تردیدی وجود ندارد که آلودگی هوا بر ریه های انسان تاثیر منفی می گذارد. تنفس مواد شیمیایی سمی تولید شده به واسطه فعالیت کارخانه ها و وسایل نقلیه موجب بیماری تنفسی مزمن، آسم، آمفیزم، و سرطان ریه می شوند.
 به گزارش "ایزی هلث آپشنز"، اما نکته ای که کمتر به آن توجه می شود، آسیب غیر قابل بازگشتی است که می تواند به واسطه آلودگی هوا در مغز ایجاد شود.
طی یک مطالعه در سال 2015، پژوهشگران توسعه شناختی دو گروه از دانش آموزان که در بازه سنی 7 تا 10 سال قرار داشتند را برای یک دوره زمانی 12 ماهه مقایسه کردند. مدرسه یک گروه در منطقه ای پر ترافیک واقع شده بود و مدرسه گروه دیگر در منطقه ای با آلودگی کمتر قرار داشت.
پژوهشگران دریافتند افزایش مهارت های شناختی برای کودکانی که در محیط آلوده‌تر حضور داشتند تنها 7.4 درصد بوده است، در شرایطی که همتایان آنها در محیط پاک‌تر افزایش 11.5 درصدی را تجربه کردند.
اگر تنفس سموم می تواند تنها طی یک سال اثری تا این اندازه قابل توجه بر مغز کودکان داشته باشد، تصور اثری که می تواند طی چند دهه شکل بگیرد، ترسناک است.

ذرات ریزی که مغز را آلوده می سازند

آرین صفاری، مهندس شیمی، به جمع آوری، دسته بندی، و مطالعه ذرات آلاینده هوا در آزمایشگاهی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی مشغول است. وی به ذرات فوق ریز که 200 برابر کوچکتر از ضخامت یک تار موی انسان هستند، بسیار علاقمند است.
ذرات آلاینده به طور معمول ترکیبی از مواد جامد و مایع شناور در هوا هستند، از این رو قابلیت انتقال از طریق هوا به روشی بسیار مشابه با میکروب های ویروسی یا باکتریایی را دارند.
ذرات PM2.5 تقریبا در انواع مختلف آلودگی های هوا حضور دارند و به واسطه اندازه بسیار کوچک خود به راحتی ریه ها را تحت تاثیر قرار می دهند. این به معنای آسیبی جدی و شکل گیری استرس اکسیداتیو، التهاب و آسیب سلولی است.
شواهد روز افزون نشان می دهند که این نانوذرات در زوال شناختی و بیماری آلزایمر نیز نقش دارند. مطالعه ای که توسط دانشکاه کالیفرنیای جنوبی انجام شد، نشان داده است زنان مسن ساکن مناطقی که میزان آلودگی ذرات معلق PM2.5 در آنها بالاتر از استاندارد سازمان محافظت از محیط زیست آمریکا بوده با افزایش 81 درصدی احتمال ابتلا به زوال شناختی و 92 درصدی احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر یا زوال شناختی مواجه بوده اند.

مطالعه ای دیگر که در دانشگاه تورنتو انجام شد، نشان داد که افراد ساکن در فاصله 164 فوتی (50 متر) از یک خیابان اصلی در مقایسه با افرادی که در فاصله 656 فوتی (200 متر) زندگی می کردند، 12 درصد احتمال بیشتری داشت به زوال عقل مبتلا شوند.
همچنین، مطالعه پژوهشگران دانشگاه روچستر نشان داد که تنفس ذرات PM2.5 می تواند ورود آنها به غشای بینی موش ها و سفر مستقیم به مخچه را در پی داشته باشد که در این بخش زمینه ساز التهاب می شوند.
بررسی 18 مطالعه از شش کشور مختلف نیز نشان داد که همه آنها به جز یکی، ارتباط بین دریافت زیاد ذرات PM2.5 و نشانه های زوال عقل را نشان داده اند.

برای محافظت از خود چه کارهایی می توان انجام داد؟ 

اگرچه اجتناب از مواجهه با آلودگی هوا دشوار است، اما با مد نظر قرار دادن برخی اقدام ها می توان احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر ناشی از این شرایط را کاهش داد.
ابتدا باید تقویت بدن خود در برابر ذرات معلق و دیگر اشکال آلودگی را مد نظر قرار دهید و سپس از قدرت مبارزه با اثرات چند ساله مواجهه با آلودگی هوا و ارتقا محافظت از مغز برخوردار شوید. در همین راستا، می توانید موارد زیر را مد نظر قرار دهید:
بروکلی مصرف کنید. نتایج یک مطالعه در دانشکده بهداشت عمومی جان هاپکینز بلومبرگ نشان داد که نوشیدن اسموتی حاوی جوانه های بروکلی به بدن در دفع سموم هوایی مانند بنزن (یک عامل سرطانزا) و اکرولین (یک محرک ریه) کمک می کند.
ویتامین های B را مصرف کنید. مطالعه ای که توسط دانشگاه کلمبیا انجام شد، نشان داد که مصرف ویتامین های B6، B12 و اسید فولیک به طور قابل توجهی اثر منفی آلودگی هوای روی DNA را کاهش می دهد.

مواد غذایی سرشار از آنتی اکسیدان مانند بلوبری، شکلات تلخ، لوبیا قرمز و توت ها را به منظور مبارزه با استرس اکسیداتیو موثر در زوال شناختی مصرف کنید.
مکمل های CoQ10 و PQQ مصرف کنید. به همراه هم، این دو آنزیم به محافظت از سلول های عصبی مغز (سلول هایی که ذرات آلاینده به آنها متصل شده و به صورت مستقیم راهی مخچه می شوند) در تیجه تقویت میتوکندری و کاهش استرس اکسیداتیو کمک می کنند.
سطوح آنتی اکسیدان گلوتاتیون را در بدن خود بهبود ببخشد. با افزایش سن، تولید این آنتی اکسیدان در بدن کاهش می یابد. بهترین روش برای تقویت سطوح آن انجام ورزش با شدت متوسط، و مصرف سبزیجات چلیپایی مانند بروکلی، جوانه بروکسل، کلم و گل کلم است. چای رویبوس و ریحان مقدس نیز می توانند تولید گلوتاتیون را تحریک کنند.

بهار نیوز