تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۶/۲۶ ساعت ۰۹:۴۱
کد مطلب : ۱۳۶۸۶۴
علت بوی بد دریاچه چیتگر
گروه جامعه: یک عضو هیات علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه بوی نامطبوع اطراف دریاچه چیتگر منبعی غیر از دریاچه دارد، گفت: ممکن است علت این بو کود نامناسبی باشد که برای فضای سبز اطراف دریاچه استفاده می‌شود.
حسین هاشمی با اشاره به اینکه ممکن است در برخی مواقع عده محدودی از گردشگران دریاچه چیتگر در مورد بوی بد دریاچه شکایت داشته باشند، اظهار کرد: قطعا این مسئله فراگیر نیست چراکه اگر اینطور بود حضور گردشگر در منطقه تحت تاثیر قرار می‌گرفت البته باید این موضوع را در نظر گرفت که بوی بد دریاچه چیتگر مربوط به خود دریاچه نیست و منابع دیگری دارد علاوه بر کود فضای سبز اطراف دریاچه ممکن است گاهی اوقات فاضلاب برج‌های آن منطقه در جوی‌ها و کانال آب‌های سطحی رها شود که می‌تواند سبب ایجاد بوی نامطبوع شود بنابراین با توجه به اینکه دریاچه مجهز به تصفیه‌خانه شده است نمی‌تواند بوی نامطبوعی داشته باشد.
وی درمورد میزان آب دریاچه چیتگر و چگونگی تامین آن توضیح داد: در سال ۵ میلیون متر مکعب آب از منبع رودخانه کن به دریاچه چیتگر اختصاص داده شده است. در حال حاضر مقدار آبی که دریاچه از رودخانه برداشت می‌کند ۲ میلیون متر مکعب در سال است. این آب صرفا در زمان پر آبی رودخانه و غیر از فصول کشاورزی برداشت می‌شود. در واقع ۲.۵ درصد آب کن سالانه برای دریاچه چیتگر برداشت می‌شود. این عضو هیات علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به اینکه در تهران مکان‌های تفریحی کم است و نیاز به ایجاد فضاهایی تفرجی متنوع در شهر وجود داریم، تصریح کرد: هر فعالیت اثرات خود را بر محیط اطراف دارد و نمی‌توان مکان تفرجی ایجاد کرد که تغییراتی در محیط به وجود نیاورد.
هاشمی با بیان اینکه عمر دریاچه در دو حالت ممکن است پایان پذیرد، گفت: یک دلیل می‌تواند پر شدن دریاچه از رسوب باشد که درحال حاضر در دریاچه چیتگر رسوب نداریم چراکه آب زلال و تصفیه شده وارد دریاچه می‌شود. حالت دوم نیز آن است که رودخانه کن طی چند سال آینده خشک شود و تامین آب دریاچه با چالش مواجه شود. در این صورت پیش از دریاچه خود شهر تهران با چالش جدی روبرو خواهد شد. این عضو هیات علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی در پایان با تاکید بر اینکه آب دریاچه به دلیل عمق کم و وزش باد حرکت دارد و راکد نیست، گفت: در برخی قسمت‌ها فواره‌هایی نیز برای حرکت آب ایجاد شده است همچنین دریاچه چیتگر مشکل کمبود اکسیژن ندارد و با تصفیه‌خانه‌ای که برای آن احداث شده نمی‌توان گفت آب دریاچه راکد و گنداب است. دریاچه چیتگر تاکنون شاهد شرایط بی‌هوازی نبوده است و بر اساس پیش‌بینی‌های انجام شده تجربه این شرایط بعید است.
وی درمورد میزان آب دریاچه چیتگر و چگونگی تامین آن توضیح داد: در سال ۵ میلیون متر مکعب آب از منبع رودخانه کن به دریاچه چیتگر اختصاص داده شده است. در حال حاضر مقدار آبی که دریاچه از رودخانه برداشت می‌کند ۲ میلیون متر مکعب در سال است. این آب صرفا در زمان پر آبی رودخانه و غیر از فصول کشاورزی برداشت می‌شود. در واقع ۲.۵ درصد آب کن سالانه برای دریاچه چیتگر برداشت می‌شود. این عضو هیات علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به اینکه در تهران مکان‌های تفریحی کم است و نیاز به ایجاد فضاهایی تفرجی متنوع در شهر وجود داریم، تصریح کرد: هر فعالیت اثرات خود را بر محیط اطراف دارد و نمی‌توان مکان تفرجی ایجاد کرد که تغییراتی در محیط به وجود نیاورد.
هاشمی با بیان اینکه عمر دریاچه در دو حالت ممکن است پایان پذیرد، گفت: یک دلیل می‌تواند پر شدن دریاچه از رسوب باشد که درحال حاضر در دریاچه چیتگر رسوب نداریم چراکه آب زلال و تصفیه شده وارد دریاچه می‌شود. حالت دوم نیز آن است که رودخانه کن طی چند سال آینده خشک شود و تامین آب دریاچه با چالش مواجه شود. در این صورت پیش از دریاچه خود شهر تهران با چالش جدی روبرو خواهد شد. این عضو هیات علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی در پایان با تاکید بر اینکه آب دریاچه به دلیل عمق کم و وزش باد حرکت دارد و راکد نیست، گفت: در برخی قسمت‌ها فواره‌هایی نیز برای حرکت آب ایجاد شده است همچنین دریاچه چیتگر مشکل کمبود اکسیژن ندارد و با تصفیه‌خانه‌ای که برای آن احداث شده نمی‌توان گفت آب دریاچه راکد و گنداب است. دریاچه چیتگر تاکنون شاهد شرایط بی‌هوازی نبوده است و بر اساس پیش‌بینی‌های انجام شده تجربه این شرایط بعید است.
مرجع : ایسنا
