تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۱۲/۱۲ ساعت ۱۷:۳۰
کد مطلب : ۱۴۴۳۴۶
گام نخست، طرح مشکلات
چه چیز بدتر از ناامید کردن شهروندان به فردا؟
رضا صادقیان
مصاحبه اخیر معاون اول رییس دولت با روزنامۀ فایننشال تایمز درباره برخی مشکلات کشور، از جهتی لازم و از طرفی می‌توان گفت دولت فعلی و یا ساختار سیاسی در کلیت خود، نیازی به طرح چنین مباحثی ندارد. اینکه با انجام یک گفتگو با رسانه‌ی برون‌مرزی در پی ارایه تصویری از وضعیت اجرایی کشور، چالش‌ها و حتی ابر چالش‌های آن باشیم، با تمام محدودیت‌ها و مصحلت‌هایی که در چنین مصاحبه‌هایی از سوی مصاحبه شونده در نظر گرفته و یا از سوی شخصیت‌های صاحب نفوذ در میان اهل قدرت یادآوری می‌گردد، تنها می‌تواند به‌ترسیم تصویری از کلیت موضوع ختم گردد و راهی بیش از این مسئله نخواهد گشود.مشکلات کشور و یا دقت کردن به مطالبات مطرح شده شهروندان، امری نیست که درباره آن گفتگو نشده و یا از راه‌های حل آن در کوتاه مدت و بلند مدت اطلاعی در دست مدیران مربوطه نباشد. حداقل آنکه با بازگشت به روزهای ادریبهشت ماه و ایام انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای اسلامی می‌توان به بخشی از این مطالبات دست یافت و برای مرتبه‌ای دیگر آن خواسته‌ها را شنید.
مطرح شدن هوای پاک برای شهروندانی که در شهرهای در معرض ریزگردها گرفتار شدن، حل معضل بیکاری و نبود امنیت شغلی، درخواست رسیدگی به موسسه‌های مالی غیرمجاز و دلال‌های سپرده‌های مردم، با صدای بلند از محدودیت‌های سلیقه‌ای سخن گفتن و. . . از طرفی نظرسنجی‌هایی که از سوی سازمان صدا و سیما و مرکز افکار سنجی (ایسپا) در بازه‌های زمانی نسبتا مشخصی انجام می‌گردد، بخش دیگری از وضعیت کشور و خواسته‌های مردم را نشان می‌دهد. بنابراین سخن را نمی‌توان و نمی‌بایست تنها به ذکر گرفتاری‌ها و مشکلات کشور محدود کرد و در هر گفته و سخنی برای مرتبه‌ای دیگر و به تکرار از آن مسائل بر زمین مانده گفت.
با توجه به تجارب کسب شده درباره همین شیوه‌های رفتاری که گاه و بیگاه از سوی مسئولان مختلف در عرصه عمومی مطرح شده و می‌شود، هنگامی که به تکرار از گرفتاری‌ها، مشکلات مدیریتی، نشدن‌ها، نگذاشتن‌ها و ناتوانی‌ها دم زد و در عمل برای حل آن اقدامی اساسی انجام نداد، طرح چنین مباحثی از سوی اهل قدرت در میان شهروندان نه تنها مفید فایده نخواهد بود، بلکه این پیام ناگفته را به مخاطبان ارسال می‌کند که توانایی حل چنین گرفتاری از سوی مسئولان امر و دیگر دستگاه‌ها ناشدنی و غیرقابل حل است!
به عبارتی، کسانی که دستی بر قدرت و تصمیم‌گیری دارند، به جای تعریف معضل مربوطه و حل مشکل، خودشان در کمال ناآگاهی (آگاه بودن؟!) به موج بدبینی و نشدن‌ها و ناتوانی‌ها در میان شهروندان دامن می‌زنند. در چنین بخشی نه تنها گره‌ای از مشکلات گشوده نشده، بلکه با ارسال همین پیام‌های ناامید کننده، به صورت آرام و آهسته شهروندان را نسبت به حل شدن برخی گرفتاری‌ها و مشکلات کشور خنثی و ناامید می‌کنند و چه چیز بدتر از ناامید کردن شهروندان به فردای زندگانی خویش؟
طرح مشکل و سخن گفتن درباره مقولات مدیریتی صرفا در ارایه تصویری به شهروندان قابل دفاع می‌باشد، ولی مانور دادن بر روی همین بخش در بلند مدت نه تنها دستاوردی را به همراه نخواهد داشت، بلکه ما با صدها هزار و میلیون‌ها شهروندی روبرو خواهد کرد که نسبت به تغییرات مدیریتی و انجام شدن کارهای بر زمین مانده طی سال‌های گذشته نظر مثبتی نخواهند داشت و همه امیدهای آنان به ناامیدی و سرانجام به افسردگی اجتماعی منجر شده است. بهبود بخشی به زندگی شهروندان و برداشتن سنگ‌ها و سنگ‌ریزه‌های سر راه بخش‌های مختلف، تنها از راه برنامه‌ریزی، انجام دادن و عمل میسر خواهد شد، تکیه بر سخن‌های بسیار و تکرار هزار باره همین حرف‌ها بی‌تردید آورده‌ای نخواهد داشت.
مصاحبه اخیر معاون اول رییس دولت با روزنامۀ فایننشال تایمز درباره برخی مشکلات کشور، از جهتی لازم و از طرفی می‌توان گفت دولت فعلی و یا ساختار سیاسی در کلیت خود، نیازی به طرح چنین مباحثی ندارد. اینکه با انجام یک گفتگو با رسانه‌ی برون‌مرزی در پی ارایه تصویری از وضعیت اجرایی کشور، چالش‌ها و حتی ابر چالش‌های آن باشیم، با تمام محدودیت‌ها و مصحلت‌هایی که در چنین مصاحبه‌هایی از سوی مصاحبه شونده در نظر گرفته و یا از سوی شخصیت‌های صاحب نفوذ در میان اهل قدرت یادآوری می‌گردد، تنها می‌تواند به‌ترسیم تصویری از کلیت موضوع ختم گردد و راهی بیش از این مسئله نخواهد گشود.مشکلات کشور و یا دقت کردن به مطالبات مطرح شده شهروندان، امری نیست که درباره آن گفتگو نشده و یا از راه‌های حل آن در کوتاه مدت و بلند مدت اطلاعی در دست مدیران مربوطه نباشد. حداقل آنکه با بازگشت به روزهای ادریبهشت ماه و ایام انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای اسلامی می‌توان به بخشی از این مطالبات دست یافت و برای مرتبه‌ای دیگر آن خواسته‌ها را شنید.
مطرح شدن هوای پاک برای شهروندانی که در شهرهای در معرض ریزگردها گرفتار شدن، حل معضل بیکاری و نبود امنیت شغلی، درخواست رسیدگی به موسسه‌های مالی غیرمجاز و دلال‌های سپرده‌های مردم، با صدای بلند از محدودیت‌های سلیقه‌ای سخن گفتن و. . . از طرفی نظرسنجی‌هایی که از سوی سازمان صدا و سیما و مرکز افکار سنجی (ایسپا) در بازه‌های زمانی نسبتا مشخصی انجام می‌گردد، بخش دیگری از وضعیت کشور و خواسته‌های مردم را نشان می‌دهد. بنابراین سخن را نمی‌توان و نمی‌بایست تنها به ذکر گرفتاری‌ها و مشکلات کشور محدود کرد و در هر گفته و سخنی برای مرتبه‌ای دیگر و به تکرار از آن مسائل بر زمین مانده گفت.
با توجه به تجارب کسب شده درباره همین شیوه‌های رفتاری که گاه و بیگاه از سوی مسئولان مختلف در عرصه عمومی مطرح شده و می‌شود، هنگامی که به تکرار از گرفتاری‌ها، مشکلات مدیریتی، نشدن‌ها، نگذاشتن‌ها و ناتوانی‌ها دم زد و در عمل برای حل آن اقدامی اساسی انجام نداد، طرح چنین مباحثی از سوی اهل قدرت در میان شهروندان نه تنها مفید فایده نخواهد بود، بلکه این پیام ناگفته را به مخاطبان ارسال می‌کند که توانایی حل چنین گرفتاری از سوی مسئولان امر و دیگر دستگاه‌ها ناشدنی و غیرقابل حل است!
به عبارتی، کسانی که دستی بر قدرت و تصمیم‌گیری دارند، به جای تعریف معضل مربوطه و حل مشکل، خودشان در کمال ناآگاهی (آگاه بودن؟!) به موج بدبینی و نشدن‌ها و ناتوانی‌ها در میان شهروندان دامن می‌زنند. در چنین بخشی نه تنها گره‌ای از مشکلات گشوده نشده، بلکه با ارسال همین پیام‌های ناامید کننده، به صورت آرام و آهسته شهروندان را نسبت به حل شدن برخی گرفتاری‌ها و مشکلات کشور خنثی و ناامید می‌کنند و چه چیز بدتر از ناامید کردن شهروندان به فردای زندگانی خویش؟
طرح مشکل و سخن گفتن درباره مقولات مدیریتی صرفا در ارایه تصویری به شهروندان قابل دفاع می‌باشد، ولی مانور دادن بر روی همین بخش در بلند مدت نه تنها دستاوردی را به همراه نخواهد داشت، بلکه ما با صدها هزار و میلیون‌ها شهروندی روبرو خواهد کرد که نسبت به تغییرات مدیریتی و انجام شدن کارهای بر زمین مانده طی سال‌های گذشته نظر مثبتی نخواهند داشت و همه امیدهای آنان به ناامیدی و سرانجام به افسردگی اجتماعی منجر شده است. بهبود بخشی به زندگی شهروندان و برداشتن سنگ‌ها و سنگ‌ریزه‌های سر راه بخش‌های مختلف، تنها از راه برنامه‌ریزی، انجام دادن و عمل میسر خواهد شد، تکیه بر سخن‌های بسیار و تکرار هزار باره همین حرف‌ها بی‌تردید آورده‌ای نخواهد داشت.
