مریم رامشت*
گرفتن عکس سلفی در شرایط مختلف یک خصیصه عمومی حتی برای نمایندگان مجلس میباشد البته مردم چنین رفتاری را از نمایندگان مجلس انتظار ندارند چون آنان را الگوی خود میدانند. از این رو از بعد روانشناسی اجتماعی نقد چنین اتفاقاتی خوب است ولی بهتر است چندان آن را بزرگ نکنیم. باید شرایط آنها را درک کنیم و مثبت گرا باشیم وچنین رفتارهایی را به قصد ومنظور نبینیم.عکسالعملهای مختلف در این زمینه و بعضا سوگیریهای سیاسی باعث ایجاد تفکرات منفی در این مورد گردیده که بیش از بار عاطفی و اجتماعی آن میباشد در حالیکه به واقع خیلی از ما در آن شرایط احتمالا "همان رفتار را با غلظت بیشتر نشان میدادیم.
بیش از نسبت دادن این رفتار و تمایل به سلفی گرفتن و عکس یادگاری با خانم موگرینی که طبیعتا "از لحاظ پروتکلهای دیپلماتیک تعریف نشده است، میباید واقعیتهایی را در نظر گرفت ازجمله اینکه خانم موگرینی از مهمترین شخصیتهای حاضر در مراسم بوده و زن بودن خانم فدریکا موگرینی و انطباق مناسب ایشان با فرهنگ جاری جامعه (حجاب) در این عکس العمل بسیار موثر بوده است. یکی از مکانیسمهای دفاعی در علوم روانشناسی که مقابله موثر با اضطراب پنهان دارد مکانیسم واپس روی است که نمود آن در نمایندگان دیده میشود. این مکانیسم که از دوران کودکی شکل گرفته و در دوران بزرگسالی در موقعیتهای مشابه نیز بکار گرفته میشود.
- نمادهای وهمی محرک مادرانه یا پدرانه و یا مرتبط با مراجع قدرت و افراد مهم گذشته فرد، دارای قویترین سطح برانگیختگی کارکردی میباشند. با توجه به کارکرد ناخودآگاه این اوهام، فرد به هنگام نمایش رفتارهای واپسگرایانه منشعب از آن هستههای وهمی از ماهیت واقعی آن آگاه نمیباشد و نمودهای کودکانه تکراری و عاطفی را آشکار میسازد. این رفتارهای وهمی با ماهیت ابتدایی و اولیه و خردسالانه به شکل تکان دادن دست، خندههای ممتد، حرکات ایذائی نظیر سلفی گرفتن و حلقه زدن در اطراف مادر نمادین نشان داده میشود که کاملا جنبه طبیعی داشته و خیلی از ما انسانها در این این موقعیتها بدون آگاهی عکس العملهای این چنینی نشان میدهیم. خانم موگرینی خواسته و ناخواسته در معرض این واکنشهای رگرسیون یا واپسگرایانه این افراد قرار گرفته و در قالب مادری مهربان و مصمم واکنش نشان داده است.
البته انتظار جامعه کنترل رفتارهای هیجانی از افراد خاص میباشد، بسیاری از کسانی که در موقعیتهای شغلی خاص قرار دارند آموزشهای لازم را برای کنترل رفتارها به هنگام قرار گرفتن در شرایط خاص و هیجانی را ندیدهاند. جامعه از یک سیاستمدار، یک ورزشكار و یا یک بازیگر در موقعیتهای رسمی انتظار دارد که با هویت ملی خود عکس العمل نشان دهد. و این یک امر بدیهی است لیکن انتساب این نوع رفتارها به نگاههای جنسینی، سیاسی و بهره برداری غیر متعارف از آن نیز مطلوب جامعه نمیباشد البته استفاده از این موضوع به عنوان طنز، اتفاقی طبیعی و چه بسا لازم نیز میباشد که البته نمیباید محتوا و ماهیت آن مراسم را ضایع نماید.
اصولا از دیدگاه جامعه شناختی دلیل تمایل مردم به گرفتن عکس سلفی در شرایط مختلف حتی به هنگام وقوع حوادث تلخ، عدم مشارکت آنان در مسائل و موضوعات مختلف میباشد هرچقدر مشارکت مردم را افزایش دهیم مسلما این عکس گرفتنها نیز کمتر میشود. آیا تا به حال به مردم آموزش داده شده است که به هنگام حوادث مختلف چگونه باید مشارکت داشته باشند؟ اگر مردم خود را در جای جای جامعه حاضر و ناظر بدانند و احساس کنند که حضور دارند دیگر نیازی نیست با عکس گرفتن خود را به اثبات برسانند. در اینجاست که بحث شهروندی و هویتسازی مطرح میشود. وقتی مردم بدانند از چه جایگاهی برخوردارند و چه انتظاری از آنها میرود و باید چه هنجارها ورفتارهایی را رعایت کنند آن وقت کم کم به سمت ایدهآلها پیش خواهند رفت.
* روانشناس و مدرس دانشگاه