بهار نیوز - آقای واعظی؛ چه می‌گویید؟!

محمد توکلی
پس از انتشار دو ویدئو از وحید حقانیان که در آن در واکنش به انتقادات معاون اول رییس‌حمهور درباره مسکن مهر مطالبی را مطرح می‌کند، بسیاری در انتظار واکنش مقامات دولتی بودند. همانطور که انتظار می‌رفت رییس‌جمهور روحانی و معاون اول دولت تمایلی به ورود به این بحث که به نوعی اهانت به یکی از مقامات ارشد دولت است نداشته‌اند و حداقل تا الان نکته‌ای را که بتوان آن را پاسخی به مطالب مطرح شده دانست عنوان نکرده‌اند.

در سکوت رییس و معاون اول دولت، محمود واعظی روز گذشته در پاسخ به سوالی در این باره می‌گوید: «آقای حقانیان این ادب را از خود نشان دادند که به محض این که سخنانش منتشر شد در ویدئویی دیگر اعلام کرد که این گفت و گوها به صورت خصوصی انجام شده و به هیچ وجه قصد توهین کردن نداشته است. به نظر من این مساله تمام شده است و بهتر است که دنبال آن را نگیریم.» ب

ا توجه به نزدیکی واعظی به رییس‌جمهور می‌توان این اظهارنظر را نه اعلام موضع شخص واعظی بلکه به نوعی اعلام نظر رسمی دولت در این موضوع دانست. به عبارت دیگر واکنش دولت به ادبیات نامناسب به کار رفته برای معاون اول رییس‌جمهور نه تنها همراه با اعتراض و انتقاد نسبت به گوینده آن سخنان نامناسب نیست بلکه انتشار ویدئوی دوم را که تکرار همان حرف‌های اول با لحنی آرام‌تر و بدون عذرخواهی بوده است را نشانه ادب گوینده می‌دانند!

بخش انتهایی جمله رییس ‌دفتر رییس‌جمهور هم که می‌توان آن را خطاب به رسانه‌ها دانست جالب توجه است. آقای واعظی طوری می‌گوید «بهتر است دنبال آن را نگیریم» که گویی اهالی رسانه نقشی در ایجاد این جنجال داشته‌اند. واقعیت آن است که در موضوع پیش آمده رسانه‌ها کمترین نقشی نداشته‌اند و همانطور که وحید حقانیان در ویدئوی دوم منتشر شده از او می‌گوید آن صحبت‌ها در جمع «برادران جهادگر» بوده است و اگر فردی هم آن ویدئو را بدون اجازه منتشر کرده است یکی از همان جمع بوده است نه رسانه‌هایی که منتقد آن سخنان هستند.

از زاویه‌ای دیگر نیز این توصیه رییس دفتر رییس‌جمهور قابل نقد است. واعظی در حالی رسانه‌ها را به عدم پیگیری این موضوع توصیه می‌کند که در هر جای دنیا در چنین مواقعی رسانه‌ها تا زمانی که فرد خاطی عذرخواهی نکند به پرداختن به آن موضوع ادامه خواهند داد. حال باید دید که رسانه‌های ما نیز این مسئله را تا عذرخواهی گوینده آن سخنان علیه معاون اول دولت ادامه خواهند داد یا تسلیم فشارهای پیدا و پنهان دولتی و غیردولتی می‌شوند؟