بهار نیوز - یک روز با صمد؛ کاپیتانی که سابق نمی‌شود

بسکتبال ایران امسال دو لژیونر در لیگ چین دارد

گروه ورزشی: لمس تجربه زندگی حرفه‌ای یک ورزشکار شدنی نیست اما یک روز در کنار صمد نیکخواه‌بهرامی اتفاقی بود که در نانجینگ چین برای خبرنگار ایسنا افتاد و کمتر از ۲۴ ساعت توانست زندگی حرفه‌ای و خارج از زمین بسکتبال کاپیتان سابق ایران را از نزدیک ببیند.

به‌ گزارش ‌ایسنا، بسکتبال ایران امسال دو لژیونر در لیگ چین دارد. حامد حدادی، کاپیتان کنونی تیم‌ ‌ملی و صمد نیکخواه بهرامی، کاپیتان سابق هر دو در لیگ چین (CBA) عملکرد بسیار خوبی دارند. حدادی به تمرین تیم‌ ‌ملی ‌اضافه شده و نیکخواه هم برنامه‌های خودش را دارد. در جریان حضور این دو لژیونر بسکتبال کشور که در آسیا کاملا شناخته شده هستند، خبرنگار ایسنا فرصتی یک روزه داشت تا همراه صمد نیکخواه بهرامی باشد. کاپیتانی که استفاده از لفظ سابق برایش دشوار است فصلی خوب در چین را آغاز کرده و حرفه‌ای تر از همیشه زندگی ورزشی‌اش را در شرق دور دنبال می‌کند. در کنار زندگی بسکتبالی ستاره ایرانی تیم جیانگسو تونگشی زندگی خارج از سالن بسکتبال او نیز جالب است.

* همه او را می شناسند
ایستگاه مرکزی راه آهن نانجینگ مکان قرار ملاقات با ستاره بسکتبال ایران است. ایستگاهی بزرگ و پر رفت و آمد که کسی، کسی را نمی شناسد. صمد نیکخواه بهرامی همراه مربی چینی تیم جیانگسو تونگشی در سالن انتظار حضور دارد. تنها دقایق می گذرد که همه او را می شناسند. چهره‌ای کاملا شناخته شده برای بسکتبال دوستان چین که همه کاملا از او اطلاع دارند. همین اتفاق باعث می‌شود تا صحبت‌های همیشگی او و حدادی ثابت شود که ستاره‌های ایران خارج از کشور بیشتر طرفدار دارند تا داخل ایران. صمد برای هوادارنش قابل احترام است، برای هم‌تیمی‌ها و مسئولان تیم نیز ارزش و اهمیت زیادی دارد. دوستان و همراهان او نیز به همین دلیل محترم هستند و مورد توجه قرار می‌گیرند.
* از تمرینش کم نمی‌شود

با توجه به تمرینات و مسابقات لیگ چین سعی شد تا یک روز خلوت‌تر همراه نیکخواه بهرامی باشیم. با این حال او باز هم تمرینش را لغو نکرد. دو ساعت بدنسازی عصر در شرایطی برگزار شد که خارجی‌های تیم می‌توانستند در آن شرکت نکند اما "پسر بسکتبال آسیا" از تمرینش به هیچ دلیل نمی زند و در این بدنسازی هم شرکت می‌کند. نگاه ویژه‌ سرمربی تیم به او قطعا ارتباط مستقیم با رفتار حرفه‌ای شماره "۱۴" دارد. نیکخواه بهرامی درباره این موضوع می‌گوید: باید همیشه آماده بود. به‌ هر حال من این زندگی حرفه‌ای را قبول کرده‌ام . می‌توانم خیلی جاها بروم و تمرین نکنم. اما دلایلی ندارد این طور رفتار کنم. من همیشه تمرینم در اولویت بوده و هست.
* زندگی بدون ارتباط کلامی

زندگی در چین به هیچ وجه آسان نیست. تقریبا اکثر مردم این کشور زبان انگلیسی نمی دانند و ارتباط با آنها واقعا دشوار است. نصف سال زندگی در چنین محیطی بسیار دشوار است حتی اگر بهترین امکانات مهیا باشد. صمد نیکخواه بهرامی درباره این موضوع صحبت‌های جالبی دارد. او می‌گوید: ابتدا که از ایران به چین می آیم، واقعا تحمل خیلی چیزها دشوار می‌شود. با کسی نمی‌توان حرف زد و تنها چند نفر که کمی انگلیسی می دانند صحبت می‌کنم. از غذاهای خوب ایران به غذاهای غیر قابل تحمل چین می رسی و این هم دشوار است. دوری از خانواده‌ هم جای خود دارد، اما اندک اندک خیلی چیزها عوض می‌شود. با همه چیز کنار می آیی. روز به روز و ماه به ماه همه چیز عادی می‌شود به طوری که انگار همه چیز به صورت نرمال همین است. او به دلیل همین تفاوت زبان هم تقریباً ارتباط خاصی با هم تیمی‌هایش ندارد چون نمی‌تواند با آنها صحبت کند. یکی از اتفاق‌های جالب در جریان تمرین بدنسازی صمد اتفاق افتاد. ورزشکاران تمرین آن روز را با زبان چینی روی کاغذ نوشته بودند و صمد متوجه تمرین نمی‌شد و هربار از حرکت‌های آنها متوجه می‌شد که باید چه کار کند. صمد در این چند سال چینی هم یاد نگرفته و تنها اعداد را متوجه می‌شود. همین اعداد درباره تعداد حرکت‌های تمرین بدنسازی به کمکش می آمدند.
* زندگی هتلی و غذای چینی
اندک اندک باید به محیط زندگی جدید عادت کرد و قطعا در این مسیر باید سعی کرد زندگی سخت نشود. با کشف دنیای جدید می‌توان به راحت‌تر شدن زندگی در چین کمک کرد. غذا و زندگی هتلی از جمله دشواری‌های زندگی حرفه‌ای صمد نیکخواه در چین است. او همان طور که گفت‌ اندک اندک با زندگی هتلی عادت می‌کند اما غذا دغدغه‌ای است که هر ایرانی در سرزمین اژدها با آن دست و پنجه نرم می‌کند. صمد می‌گوید: "واقعا غذا موضوع مهمی است چون برای ورزش باید از نظر غذایی هم تامین باشیم. غذای هتل بد نیست اما رستوران‌هایی پیدا میکنم که طعم غذاهایشان با ذائقه ما جور است. آنها هم اکثرا من را می شناسند و می دانند باید چه غذاهایی برایم آماده کنند."

* او فقط یک خارجی نیست
کاملا مشخص است که در تیم‌ها بازیکنان خارجی تقریبا همه کاره هستند. همه چیز برایشان مهیا است و به همین دلیل هم آن طور که دوست دارند کار می‌کنند. آمریکایی‌های جیانگسو نیز مثل دیگر خارجی‌ها هستند و آن طور که دوست دارند رفتار می‌کنند. اگر تصمیمی بگیرند کسی نمی‌تواند نظر آن‌ها را عوض کند. صمد اما یک خارجی متفاوت است. احترام ویژه مربی و دیگر مسئولان باشگاه را دارد و همه این‌ها به دلیل تفاوت عمده او با دیگران است. حواسش به همه چیز هست. قرار بود بازیکنان تیم در یک جلسه شرکت کنند که تاکسی برایشان آماده نبود. خارجی‌ها خیلی ساده به اتاق‌هایشان رفتند و گفتند که نمی‌آیند. مترجم تیم که جوانی تازه‌کار بود با استرس با صمد صحبت می‌کرد. خواهش می‌کرد که صمد بیاید و او نیز جواب می‌داد آماده است اما آمریکایی‌های تیم نمی‌آیند. مترجم جوانی تازه‌کار بود که نمی‌خواست شغلش را از دست بدهد و صمد در تمام مکالمه انگلیسی‌اش با او به زبان فارسی به همین مسئله اشاره می‌کرد. در نهایت هم خودش ماجرا را حل کرد و بازیکنان به جلسه رسیدند. شاید کاپیتان سابق تیم ملی واقعا نمی‌توانست مثل آن خارجی‌ها باشد و فقط به خودش فکر نمی‌کند.

* مردمی‌تر از همه
جلسه تمام می‌شود و تقریبا برنامه‌های روزانه صمد نیکخواه بهرامی به پایان می‌رسد و فرصتی برای حضور در فروشگاه‌های لوازم ورزشی پیش می‌آید. به محض ورود صمد شناخته می‌شود. فروشنده اول از او می‌پرسد که در CBA حضور دارد و بازی‌هایش را دیده است اما تنها بازی‌هایش را دیده بود. فروشنده بعدی اما کاملا با صمد آشناست. یک جمله انگلیسی و یک جمله چینی می‌گوید و از حرف‌هایش معلوم می‌شود که از دوستش با تعجب می‌پرسد چطور صمد را نشناخته‌است. صمد مشغول حرف زدن با آن‌ها می‌شود و کاملا در اختیارشان است. به سوال‌هایشان درباره لیگ و تیم پاسخ می‌دهد. درباره این اتفاق‌ها می‌گوید: همین اتفاق‌ها جالب است. ما نماینده ورزش ایران هستیم و اینجا که بسکتبال هواداران زیادی دارد همیشه به خارجی‌ها توجه می‌کنند. همین چند دقیقه صحبت با آن‌ها خوب است. نباید اجازه دهیم چهره خوب ایران در نگاه آن‌ها خراب شود. از طرف دیگر کل بسکتبالیست‌های ایران در اینجا خیلی شناخته‌تر از جاهای دیگر هستند.

* کاپیتانی که سابق نمی‌شود
صمد نیکخواه بهرامی سال‌ها کاپیتان تیم ملی ایران بود و در دوران ورزش حرفه‌ای‌اش به عناوین زیادی رسیده است. قهرمانی در آسیا، نایب قهرمانی در بازی‌های آسیای، پرچمداری کاروان ایران در بازیی‌های آسیایی، حضور در المپیک و حضور در دو جام جهانی از جمله افتخارهای ورزشی او است. نیکخواه‌بهرامی چند سالی هست که به عنوان لژیونر بسکتبال ایران به کارش ادامه می‌دهد و هنوز هم بهترین است. حتی اگر کسی نخواهد از او به عنوان بهترین یاد کند قطعا او را جزو بهترین‌ها قرار می‌دهد. با اینکه تیم ملی در مسیر جوانگرایی قرار دارد و صمد به تیم ملی دعوت نمی شود اما همه می‌دانند که در پست او کسی همانندش نیست. خیلی‌ها از عملکرد او فنی او در زمین انتقاد می‌کنند یا نوع بسکتبال او را دوست ندارند اما هر کاری هم که کنند نمی‌توانند بگویند صمد نیکخواه بهرامی بازیکن خوبی نیست. او در کنار قدرت فنی‌اش ویژگی‌های منحصر به فرد دیگری دارد که باعث شده جایگاه خاصی داشته باشد. رفتار حرفه‌ای او، قدرت رهبری،‌ توجه زیاد به تمرین و آمادگی، حمایت از بازیکنان تیم و بسیاری از ویژگی‌های دیگر که او را متمایز می‌کنند. شاید همین ویژگی‌ها است که باعث می‌شود او همیشه کاپیتان خطاب شود. وقتی طبق عادت کاپیتان خطاب می‌شود با خنده می‌گوید کاپیتان سابق اما او کاپیتانی است که سابق نمی‌شود.