جناب آقای علی مطهری در نقدی که به این‌جانب درباره‌ی حجاب اجباری و توضیح کلام وارد کرده‌‌‌اند، به‌خوبی به کلام استاد شهید مطهری توجه نکرده‌اند. واکنش استاد به سخنرانی امام درباره‌ی حضور زنان بی‌حجاب در ادارات بود و نه در خیابان‌ها و دلیلش این بود که دولت می‌تواند در محدوده‌ی تشکیلاتی که بودجه‌ی آن را خود می‌‌‌دهد، قوانین و مقررات وضع کند و اتفاقاً صحبت ایشان هم انتقاد به این صحبت بود و معتقد به این کار نبودند و کلام ایشان در این باره صراحت دارد. شاهد بر این مساله هم این است که وقتی امام در سال‌های ۶۱ به بعد شنیدند که حاجی بخشی- از افراد حزب‌اللهی- در خیابان‌ها متعرض زنان بی‌حجاب شده، دستور دادند که با او برخورد بشود. یعنی ایشان نظرشان حتی پس از شرایط استقرار مخالفت با برخورد با افراد بی‌حجاب بودند.
نکته‌ی دیگر استاد ما شهید مطهری از این سخن و نوشته، نظرشان درباره‌ی فراهم شدن شرایط فرهنگی و اقناع فرهنگی و کار فرهنگی است نه این اندیشه‌ی اقتدارگرایانه و استفاده‌ی زور برای پوشاندن زورکی زنان که این کار شدنی نیست.
اگر فرزند محترم ایشان می‌خواهند نظر استاد ما را بدانند به مقاله‌ی ایشان در کتاب شهادت در تفسیر  آیه‌ی «لا اکراه فی الدین» مراجعه کنند که چگونه به استاد خود علامه طباطبایی انتقاد دارند که ماهیت دین نه در عقیده و نه در احکام اکراه بردار نیست، طبعاً اجبار جایی ندارد.
اما درباره‌ی فلسفه‌ی حجاب اگر به ادله‌ی قرآن در سوره‌ی احزاب و نور مراجعه کنید موضوع حفظ شخصیت و کرامت زن است و جلوگیری از آزارهای جنسی است و نه عفت عمومی: «ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ یعْرَفْنَ فَلا یؤْذَینَ ». البته این بحث مفصل است و من در مقاله‌ی خود در ۱۰ سال قبل نوشته‌ام. بهتر است ایشان به آن مقاله مراجعه کند. بنابراین موضوع نظر استاد تنها درباره‌ی حجاب در ادارات بوده و آن‌هم با روش اقناعی و نه استفاده از زور و اقتدارگرایانه.

بهار نیوز