حتی شاید اگر آیکون«زنده» بالای صفحه نمایش نباشد باور اینکه این نشست زنده است و رییس‌‌جمهور مشغول زدن همان حرف‌های تکراری ۶ ماه اخیرش است سخت می‌بود. حسن روحانی دیروز در دومین نشست خبری‌اش یک ساعت و چهل دقیقه پاسخگوی سوالاتی بود شبیه سوالات همان گفت‌وگوی تلویزیونی چند هفته پیش‌اش. سوال‌کنندگان گلچین شده بودند و پیش از نشست خبری مشخص بود نمایندگان کدام رسانه‌ها فرصت حضور پای میز سوال را پیدا می‌کنند و سوال‌ها هم برای تیم دولتی‌ها مشخص بود. همین هم شد که روحانی برای چندمین بار در ماه‌های اخیر تکراری‌ترین حرف‌هایش را زد.

 

سوالات در دو حوزه سیاست‌خارجی و اقتصاد می‌چرخید و رییس‌‌جمهور هم از شنیدن چنین سوالاتی و پاسخگویی آسان به آنها لذت می‌برد. چند هفته بعد از پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۲ او یک جمله طلایی امیدبخش گفته بود: «در دولت آینده بنای ما بر این است که ارتباط دولت و رسانه‌ها ارتباطی دوسویه باشد یعنی رسانه‌ها برای پیشبرد اهداف مدنظر مردم، نظام و دولت به دولت کمک کنند و از طرفی دیدگاه‌ها و انتظارات مردم را به دولت منعکس کنند». بنای روحانی اما بر این پاشنه نچرخید.

 

چهار سال و هشت ماه است که به ساختار رسانه‌ای دفتر رییس‌‌جمهور ایراد وارد می‌شود. ایرادات نه‌تنها در چهار سال گذشته رفع نشد بلکه کورسوی امیدی که برای تغییر این فضا وجود داشت هم با حضور محمود واعظی در راس دفتر رییس‌‌جمهور و نوع تعامل او با رسانه‌ها تاریک شد. چینش رسانه‌ای دفتر رییس‌‌جمهور تا اینجای کار آن‌چنان تغییری نکرده و همین هم باعث شده است آوردن مجری‌های جدید یا برگزاری نشست خبری هم رسانه‌ها و مخاطبان را راضی نکند. ترکیب سوال‌کنندگان روز گذشته به گونه‌ای بود که نمایندگان برخی رسانه‌ها از همان ابتدا امیدی برای سوال پرسیدن نداشتند.

 

اما چرا روال دفتر رییس‌‌جمهور تغییری نمی‌کند؟ حسن روحانی به گواه آنها که او را خوب می‌شناسند نه‌تنها آن‌چنان علقه‌ای به رسانه‌ها ندارد بلکه ترجیح اصلی‌اش این است که از آنها فاصله هم بگیرد. همین هم باعث شده بود که حتی در روزهای پیش از رییس‌‌جمهور شدنش برای اظهارنظر سایت خبری آفتاب که متعلق به طیف نزدیک به خود او بود را انتخاب کند. همین هم شد که روحانی در طول چهار سال و هشت ماهی که ردای ریاست‌جمهوری را بر تن کرده است خسته‌کننده‌ترین نشست‌های خبری و گفت‌وگوهای ویژه را داشته است.

 

نه‌تنها تیم رسانه‌ای روحانی بلکه خود او هم بیشتر تمایل به «مونولوگ» دارند تا «دیالوگ». هرچند روحانی رایش برای چهار سال باقیمانده را گرفته است اما ادامه روند این قبیل گفت‌وگوها و نشست خبری‌های مدیریت شده بی‌شک نتیجه‌ای جز سخت شدن این راه چهار ساله، فشار بیشتر مخالفان و کناررفتن بیشتر هواداران نخواهد داشت. وقت آن رسیده است که روحانی برای «هیچ» یک ساعت و چهل دقیقه رسانه‌ها را منتظر خود نگذارد.