یک جشن و این همه شعار مرگ بر ...!

اسماعیل حسین‌پور
شعارهای راهپیمایی و جشن 22 بهمن را که می‌شنوم به ویژه آنهایی که صدا و سیمای ما پخش می‌کند بیش از آن که بوی بهمن و انقلاب و امید و آرمان‌های بلند 57 بدهد بوی مرگ می‌دهد.
 بچه هایمان را راهپیمایی می‌بریم می‌گوییم جشن انقلاب است ولی بیشتر از آن که از شعارها و آرمان‌های دیروز بگوییم،  واژه‌ مرگ را می‌شنویم. آن هم در روز جشن 22 بهمن، آن هم در 40 سالگی انقلابمان. فرزندانمان آنچه می‌شنوند مرگ بر. . . و مرگ بر. . . و است. ما شاید تنها ملتی باشیم که در یک جشن بزرگ ملی-22 بهمن - این همه مرگ بر لب می‌آوریم و مرگ می‌شنویم. در این که برخی کشورها با ما کینه‌های دیرینه‌ای دارند و علیه ما هر چه در توان داشته‌اند ناجوانمردانه سد راهمان شده‌اند شکی نیست ولی آیا باید روز 22 بهمن که جشن پیروزی یک ملت بزرگ با آرمان‌ها و شعارهای روشن است را باید این گونه با مرگ درآمیزند؟ آیا بزرگواران شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی نمی‌خواهند در این رویه‌ 40 ساله شان، در برخی شعارهای تکراری شان، در تک صدایی کردن برخی شعارها و جناحی کردن تعادای از شعارهای شان تجدید نظر کنند؟ این مراسم 22 بهمن چه سنخیتی با جشن ملی یک ملت دارد؟

این که همه‌ هجمه‌ها به سمت دولت برود و دولت مسئول همه مشکلات کشور و حلال همه مشکلات 40 ساله شود آیا خدمت به مردم و امید مردم است؟ پس دیگر قوا در این مملکت چه می‌کنند؟ چرا در این روز تنها برخی از شعارهای آن روزهای پر شور و شکوه بازآفرینی و تکرار می‌شود و بقیه شعارها صرف مرگ گفتن می‌شود؟ شعار محوری استقلال آزادی – جمهوری اسلامی چرا این روزها کمتر شنیده می‌شود؟  مردم نباید احساس کنند این مراکز جناحی و تک صدایی اداره می‌شوند. در 40 سالگی انقلاب برخی مراکز تصمیم گیر ما که کارکرد ملی و فراجناحی دارند باید در رویه شان تجدیدنظر کنند تا جشن‌های ما رنگ و بوی ملی بگیرد نه جناحی. در یک جشن پرشکوه، آن هم در 40 سالگی انقلاب این چه شعارهایی است که می‌دهیم؟

چه کسی و کسانی برخی از این شعارهای تکراری، بی روح و جناحی را تأیید می‌کنند تا در جشن 22 بهمن در سراسر کشور تکرار شود؟ در یک جشن ملی که باید نماد وحدت همه‌ ایرانیان با هر گرایش فکری و زبان و مذهب باشد برخی از این شعارهای جهت دار و ضد دولت، مرگ بر این و مرگ بر آن گفتن چه دردی از آلام این ملت را می‌کاهد؟ جز این است که شهد همین جشن را در کام مردم شرنگ می‌کنیم؟ وقت برای مرگ گفتن زیاد است، 40 سال است که مرگ را گفته‌ایم و می‌گوییم حداقل به حرمت آن شعارهای تابناک اول انقلاب، به حرمت آن مهربانی‌ها و یکدلی‌ها، در جشن 22 بهمن از مهربانی، ایثار، وحدت، برادری، میهن دوستی بگوییم.