داستان غم‌انگيز فعال مطبوعاتی آبادان

 «فاطمه دهقان» زن جوان ۳۲ ساله‌ای که بچه‌های مطبوعات آبادان او را خوب می‌شناختند، خبرنگار و فعال مطبوعاتی این شهر، سوار بر کشتی که غالباً ایرانی و سریلانکایی و چند نفری عراقی و سوری بوده‌اند، از راه جاوه اندونزی عازم استرالیا بوده‌اند که در آب‌های جنوبی جزیره جاوه و منطقه‌ای در نزدیکی ساحل جایانتی دهکده سیدوان اندونزی غرق می‌شوند، امدادگران اندونزیایی موفق به نجات فقط ۱۰۴ نفر از آنها می‌شوند. مادر و دختر هشت ساله‌اش با خوش شانسی از این حادثه جان سالم به در می‌برند اما فاطمه که مدت‌ها از بیماری دیابت رنج می‌برد بر اثر هیجانات و استرس‌های این سفر وحشتناک در یکی از بیمارستان‌های اندونزی بستری می‌شود و پس از سه روز بر اثر افزایش قند خون و کمای دیابتی فوت می‌کند.

جسد فاطمه در سردخانه همان بیمارستان در انتظار مراجعه و تحویل یکی از بستگان پس از انجام آزمایش DNA و پرداخت مبلغ هنگفتی است. با این درخواست نا بجای دولت اندونزی که با درک نکردن موقعیت این خانواده داغدیده مبلغ ۳ هزار و ۶۰۰ یورو طلب کرده (حدود ۱۶ میلیون تومان) و با توجه به تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی بودن پدر و مادر پیر و ناتوان فاطمه امیدی به بازگشت پیکر او نیست. خبرنگاران آبادانی با ثبت امضای خود در طوماری خواستار تامین هزینه‌های اعلام شده از اتاق بازرگانی، وزارت امور خارجه و سفارت کشورمان برای تحویل جسد «فاطمه دهقان»، از دولت اندونزی شدند.امید است آن دسته از هموطنانی که احتمالاً قصد انجام چنین اقدامی را دارند بیهوده سرمایه خود را به کام قاچاقچیان انسان نریخته و عمر خود را برای دستیابی به امیدی واهی تلف نکنند.