ناصر غضنفری

اگر الان یک زلزله 6 ریشتری تهران را لرزاند چه کار می کنیم؟ احتمالا فریاد یا جیغ زنان به سمت در خروجی ساختمان می دویم! یا اینکه سرجا خشکتان می زند! اگر زلزله به خیر بگذرد پای رادیو و تلویزیون می نشینیم تا از شدت و خرابی این زلزله خبر دار شویم. بعد هم بحث درباره زلزله و حرفهایی از قبیل خدا نکنه زلزله 7 ریشتری بیاد، آخرش مرگه دیگه، کاریش نمیشه کرد و...

اما آیا کسی هم از چگونگی پناه گرفتن و مواجهه با زلزله سخن می گوید؟ یا از اینکه چگونه باید وسایل خانه را چیدمان کنیم که روی سرمان آوار نشود؟ کجای خانه امن تر از بقیه نقاط است؟ اصلا کسی می گوید موقع زلزله برای چه و به کجا فرار می کنیم؟ مگر داخل کوچه و خیابان هم نمی لرزد؟ آیا درخت ها و ساختمانهای مجاور روی سرمان نخواهد ریخت؟

یا اگر فرار از ساختمان درست بود پس چرا اینهمه آدم در دو زلزله اخیر گسل اشتهارد موقع فرار زخمی و 2 نفر هم کشته شده اند؟ نگارنده کارشناس زلزله نیست. تخصصی هم  در امداد ندار و به عنوان یک روزنامه نگار سابق حوادث و کارشناس ارشد رسانه این سوال را می پرسد که آیا صدا و سیما و رسانه های مکتوب و مجازی فقط باید عدد ریشتر زلزله را به مردم بگویند یا می توانند چگونگی مواجهه با آنرا هم به مردم یاد دهند؟! تازه فرق ریشتر و بزرگی زلزله از هم را نیز تشخیص ندهند.

به شخصه کمتر فیلمی آموزشی در صدا وسیما و رسانه ها درباره چگونگی روبرو شدن با زلزله دیده ام هر چند حرکتهایی آغاز شده است.  آیا همه مردم امکان این را دارند که از تهران یا شهرهای محل سکونت خود به شهرهای امن مهاجرت کنند؟ این یادداشت را یک پیشنهاد به پایان می برم. دولت به عنوان نهادی که با رای مردم سر و کار آمده است بیاید و در ساعتی مشخص یک یا چند مانور زلزله در کشور برگزار کند. قبل از آن هم صدا و سیما آموزشهای لازم را به مردم بدهد. مسوول نظارت هر مانور هم سرپرست هر خانواده باشد. در ادارات هم همین طور. اگر این کار انجام شود قطعا از میزان تلفات انسانی و خسارات مالی زلزله احتمالی که هر روز هم احتمالش بیشتر می شود بسیار کاسته خواهد شد.

بهار نیوز