زمانی که شما معاونت بودید خیلی هجمه علیه‌تان بود، حالا که این‌جا هستید راحت شدید؟
فعلا خبری نیست یک مقدار در این فاصله نفس کشیدم.
چرا این همه حاشیه علیه شما بود؟
موضوع زنان در کشور ما کاملا سیاسی شده و متاسفانه اکثر قریب به اتفاق هجمه‌ها و برخوردهایی که صورت می‌گرفت در همین چارچوب بود، یعنی همین باعث می‌شد تمام تلاش‌های ما برای این‌که بتوانیم این موضوع را به یک امر اجتماعی تبدیل کنیم و صرفا از نگاه تخصصی و کارشناسی به آن بپردازیم، با حاشیه مواجه شد، صرف‌نظر از این‌که حرفی که می‌گوییم و برنامه‌ای که داریم آیا به نفع زنان است یا نه؟ عده‌ای بودند که این را به‌عنوان یک ماموریت داشتند و تا پایان هم با ما چنین کردند.
ممکن است چنین اتفاقی برای خانم ابتکار به‌عنوان معاون جدید امور زنان هم بیفتد؟
قطعا ماموریت‌ها که تمام نمی‌شود و ادامه پیدا می‌کند، حالا باید ببینیم شاید در این دوره دستورکار عوض شده، امیدوارم شرایطی که داشتم را تجربه نکنند، ولی این‌جا هم خیلی چالش دارم و به نظر نمی‌رسد که کمتر با آن هجمه‌ها مواجه شوم.
پس خیلی هم خیال‌تان راحت نشده؟
نه! این‌جا خیلی تفاوت چندانی ندارد، همان موانع این‌جا هم است. به نظر من موانعی که اشاره کردم، مشترک است با حوزه زنان و خانواده به‌ویژه از نظر فرهنگی و نگرشی.
پس این جنجال‌ها شخص خانم شهیندخت مولاوردی را هدف قرار نمی‌دهند، بیشتر برنامه‌ها مدنظرشان است؟
بخشی از آن به خود من برمی‌گردد. کسانی که با پیشینه فکری و سیاسی من مشکل و زاویه داشتند، تمام تلاش‌شان بر این بود که نگذارند یک تفکر موفق شود. بخشی هم به موضوع زنان برمی‌گردد. در جوامع مشابه ما با مختصاتی که داریم، دایم در این حوزه قضاوت می‌شویم. (در مورد وعده های روحانی در رابطه با پُست وزارت برای زنان)
این را مشخصا دو سه بار رئیس‌جمهوری گفتند. یک‌بار در مجلس زمانی که ایشان وزرا را معرفی می‌کردند گفتند که تلاش کردند نه یک وزیر بلکه سه وزیر زن داشته باشند که نشد، یک‌بار در هیأت دولت این موضوع را مطرح و حتی اشاره کردند که افرادشان را هم مشخص کرده بودند و در دیداری هم که با خانم ابتکار داشتند آن را مطرح کردند. ایشان از همان ابتدا پرونده وزارت زنان را نبسته بودند.
منتها الان آنچه مطرح است این‌که معاونان وزرا از خانم‌ها باشند که بسیار مورد تاکید رئیس‌جمهوری هم هست. ابتدای دوره که باب تقسیم پست وزرا بسته شد، با شرایطی که حاکم بود امیدهای‌مان به سمت کمرنگ‌شدن پیش می‌رفت، اما بعد از ابلاغ مصوبه شورایعالی اداری که بر اختصاص ٣٠درصدی پست‌های مدیریتی به زنان تاکید دارد و پیگیری‌های رئیس‌جمهوری و معاونت امور زنان اخیرا شاهد حرکت‌های جدی و امیدبخش در این زمینه هستیم.
چرا کمرنگ‌شد مگر مجموعه دولت با آقای روحانی همراه نیستند؟
چرا! این‌جا چند عامل وجود دارد؛ یکی این‌که توپ را می‌اندازند داخل زمین ما و وقتی ما درخواست و مطالبه می‌کنیم، می‌گویند کسی را نمی‌شناسیم، شما معرفی کنید، وقتی هم بررسی و معرفی‌کردن‌ها طول می‌کشد باز خودشان به گزینه آقا می‌رسند.
عامل دیگر هم برمی‌گردد به خود خانم‌ها، ممکن است تمام مراحل را طی کنند و در مرحله نهایی که باید جواب بدهند این پست را می‌پذیرند یا نه؟ زیر بار مسئولیت نمی‌روند، چندین مورد را خودم سراغ دارم که این اتفاق افتاده و می‌گویند مشکل زندگی داریم، بچه و شوهر داریم و نمی‌پذیرند. بخش دیگر هم ریشه در این دارد که هنوز باور به صلاحیت و شایستگی شکل کامل خود را پیدا نکرده و در سپردن مسئولیت به زنان دست و دل‌ها می‌لرزد، روزمه یک خانم را می‌دهیم آن‌قدر آن را زیرورو می‌کنند و شخم می‌زنند که واقعا این را در مقایسه با آقایان نمی‌بینیم، خیلی راحت پست‌ها را به آنها می‌سپارند و اگر گزینه‌ای جواب نداد هم سریع یک نفر دیگر می‌آورند و می‌گذارند.
این عدم‌باور و عدم‌اعتقاد یک‌شبه به وجود نیامده، محصول سالیان‌سال و قرن‌هاست و ارتقای این اعتماد زمان می‌برد، ولی نمی‌دانم خانم‌ها چه باید بکنند که تا به حال نکردند که بتوانند این اعتماد را جلب بکنند؟! باز هم باید برای این امر و به‌طورکلی برای تحقق مصوبه شورایعالی اداری و این‌که چه باید کرد، برنامه داشت و با گزارش‌های دوره‌ای و پیگیری‌های مستمر در این مسیر قدم برداشت.
دریافت لینک صفحه با کد QR