مهدی سهرابی درباره بازی‌های آسیایی و این که فدراسیون می‌خواهد از نفراتی که به قهرمانی آسیا رفتند برای بازی‌های جاکارتا استفاده کند، بیان‌ کرد: نفراتی که به قهرمانی آسیا رفتند در اردوها و انتخابی‌ها شرکت کردند و فدراسیون هم اگر بخواهد نتیجه‌ بگیرد و وقت از دست ندهد فعلا دارایی‌اش همین نفرات است. اگر قرار باشد نتیجه‌ بگیرند با همان تیمی که به قهرمانی آسیا رفت می‌توانند نتیجه‌ بگیرند در غیر این صورت فکر نمی‌کنم فرد دیگری باشد که بتواند به تیم‌ ‌ملی کمکی کند. من هم دوست دارم در جاده و پیست بازی‌های آسیایی شرکت کنم، اما باید دید شرایط بدنی‌ام تا بازی‌ها به چه شکلی است و چه اتفاقی رخ می‌دهد.سهرابی در مورد این که به احتمال زیاد ایران در ماده‌های تعقیبی تیمی و انفرادی بازی‌های جاکارتا شرکت نمی‌کند، تصریح کرد: خدا کسانی که دوچرخه‌سواری ایران را نابود کردند و رفتند را نابود کند. ما را همیشه در این ماده ها مدال می گرفتیم و روی سکو بودیم اما برخی افراد که دیگر در فدراسیون نیستند همه چیز را نابود کردند.
 
او در پاسخ به این سوال که افراد مدنظرش به چه صورت دوچرخه‌سواری را نابود کردند، گفت‌: در اردوهایی که برگزار می‌شد کاری می‌کردند که ورزشکاران به جان هم می افتادند. خود من بعد از چهار سال در تیم‌ ‌ملی رکاب زدم چون آن افراد که اطلاعات فنی نداشتند و فقط به فکر جیب خودشان بودند، دیگر در تیم‌ ‌ملی نبودند. اما با حضور سلگی مدیر تیم‌های ملی همه با هم متحد شدیم. درست است کمبودهایی داشتیم اما همه با هم رفیق و دوست بودیم اما در اردو و مسابقات قبلی چنین چیزهایی نبود.دارنده مدال نقره قهرمانی آسیا با بیان این که در چهار سال گذشته برخی افراد به دوچرخه‌سواری ضربه زدند و از فدراسیون رفتند، تاکید کرد: لوازم و لباس‌هایی که می خریدند با بیشترین قیمت و اما کیفیت بسیار پایین بود. قبلا ما حتی برای لباس و کلاه خود ‌اسپانسر داشتیم، اما می گفتند از کنار این ‌اسپانسر خود ورزشکاران سود می برند. خب وقتی ورزشکار لباس به صورت رایگان برای تیم‌ ‌ملی می‌گیرد باید سودی هم به خودش برسد. خود آنها یک ماه بدون حقوق در فدراسیون کار می کردند که انتظار داشتند ورزشکاران به صورت رایگان کار کنند؟ خود این افراد ماشین فدراسیون را فروختند و از ترکیه بی کیفیت ترین لباس‌ها را برای فدراسیون خریدند.
 
او ادامه‌ داد: از طرفی از مربیگری در تیم بزرگسالان گرفته تا کمیته‌ انضباطی برای خودشان پست داشتند. رکابزنان سرعتی و استقامتی را به جان هم انداختند و هر کسی در اردو آزادانه می‌توانست هر کاری می‌خواهد انجام دهد. ضربه‌ای که چهار سال گذشته به دوچرخه‌سواری زدند جبران ناپذیر است و شاید 10 سال زمان ببرد که این لطمه‌ها جبران شود، اما باید از قمری و سلگی تشکر کنم که در قهرمانی آسیا تیم متحدی را تشکیل دادند و ان‌شاء‌الله در سرعت و استقامت دوباره به دوران اوج برگردیم. رکابزن استقامتی ایران در پاسخ به این سوال که فکر نمی‌کند برای بازی‌های آسیایی از حریفان اصلی خود عقب هستیم، تصریح کرد: درست است کمبودهایی در بحث پیست دوچرخه‌ و لوازم و دوچرخه‌ها داریم اما فعلا شرایط همین است و نباید خودمان را گول بزنیم که چون این کمبودها است، هیچ کاری نمی توانیم کنیم. البته این کمبودها در سرعت که بحث روی صدم و هزارم ثانیه است تاثیر دارد، اما در نیمه استقامت و استقامت با توان خود رکابزنان می‌توان تا حدودی کمبودها را جبران کرد. اگر فدراسیون بعد از فروردین ماه  برنامه‌های خود را عملیاتی کند که رکابزنان در مسابقات داخلی و خارجی باشند و حتی در همان پیست سیمانی تمرین کنند، نتایج خوبی می‌گیریم. پنج ماه زمان داریم و می‌شود نتایج خوبی گرفت. به نظرم همین کادر فنی را حفظ و حمایت کنند می‌توان نتایج خوبی گرفت، چون مربی خوب خارجی هم در پنج – شش ماه کار خاصی نمی‌تواند انجام دهد.
 
سهرابی در مورد بلاتکلیفی رکابزنان جاده و نداشتن تیم، تاکید کرد: وقتی باشگاه‌هایی مثل شهرداری تبریز و پیشگامان تیم داری نکنند در وهله اول ضرر آن متوجه رکابزنان است و سپس تیم‌ ‌ملی  هم ضرر می بیند چون امتیازاتی که رکابزنان می گرفتند برای خودشان، باشگاه و تیم‌ ‌ملی بود. در این شرایط دیگر نباید انتظاری برای گرفتن سهمیه  المپیک وجود داشته باشد.
او در مورد این که گفته می‌شود چند تیم جدید اعلام آمادگی کرده‌اند، گفت‌: همه آنها را با هم جمع کنیم یک تیم نمی‌شوند. تیم‌هایی مثل پیشگامان، شهرداری تبریز و حتی پتروشیمی تبریز سرمایه‌گذاری کردند و اعتباری در آسیا به دست آوردند. واقعا حیف است دیگر تیم داری نکنند. تیم‌های دیگر فقط مبلغ ثبت‌نام در اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری را می پردازند تا کنتینانتال شوند و سالی یک بار در تور آذربایجان شرکت کنند. به نظرم این تیم‌ها ارزشی ندارند. اگر یک یا دو تیم شناخته شده که هزینه می کنند را داشته باشیم،  ارزش بیشتری دارد.
 
او ادامه‌ داد: در حال‌ حاضر نفرات اصلی تیم‌ ‌ملی و تیم‌های باشگاهی که همیشه در اوج بودند بدون تیم هستند. پتروشیمی که در زمان آقای ممقانی خیلی خوب بود و تیم اول آسیا بود، متاسفانه با تغییر مدیریت این تیم نابود شد.شهرداری تبریز هم هنوز سال گذشته را تسویه‌حساب نکرده با این حال امیدوارم الان تیمداری کند. تیم پیشگامان هم خیلی هزینه کرد و آقای پیشگویی پور خیلی برای دوچرخه‌سواری زحمت کشید. به نظرم فدراسیون باید با مدیریت این باشگاه صحبت کند و از آنها بخواهد که تیم را حفظ کنند. البته با صحبت‌هایی که فدراسیون با مدیریت باشگاه داشته امکان دارد پیشگامان دوباره تیم داری کند.

بهار نیوز