موجی از یاس و ناامیدی را در مورد موفقیت دستگاه اجرایی کشور به راه بیاندازند.

نگاهی به عناوین و محتوای این رسانه ها خطوط این موج تبلیغاتی را به شکلی برجسته نمودار می سازد و حسن نیت مخالفانی را که زیر لوای انتقاد، سیاه نمایی را پیشه ساخته و نومیدی را به جامعه تزریق می کند زیر سوال می برد.

در این روزها البته به روال مسبوق چهار سال گذشته تقریبا هر موضوع مرتبط با دولت یا هر اقدام و تصمیم دستگاه اجرایی، محوری از هجمه را به روی دولت می گشاید و به شکل سِیلی یکباره یا دومینووار نوای مخالف خوانی را به راه می اندازد.

همزمان با حملات مکرر به قرارداد اخیر نفتی با کنسرسیوم بین المللی با حضور شرکت فرانسوی «توتال»، بازداشت برادر و دستیار ویژه رییس جمهوری علاوه بر آنگاه سبب ساز هیاهو و سرمستی رقبای سرسخت دولت شد، بهانه ای را برای زیرسوال بردن همه اقدامات مسوولان اجرایی در زمینه مبارزه با فساد اقتصادی فراهم آورد.

اتهام زنی ها به دولت در زمینه عملکرد آن در مبارزه با فساد اقتصادی در مقاطعی از فرایند یورش به قرارداد توتال ورود یافت به شکلی که پس از خروج طرح سه فوریتی توقف قرارداد از دستورکار مجلس و ناکامی مخالفان به واسطه دفاع قاطع مسوولان به ویژه وزیر نفت، ادعایی تازه مبنی بر پرداخت رشوه از سوی شرکت فرانسوی از تریبون های خاص سربرآورد.

گذشته از رویکردهای اینچنینی که به شکل رفتارهای عادی در اردوگاه مقابل دولت درآمده و همچنان که اشاره شد، فرایند ناکارآمدنمایی دولت و پراکندن ناامیدی در زمینه رفع مشکلات جامعه، خود به عنوان فرایندی مستقل در اردوگاه یادشده قابل بررسی است. در جریان انعقاد قرارداد نفتی اخیر که به واسطه ثمربخشی برجام سبب ساز توسعه یکی از فازهای مهم پارس جنوبی و دستیابی به منافعی چشمگیر برای کشور خواهد شد، مسوولان اجرایی با انتقاداتی چون «اشتباه محاسباتی»، «درک ناصحیح فضای بین المللی»، گرفتار ساختن کشور در دام «تحریم های هوشمند»، انجام اقدامات «غیرمطابق با منافع ملی»، «اعطای دستخوش به خیانت های فرانسه» و ... مواجه شدند.

در رویکردی کلی تر می توان شاهد کاربرد زنجیره ای اصطلاحاتی بود که جز یاس و ناامیدی را به مخاطبان القا نمی کند. به عنوان نمونه استفاده از تمثیلی چون «ما را به خیر تو امید نیست شر مرسان» در گزارش هایی که طی روزهای گذشته در ارتباط با عملکرد مسوولان از محیط زیست گرفته تا صنایع، رفاه اجتماعی و ... در رسانه های مخالف انتشار یافته، معرف خط تبلیغاتی غرض ورزانه ای است که پیش از آغاز به کار دولت دوازدهم به راه افتاده است.

برخی منتقدان نیز ذیل بیان دیدگاه های خود در مورد ترکیب و چیدمان کابینه جدید، خط گسترش نومیدی را دنبال می کنند از جمله در طرح ضرورت استفاده از نیروهای جوان در دولت بیان می شود «کاری نکنید که مردم برای حل مشکلات به حضرت قابض الارواح پناه ببرند.»

در همین چارچوب، دولت پیش از شروع به کار خود از سوی برخی رسانه ها متهم شده که به جای «خدمت برای تولید و اشتغال» در «اجاره احزاب» درآمده و به واسطه حاشیه سازی های رییس جمهوری و همراهان وی امیدی برای رسیدگی دولت به امور معیشتی مردم وجود ندارد، حال آنکه نیازی به توضیح و تفصیل در مورد نحوه کلیدخوردن حاشیه های گوناگون برای دستگاه اجرایی وجود ندارد و مردم خود در مقام قضاوتگر این حاشیه سازی و مانع تراشی ها نشسته اند.

در مجموع می توان شاهد وجود رویکردی در جامعه سیاسی بود که با افتراق و جدایی از خواست و نیازهای اساسی مردم و بسیاری از گروه های سیاسی، ضمن کارشکنی های گوناگون به دنبال درهم شکستن روحیه و امید ملت به خدمت رسانی منتخبشان بوده و با ادبیات نومیدی به خوش آمد گویی دولت نو آمده اند.