روزنامه بهار: امانوئل ماکرون، رییس جمهور فرانسه تا چند روز دیگر عازم تهران خواهد بود تا با مقامات کشورمان در خصوص مسائل مختلف از چگونگی مقابله با سیاستهای آمریکا علیه برجام تا ایجاد مقدماتی برای آغاز مذاکرات در خصوص پروندههای باز دیگر میان ایران و غرب رایزنی کند. وجه دیگر سفر رییسجمهور فرانسه موضوعات اقتصادی است. با نگاهی به قراردادهای منعقد شده در دوران پسابرجام شاهد آن هستیم که مهمترین قراردادهای اقتصادی میان کشورمان و دیگر کشورها با فرانسویها بوده است. شاید بتوان قراردادهای منعقد شده در دو صنعت خودروسازی و نفت را معروفترین قراردادهای اقتصادی میان دو کشور دانست.همانطور که قابل پیش بینی بود سفر امانوئل ماکرون به تهران هم مانند سفر سایر مقامات کشورهای غربی با واکنشهایی منفی از سوی اقلیت تندروی غرب ستیز همراه شده است.
این واکنشهای منفی به سفر ماکرون که بیشتر در رسانههای جریان اصولگرا دیده میشد به مجلس نیز سرایت کرده و نمایندگان افراطی مجلس خواهان برخورد با ماکرون در سفر او به تهران شدند. اگر بخواهیم با اندکی بدبینی به این موضوع بنگریم میتوان گفت کلیدواژه «برخورد با ماکرون» به نوعی گرا دادن به نیروهای عملیاتی «دلواپس» است که در سابقه خود انواع رفتارهای خلاف منافع ملی را دارند. شاید بتوان اولین واکنش به چنین مطالبی را افزایش سطح امنیتی برای سفر ماکرون دانست تا تندروها یک آبروریزی بینالمللی دیگر به وجود نیاورند. درباره این نوع برخوردهای اقلیت تندرو در خصوص رابطه ایران و غرب دو تناقض قابل مشاهده و بررسی است.
۱- تندروها همواره نسبت به کندی اجرای قراردادهای اقتصادی میان ایران و کشورهای غربی گلایه دارند و در تبلیغات رسمی به گونهای وانمود میکنند که گویی با وجود قراردادهای مختلف در دوران بعد از توافق هستهای هیچ تغییری رخ نداده است.
۲- از طرف دیگر منتقدانِ همیشگیِ دولت میانهرو بر این اعتقادند که نباید تحریمی در حوزههای غیرهستهای تصویب شود. بدیهی است که لازمه تسریع در اجرایی شدن توافقهای اقتصادی و جلوگیری از تحریمهای دیگر به طور طبیعی استفاده از ابزار دیپلماسی است و نمیتوان با هر مذاکره میان مسئولان ایرانی و کشورهای غربی سروصدا به راه انداخت و از طرف دیگر نسبت به ملموس نبودن قراردادهای پسابرجامی و تحریمهای احتمالی غیرهستهای گلایه کرد.