علی نجفی در مطلبی با عنوان "خودکشی، مرگی به دست خود یا جامعه! " در کانال تلگرامی‌اش نوشت: در روزهایی که جامعه شناس بزرگ، امیل دورکیم، به تحقیق در مورد خودکشی مشغول بود شاید کمتر کسی تصور می کرد روزی آمار خودکشی تا این حد نگران کننده شود. نماینده بابل توضیح داد: متاسفانه خبر خودکشی چهار نفر در کمتر از یک هفته در شرایطی به تیتر اخبار شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده که در دو مورد منجر به مرگ دو جوان همشهری‌مان شده است، اخباری که مشابه آن در سراسر کشور کم نیست. وی این خبرها را تلخ و در عین حال تلنگری دانست تا ما خفتگان در روزمرگی به خود آئیم و بدانیم این فجایع موضوعاتی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن بگذریم.

نجفی ادامه داد: اطلاعی از دلایل خودکشی و سرنوشت شخصی این چهار نفر ندارم اما می‌توان فهمید در شهری که در یک بازه زمانی کوتاه چهار نفر اقدام به خودکشی می‌کنند، شاید همان زمان انسانهای بیشتری در حال ترسیم نقشه مرگ خود و منتظر فرصتی برای اجرای آن باشند. وی با بیان اینکه طبق تعریف برخی از روانشناسان مهمترین اهدافی برای خودکشی دعوت یا خطاب، تقاضای کمک و حمایت و واکنش در مقابل یک فاجعه و مصیبت است در عین حال گفت: به راستی جوانانی که دست به خودکشی می زنند در آخرین لحظات زندگی‌شان به چه فکر می‌کنند و با مرگشان در مقابل کدام فاجعه یا مصیبت از ما تقاضای کمک  دارند؟

 این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ادامه داد: آیا نظام آموزشی ما راهکاری برای پیشگیری دارد؟ آیا فرهنگ لازم برای استفاده از شبکه‌های مجازی وجود دارد؟ آیا بازی‌های رایانه‌ای مشکوک و مخرب تحت کنترل و مراقبت هستند؟ آموزش و پرورش خانه دوم کودکان ماست، آیا از آنان شهروندانی مسئولیت پذیر، اجتماعی و توانمند می‌سازد تا به هویت خود شکل دهند؟ سهم مدیران فرهنگی در این مرگ‌های تلخ کجاست؟ آیا مدیران فرهنگی در جامعه ای که در آن شادی های جمعی کم است و آمار افسردگی رو به افزایش است، به روزمرگی و ارائه گزارش عملکردهای تکراری دچار شده اند یا برنامه ای علمی و اجرایی برای مقابله با بحران های اجتماعی در دست دارند؟

نجفی با طرح این پرسش که سهم نمایندگان از این تلخی‌ها چقدر است، گفت: نماینده باید نماینده دردهای جامعه باشد. نماینده یک قدرت ملی است و باید از این قدرت ملی در جهت توسعه در کشور وحوزه انتخابیه اش استفاده کند.اما فاجعه زمانی رخ می دهد که یک نماینده دچار روزمرگی شود، به کارهای کوچک عادت کند و موج سوار مشکلات مردم شود . وی افزود: وقتی روزمرگی و تبلیغات تبدیل به آفت شود، با بروز چهار خودکشی در یک شهر آن هم در یک هفته هیچ اتفاقی نمی‌افتد و هیچ کسی هم احساس گناه نمی کند. نام این مرگ‌ها را خودکشی نمی گذارم. خودکشی کلمه ای برای فرار ما از بار مسئولیت است و این بی‌مسئولیتی  و روزمرگی ما را می کشد! مایی که نتوانستیم فرصت های برابر برای داشتن زندگی شادتر فراهم کنیم. نجفی در پایان ابراز امیدواری کرد که خدایا یاریمان کند تا اسیر روزمرگی و مردم فریبی نویم و با استفاده از نخبگان و اندیشمندان این دیار بر این دردها با نگاهی علمی فائق آمده و قدمی هرچند اندک در این مسیر برداریم.

بهار نیوز