بهار نیوز - رسانه‌ای‌ که تنها اسمش ملی است

عبداله ناصری در گفت‌وگو با «بهار» از همنوایی رادیکال‌های داخلی با آمریکا و متحدانش گفت

فائزه طاهری- روزنامه بهار
استراتژی که‌ ترامپ علیه ایران در پیش گرفته، در داخل کشور از طرف تندروها واکنشی متفاوت داشته است. در حالی که ملت ایران دعوت به وحدت می‌شوند، گویی برخی از جریان‌های تندرو قصد دارند مانند همیشه به طبل تفرقه بکوبند و حتی می‌گویند در چنین شرایطی نیازی به وحدت همه‌ ملت نیست. با عبداله ناصری درباره رفتار سیاسی تندروها و همچنین وزرایی معرفی نشده دولت برای وزارت خانه‌های علوم و نیرو به گفت‌وگو نشستیم. عضو شورای مشورتی رئیس دولت اصلاحات در ارتباط با رفتار سیاسی رسانه‌ای رادیکال‌ها و دلواپسان داخلی نسبت به راهبرد جدید‌ترامپ معتقد است آنها در برابر برجام کاری جز هم‌صدایی و همنوایی با آمریکا و صهیونیست‌ها و امثال عربستان سعودی ندارند. وی همچنین از دغدغه اش در ارتباط با وزیر علوم دولت روحانی نیز گفت. مشروح گفت‌وگوی بهار با عبدالله ناصری را در ادامه می‌خوانید:
***
*نظر شما درباره واکنش‌هایی که از طرف جریان رادیکال و دلواپس اصولگرا به راهبرد جدید آمریکا علیه کشورمان و اظهارات ضد ایرانی‌ترامپ شده چیست؟
متاسفانه آنچه اکنون دیده می‌شود این است که پس از موضع‌گیری‌ترامپ، بخشی از رسانه‌های تندرو و بخشی از فضاهای مجازی که در دست جریان تندرو قرار دارد، هنوز هم به نحوی در یک همسویی و همنوایی با دیدگاه‌ترامپ و تندروهای بین‌المللی در ارتباط با برجام قرار دارند. این جریان طبیعتا از ابتدا برجام را برنمی‌تابید، نه به دلیل خود توافق‌نامه برجام، بلکه از آنجایی که برجام موفقیت بزرگی برای دولت آقای روحانی بود. البته خوشبختانه این موضوع خیلی مورد توجه افکار عمومی حتی در بین اصولگرایان قرار نگرفته است و این صدای حداقل و اقلیت شنیده نخواهد شد.
حتما به صلاح حاکمیت ملی کشور است که در ارتباط با برجام همچنان که در تصویب آن هم‌صدا بودند و از شخص اول مملکت تا همه جامعه مدنی خواهان تعهد این معاهده بودند، برای حفظ آن هم یک صدای واحد در کشور به گوش برسد. طبیعتا هر نوع موضع‌گیری از ناحیه‌ترامپ یا اسرائیل و عربستان و هر کشور دیگری علیه این مساله بین‌المللی هم باید یکصدا و هم‌نوا پاسخ داده شود. قطعا این بازی‌ که‌ترامپ ایجاد کرده است، هر عقل سلیمی را فارغ از گرایش سیاسی در داخل کشور باید به این جمع‌بندی برساند که در برابر این پدیده خطرناک، فارغ از اختلافات سلیقه‌ای و جناح‌بندی‌های سیاسی، چه جامعه مدنی و چه حاکمیت ملی یک‌صدا باشند؛ موضوعی که در حال حاضر هم میبینیم جریانات سیاسی عاقل و معتدل فارغ از گرایشات و اختلاف نظرهای داخلی در برابر موضع‌گیری‌های‌ترامپ موضع واحدی دارند.

*افراطیون داخلی این روزها مدام می‌گویند ما از ابتدا گفته‌ بودیم که مذاکره و گفت‌وگو با آمریکا نتیجه‌ای نخواهد داشت. چه پاسخی برای این جو‌سازی آنها وجود دارد؟
ما در همین فاصله نزدیک به دو سال هم آثار بسیار مثبتی را از برجام دیدیم و دستاوردهای بسیار ارزشمند آن را در حوزه سرمایه‌گذاری خارجی و رشد اقتصادی مشاهده کردیم. این موضوع بر همه مبرهن است که برجام برای ایران دستاوردهای زیادی داشته است. اگرچه بدقولی‌هایی از ناحیه آمریکا در ارتباط با اجرای برجام صورت گرفت است، اما این توافق‌نامه نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران بود. همه می‌دانند که هم امیدواری را در حوزه اجتماعی ارتقا بخشید و هم سایه جنگ و انزوای بین‌المللی را از ایران دور کرد. این نکته‌ای است که همه مسئولان عالی کشور هم به آن اعتراف کردند. اگرچه دستاوردهای برجام حداکثری نبوده است اما همان دستاوردهای حداقلی آن توانسته فضای بسیار ارزشمندی را برای کشور ایجاد کند. خصوصا برای کشوری که اقتصادش وابسته به نفت است. وزیر نفت ما در یک فاصله دو ساله توانست کشور را از نظر فروش و تولید نفت به سال‌های 84 برساند و این دستاورد بسیار بزرگی بود. دنیا ایران را پس از نزدیک به 10 سال در یک فضای بین‌المللی دید، مانند دوران اصلاحات و امروزه به همین جهت هم این اعتبار محفوظ است. در پاسخ به چنین افرادی چیزی نمی‌توان گفت، جز اینکه شما برای قصه برجام کاری جز هم‌صدایی و همنوایی با آمریکا و صهیونیست‌ها و امثال عربستان سعودی ندارید. تدبیر در جامعه و حاکمیت ایران به گونه‌ای خواهد بود که به هر نحوی جلوی این فروپاشی برجام را بگیرد.

*چرا رسانه ملی همچنان سعی دارد علیه برجام جوسازی کند؛ جوسازی که این روزها و پس از اظهارات‌ترامپ هم شدت گرفته است؟
رسانه ملی ما هیچ‌وقت رسانه ملی نبوده است. این رسانه اسمش ملی است اما هیچ‌وقت خصوصا در عرصه سیاسی ملی نبوده. مراجع تصمیم‌گیری در حوزه سیاسی و خبری این رسانه خارج از اداره و سازمان صداوسیماست. همچنین باور دارم اشخاصی مانند آقای علی‌عسگری رئیس سازمان صداوسیما خیلی موافق این روند نیستند. اما واقعیت این است که حوزه جهت‌گیری و جهت‌دهی صداوسیما خیلی در دست ایشان نیست. همچنان که دست آقایان سرافزار و ضرغامی هم نبود. اگر یک روز رسانه ملی موافق با جامعه و رویکرد حاکمیت و دولت عمل کند، حتما باید از آن تقدیر کرد.

*موضوع دیگری که این روزها مدام در ارتباط با آن صحبت می‌شود این است که‌ پس از گذشت بیش از دو ماه از تشکیل کابینه، همچنان وزیران علوم و نیرو معرفی نشده اند. این مساله چه آسیبی می‌تواند داشته باشد و چرا از طرف دولت در این زمینه تعلل می‌شود؟
در ابتدا باید بگویم که من به عنوان یک معلم دانشگاهی اظهار تاسف می‌کنم از اینکه چرا حوزه آموزش، چه آموزش عالی و چه آموزش و پرورش و یا حوزه فرهنگ و تعلیم و‌تربیت به معنای عمومی برای آقای روحانی مساله جدی نیست. در صورتی که مدار توسعه کشور زمانی درست خواهد چرخید که حوزه تعلیم و‌تربیت و آموزش و فرهنگ خوب عمل کند. با توجه سابقه تجارب امنیتی آقای روحانی و از آنجایی که شاکله ذهنی‌ ایشان اساسا خیلی فرهنگی نیست. به همین دلیل امروز حوزه سیاست خارجی و یا حوزه اقتصادی برای او جزو حوزه‌های ابتدایی است که البته این مسائل هم اهمیت زیادی دارند اما دغدغه‌های آموزش عالی و فرهنگی جزو دغدغه‌های ثانوی اوست. انتظار می‌رفت وزیر علوم حداقل تا قبل از بازگشایی دانشگاه معرفی شود اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد و این تاخیر جز اینکه فضای امنیت روانی هیات علمی و دانشجویی را به هم بریزد دستاورد دیگری ندارد. رئیس‌جمهور باید حتما در اولین فرصت وزیر علوم مطلوب را معرفی کند. در معرفی وزیر نیرو هم تاخیر بیش از‌اندازه‌ای صورت گرفته است، زیرا بحث آب و نیرو هم از مسائل ملی و امنیتی ماست. اما به نظر می‌رسد این حوزه مسائل هم جزو مسائل ثانوی آقای روحانی است و از دغدغه‌های ثانوی او محسوب می‌شود، در غیر این صورت باید زودتر از اینها تصمیمی برای آنها می‌گرفت. در ارتباط با وزیر نیرو البته به نظر می‌رسد رئیس جمهور به جمع‌بندی نهایی رسیده و گزینه مطرح شده نیز با استقبال بسیاری از فعالین سیاسی اصلاح طلب مواجه شده است.

R*گزینه‌هایی که برای تصدی وزارت علوم مطرح شده کمی مخالف با سیاست‌های مد نظر دانشجویان نیست؟
بله برخی از این گزینه‌ها مطلوب نیستند. البته در دولت آقای روحانی بهترین تجربه تاریخی وزارت علوم مانند دوره اصلاحات دوران کوتاه آقای فرجی دانا بود که دستاورد بسیار خوبی داشت اما دوره بعد دوره انفعال بود. امیدواریم که آقای روحانی بتواند وزیری را برای آموزش عالی تعیین کند که حداقل بخشی از اقتدار گذشته وزارت علوم را به آن برگرداند. من هم به عنوان یک معلم دانشگاه نگران این هستم که چه کسی وزیر علوم خواهد شد.