بهار نیوز - عضو مجلس خبرگان دارفانی را وداع گفت

گروه سیاسی: آیت‌الله نصرالله شاه آبادی عضو مجلس خبرگان دارفانی را وداع گفت.

آیت‌الله نصرالله شاه آبادی، عضو مجلس خبرگان رهبری و فرزند مرحوم محمدعلی شاه‌آبادی، استاد امام خمینی(ره) امروز دار فانی را وداع گفت.

نگاهی به سیره زندگی
یکی از رجال نامی علم و دانش که به تهران مهاجرت کرد و با سکونت وی در آن شهر، یکی از بیوت اصیل علمی و اجتماعی تهران پدید آمد، مرحوم آیت الله حاج شیخ محمدجواد حسین‌آبادی اصفهانی است، که سرسلسلة خاندان معظم «شاه‌آبادی» است. وی و فرزندانش آیت‌الله حاج شیخ احمد مجتهد بیدآبادی (م ۱۳۵۷ ق)، آیت‌الله شیخ علی‌محمد الشریف (م ۱۳۷۳ ق) و مرحوم آیت‌الله حاج میرزا محمدعلی شاه‌آبادی، همه از علمای محترم اصفهان و تهران بودند، که با گذشت زمان‌های طولانی از وفاتشان، هنوز ذکر جمیل آنان بر خاطر عاطر یاران می‌گذرد.
این نوشته، نگاهی گذرا به زندگی حضرت مستطاب آیت‌الله آقای حاج شیخ نصرالله شاه‌آبادی دارد؛ شخصیتی بزرگ که یادگار آن دودمان کهن در دوران کنونی بوده و منشأ آثار بسیار در تهران، قم و مشهد مقدس بوده است.
نیای آیت الله نصرالله شاه آبادی، مرحوم آیت‌الله حاج شیخ محمدجواد مجتهد اصفهانی (م ۱۳۱۲ ق) ـ از شاگردان و مُجازین صاحب جواهر و صاحب ضوابط ـ و پدر بزرگوارش آیت‌الله حاج میرزا محمدعلی شاه‌آبادی (۱۲۹۲ـ ۱۳۶۹ ق) و برادرانش حضرات آیات: حاج شیخ محمدجواد، حاج شیخ حسین، حاج شیخ محمد، حاج شیخ نورالله، حاج شیخ روح‌الله، شهید حاج شیخ مهدی، و آقایان حاج حسن و حاج عباس شاه آبادی بوده اند. با این بیت شریف، ده‌ها نفر از علمای بزرگ قم و تهران وابستگی سببی و نسبی دارند که ذکر آن‌ها خارج از حوصله این مقال است.
مادرش، صبیّه محترمه فقیه و مجتهد متنفذ قم، مرحوم آیت‌الله حاج سید صادق روحانی قمی (م ۱۳۳۸ ق)، و دایی‌هایش حضرات آیات: حاج میرزا محمود روحانی، حاج میرزا ابوالحسن روحانی، حاج سید فخرالدین روحانی، حاج سید ابوالقاسم روحانی و حاج‌آقا احمد روحانی، و پسردایی‌هایش حضرات آیات: حاج سید محمد و آقا سید صادق روحانی (فرزندان حاج میرزا محمود روحانی)، حاج سید مهدی و حاج سید هادی روحانی (فرزندان حاج میرزا ابوالحسن روحانی)، حاج سید محمدعلی و حاج سید محمدمهدی روحانی (فرزندان حاج سید ابوالقاسم روحانی) و پسرخاله‌هایش حضرات آیات: حاج شیخ محسن حرم‌پناهی و حاج سید مصطفی برقعی بوده‌اند. پدر بزرگوار اخوان شاه‌آبادی، مرحوم آیت الله آقای حاج میرزا محمدعلی شاه‌آبادی است. فقیهی بزرگ و عالمی سترگ که با گذشت حدود ۷۰ سال از وفاتش، آوازه‌اش در حوزه‌های علمی شیعه طنین‌افکن است. آن مرحوم در تهران از درس‌های حضرات: آیت‌الله شیخ محمدحسن آشتیانی، حکیم جلوه و میرزا هاشم اشکوری و در نجف اشرف از دروس آیات عظام: آخوند خراسانی، حاج میرزا حسین خلیلی و شیخ‌الشریعه اصفهانی بهره‌های فراوان برد و به کمال فقاهت و اجتهاد نائل آمد. پس از فوت مرحوم آخوند، به سامراء رفت و به مدت یک سال از دروس آیت‌الله میرزا محمدتقی شیرازی بهره بُرد و از ایشان به دریافت اجازه اجتهاد نائل آمد.
سپس به تهران باز آمد و در مدت ۱۷ سال اقامت در آن، به اقامة جماعت (در مسجد جامع) و تألیف و تدریس و تربیت شاگردان و مبارزه با رضاخان پرداخت و در سال ۱۳۴۷ ق. به قم آمد و به تدریس علوم عقلی و نقلی و عرفان و فلسفه پرداخت و شاگردان نام‌آوری را همچون امام خمینی، میرزا هاشم آملی، سید کاظم شریعتمداری، حاج‌آقا روح‌الله کمالوند خرم‌آبادی، آخوند ملاعلی همدانی، میرزا خلیل کمره‌ای، میرزا حسن یزدی، سید حسین قاضی تبریزی، شیخ راضی تبریزی، سید رضا بهاء‌الدینی، سید سجاد علوی گرگانی، سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی، سید علی بهشتی بابِلی پرورش داد.
وی در سال ۱۳۵۴ ق، به تهران بازگشت و به فعالیت‌های دینی و علمی و سیاسی خود پرداخت. او در مسجد جامع (شبستان شاه آبادی) به اقامه جماعت و گفتن تفسیر و عقائد، و در منزل به تدریس خارج فقه و اصول و فلسفه و عرفان و مبارزه با رضاخان اشتغال داشت. از شاگردان تهران وی حضرات استادان آقایان: حاج شیخ محمد ثقفی، دکتر ابوالقاسم گرجی، حاج شیخ عبدالکریم حق شناس، آمیرزا کریم روشن هستند.
سخن دربارة آن شخصیت عظیم الهی بسیار است (که آیت‌آلله حاج‌آقا نصرالله شاه‌آبادی در خاطرات خویش به‌تفصیل بدان پرداخته است).
وی در سوم صفر ۱۳۶۹ ق. (مطابق ۳ آذر ۱۳۲۸ ش) درگذشت و در مقبره ابوالفتوح رازی در حرم حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) به خاک سپرده شد و مجالس بزرگداشت وی تا چهلم ایشان ادامه یافت.
آیت الله شاه آبادی، در روز ۲۸ شعبان المعظم ۱۳۵۰ ق. (برابر با جمعه ۱۷ دی‌ماه ۱۳۱۰ ش)، در شهر قم به دنیا آمد و اکنون (دی ماه ۱۳۹۶ ش)، ۸۶ سال از عمر مبارکش می‌گذرد. وی دوران کودکی را در قم گذراند و در مکتب‌خانه، دروس نخستین را فرا گرفت و دو جزء قرآن (اجزاء ۲۹ و ۳۰) و سوره‌های یاسین، واقعه، الرحمن و ذاریات را حفظ نمود. در سال ۱۳۱۵ ش، همراه پدر بزرگوارش راهی تهران شد و در مکتب‌خانه شیخ عبدالرحیم، نصاب و بوستان و گلستان را آموخت و پس از آن، در دبستان توفیق، دوره شش‌ساله دبستان را پشت سر نهاد. وی از کودکی و نوجوانی، تحت تأثیر انفاس قدسیه پدرش و تربیت‌یافتة مکتب عرفانی و معنوی او بود.
در ۱۲ سالگی (۱۳۲۲ ش)، به تحصیل علوم دینی روی آورد و همراه برادرش حاج آقا نورالله، نزد اساتید مدرسه مروی، ادبیات و سطوح و فلسفه را آموخت و در کنار تحصیل، دروس پیشین را به عده‌ای تدریس کرد.