تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۱/۰۵ ساعت ۰۱:۱۶
کد مطلب : ۱۴۵۸۷۴
یک کارشناس ارشد مسائل راهبردی:
ایران در کانون ۵ جریان پرشدت امنیتی قرار می‌گیرد
گروه سیاسی: یک کارشناس ارشد مسائل راهبردی، ورود جان بولتون به کاخ سفید را بیانگر جنگ‌طلبی تمام قد کاخ سفید عنوان کرد و راه‌های مقابله با کابینه جدید آمریکا را بررسی کرد.
دکتر علیرضا اکبری، کارشناس ارشد مسائل راهبردی و معاون اسبق وزیر دفاع در دوره اصلاحات در گفتگو با خبرآنلاین، ورود جان بولتون به کاخ سفید را مورد تحلیل و بررسی قرار داد. وی در این باره گفت: زمستان داغی در پیش خواهیم داشت و عرصه تقابل سخت تر می شود چراکه حلقه جنگ طلبان کاخ سفید در حال تکمیل است.
اکبری در پاسخ به این سوال که رفتن مک مستر چه تاثیری بر روند سیاست های تازه آمریکا می گذارد گفت: «با رفتن مک‌مستر و آمدن بولتون، حالا فقط متیس، وصله ناچسب تیم ترامپ است! »
وی در خصوص آیندۀ برجام و تاثیر آن در بحران خاورمیانه گفت: «بعد از مهلت تمدید برجام، تحولات منطقه، از جمله در یمن و سوریه، همچنین زمینه‌های تنش در شمال عراق و جنوب لبنان سرعت و شدت خواهد گرفت، گفتگو‌های مسکو و واشنگتن، بویژه بعد از لاروف گرم‌تر می‌شود.»
معاون اسبق وزیر دفاع درباره اروپا و تعاملات ناتو و همچنین حوزه آسیایی به خبرآنلاین گفت: «ناتو در کانون تعاملات بین‌آتلانتیکی قرار خواهد گرفت. چین، با تحفظ بیش‌تری مناسبات اینتر پاسیفیک و پاسیفیک/آتلانتیک را در دوران جدید پینگ، تجربه خواهد کرد..»
وی در ادامه افزود: «اروپا، از یکسو پیچ تحریم‌های موشکی، منطقه‌ای و حقوق‌بشری را بر ما محکم خواهد کرد، و از سوی دیگر، زیر فشار آمریکا برای لَق‌تر کردن برجام، خواهد ماند. بروکسل، طبعا بین تهران و واشنگتن، ناچار به انعطاف غربی و تصلب به سمت ما خواهد بود! »
بنیانگذار موسس پژوهش های راهبردی “تصمیم”، در خصوص سیاست‌های آتی کابینه جدید ترامپ در روابط با سعودی گفت: «مناسبات عربستان با رژیم صهیونیستی علنی تر و گسترده‌تر خواهد شد، مناسبات تل‌آویو با دیگر پایتخت‌های عربی، به تدریج عادی و رسمی می‌شود. »
اکبری پیرامون پیش‌بینی تحولات آینده و تاثیر آن بر ایران افزود: «پیش‌بینی می‌شود، ایران در کانون پنج جریان پر شدت امنیتی در سطح منطقه، جهان، و نیز تحولات پر شدت در محیط داخلی، قرار گیرد!»
وی در تبیین کانون های امنیتی و خط مشی سیاسی آمریکا و تاکید بر تقابل سخت تر با ایران افزود: یکم،جریان پرشدت اجتماعی،اقتصادی،امنیتی داخلی. دوم، جریان تقابل سعودی،صهیونی در سطح منطقه، – سوم،جریان شدید بین‌المللی از طریق ملل متحد با عناوین تروریسم و ناامنی منطقه‌ای – چهارم، جریان تقابل سیاسی اقتصادی امنیتی و … آمریکایی – پنجم، جریان محافظه‌کاری قدرتهای شرقی نسبت به “ما”، در قبال جذابیت‌های آمریکا. زمستان سال جدید را، برای روابط خارجی و شرایط امنیتی خودمان، «بسیار داغ!» پیش‌بینی میکنم.
اکبری در پاسخ به این سوال که اهداف آمریکا علیه ایران به چه صورت است گفت: «واشنگتن امید دارد تمهیدات و مقدمات ائتلاف چند‌لایه ضد ایرانی با محوریت آمریکا و مباشرت جمعی تا پاییز تکمیل شود. روس‌ها نیازمند آنند تا به تکمیل دایره نفوذ خود در منطقه، مشروعیت جهانی بدهند. توافق جامع با امریکا می‌تواند-تا حدودی- موجب تحفظ مسکو در قبال برخورد غربی-صهیونی-عربی علیه ایران، بشود! »
این کارشناس ارشد مطالعات استراتژیک دربارۀ رویکرد جمهوری اسلامی به این مساله افزود: «زمان برای تغییر شرایط به وضع «قابل اطمینان»، به شدت رو به محدود شدن است. اگر ما شرایط را (اعم از داخلی و خارجی) به زودی مدیریت و مهار نکنیم، “شرایط” برای ما تعیین تکلیف خواهند کرد! زمان و منابع و فرصتها محدودند، و چالشها و تنگنا‌ها و تهدیدات، رو به تزاید! »
معاون اسبق وزیر دفاع در دوره اصلاحات در پاسخ به این سوال که محیط داخلی را چطور در قبال این رویکرد یکپارچه کنیم گفت: «ما جدّاً نيازمند توافق ملي بر روي فوري ترين گرفتاري هاي محيط داخلي هستيم. (نياز به شرح ندارد!) دولت و ساير اركان قدرت، بايد به يك ديدگاه و دريافت مشترك از تهديدات ملي برسند. ما با تهديدات خطرناك “در بين سطوح” مواجه هستيم. كوچک‌نمایی و بزرگ‌نمایی نامربوط فرصتها و تهدیدات، مقدمه ناکامی بزرگ است. “نظام” باید با به رسمیت شناختن شرایط حادّ، یک تصمیم مهم راهبردی اتخاذ کند. ما باید در محیط داخلی، انسجام مرصوص ایجاد کنیم، و در صف جبهه مقابل خود، شکاف بیاندازیم. »
اکبری راهبرد مقابله را اینگونه تبیین کرد: «ناکام گذاردن محور ریاض-تل‌آویو، به موازات تحکیم مواضع در عمق استراتژیک منطقه، رکن اساس رویکرد ما باید باشد. شورای امنیت نباید دوباره وارد کانال صدور قطعنامه‌های فصل هفتمی علیه ما بشود! بروكسل را بايد از دروازه براندنبورگ مديريت كرد، و محور “اينترآتلانتیک” را باید از دروازه وست‌مینستر! باید مجال مانور را از تیم ترامپ، هم در واشنگتن و هم در نیویورک و هم در ماوراء آبهاي آبي گرفت. محور اروپايي، كمتر از مسكو، براي موازنه و مهار واشنگتن، اهميت ندارد. مسكو، بايد بيش از مسير هوايي، با تهران همراهي كند. سایه مناسبات مسكو-تل‌آویو نباید بر سر مناسبات بین‌المللی ما، سنگینی کند.»
اکبری در نهایت تاکید کرد: «تسریع در توافق بر اهمیت شرایط و اتفاق بر گزینش سکو و مسیر راهبردی، برای مدیریت طوفان‌های پیش رو، ضرورت غیر قابل کتمان ماست.»
وی در خصوص آیندۀ برجام و تاثیر آن در بحران خاورمیانه گفت: «بعد از مهلت تمدید برجام، تحولات منطقه، از جمله در یمن و سوریه، همچنین زمینه‌های تنش در شمال عراق و جنوب لبنان سرعت و شدت خواهد گرفت، گفتگو‌های مسکو و واشنگتن، بویژه بعد از لاروف گرم‌تر می‌شود.»
معاون اسبق وزیر دفاع درباره اروپا و تعاملات ناتو و همچنین حوزه آسیایی به خبرآنلاین گفت: «ناتو در کانون تعاملات بین‌آتلانتیکی قرار خواهد گرفت. چین، با تحفظ بیش‌تری مناسبات اینتر پاسیفیک و پاسیفیک/آتلانتیک را در دوران جدید پینگ، تجربه خواهد کرد..»
وی در ادامه افزود: «اروپا، از یکسو پیچ تحریم‌های موشکی، منطقه‌ای و حقوق‌بشری را بر ما محکم خواهد کرد، و از سوی دیگر، زیر فشار آمریکا برای لَق‌تر کردن برجام، خواهد ماند. بروکسل، طبعا بین تهران و واشنگتن، ناچار به انعطاف غربی و تصلب به سمت ما خواهد بود! »
بنیانگذار موسس پژوهش های راهبردی “تصمیم”، در خصوص سیاست‌های آتی کابینه جدید ترامپ در روابط با سعودی گفت: «مناسبات عربستان با رژیم صهیونیستی علنی تر و گسترده‌تر خواهد شد، مناسبات تل‌آویو با دیگر پایتخت‌های عربی، به تدریج عادی و رسمی می‌شود. »
اکبری پیرامون پیش‌بینی تحولات آینده و تاثیر آن بر ایران افزود: «پیش‌بینی می‌شود، ایران در کانون پنج جریان پر شدت امنیتی در سطح منطقه، جهان، و نیز تحولات پر شدت در محیط داخلی، قرار گیرد!»
وی در تبیین کانون های امنیتی و خط مشی سیاسی آمریکا و تاکید بر تقابل سخت تر با ایران افزود: یکم،جریان پرشدت اجتماعی،اقتصادی،امنیتی داخلی. دوم، جریان تقابل سعودی،صهیونی در سطح منطقه، – سوم،جریان شدید بین‌المللی از طریق ملل متحد با عناوین تروریسم و ناامنی منطقه‌ای – چهارم، جریان تقابل سیاسی اقتصادی امنیتی و … آمریکایی – پنجم، جریان محافظه‌کاری قدرتهای شرقی نسبت به “ما”، در قبال جذابیت‌های آمریکا. زمستان سال جدید را، برای روابط خارجی و شرایط امنیتی خودمان، «بسیار داغ!» پیش‌بینی میکنم.
اکبری در پاسخ به این سوال که اهداف آمریکا علیه ایران به چه صورت است گفت: «واشنگتن امید دارد تمهیدات و مقدمات ائتلاف چند‌لایه ضد ایرانی با محوریت آمریکا و مباشرت جمعی تا پاییز تکمیل شود. روس‌ها نیازمند آنند تا به تکمیل دایره نفوذ خود در منطقه، مشروعیت جهانی بدهند. توافق جامع با امریکا می‌تواند-تا حدودی- موجب تحفظ مسکو در قبال برخورد غربی-صهیونی-عربی علیه ایران، بشود! »
این کارشناس ارشد مطالعات استراتژیک دربارۀ رویکرد جمهوری اسلامی به این مساله افزود: «زمان برای تغییر شرایط به وضع «قابل اطمینان»، به شدت رو به محدود شدن است. اگر ما شرایط را (اعم از داخلی و خارجی) به زودی مدیریت و مهار نکنیم، “شرایط” برای ما تعیین تکلیف خواهند کرد! زمان و منابع و فرصتها محدودند، و چالشها و تنگنا‌ها و تهدیدات، رو به تزاید! »
معاون اسبق وزیر دفاع در دوره اصلاحات در پاسخ به این سوال که محیط داخلی را چطور در قبال این رویکرد یکپارچه کنیم گفت: «ما جدّاً نيازمند توافق ملي بر روي فوري ترين گرفتاري هاي محيط داخلي هستيم. (نياز به شرح ندارد!) دولت و ساير اركان قدرت، بايد به يك ديدگاه و دريافت مشترك از تهديدات ملي برسند. ما با تهديدات خطرناك “در بين سطوح” مواجه هستيم. كوچک‌نمایی و بزرگ‌نمایی نامربوط فرصتها و تهدیدات، مقدمه ناکامی بزرگ است. “نظام” باید با به رسمیت شناختن شرایط حادّ، یک تصمیم مهم راهبردی اتخاذ کند. ما باید در محیط داخلی، انسجام مرصوص ایجاد کنیم، و در صف جبهه مقابل خود، شکاف بیاندازیم. »
اکبری راهبرد مقابله را اینگونه تبیین کرد: «ناکام گذاردن محور ریاض-تل‌آویو، به موازات تحکیم مواضع در عمق استراتژیک منطقه، رکن اساس رویکرد ما باید باشد. شورای امنیت نباید دوباره وارد کانال صدور قطعنامه‌های فصل هفتمی علیه ما بشود! بروكسل را بايد از دروازه براندنبورگ مديريت كرد، و محور “اينترآتلانتیک” را باید از دروازه وست‌مینستر! باید مجال مانور را از تیم ترامپ، هم در واشنگتن و هم در نیویورک و هم در ماوراء آبهاي آبي گرفت. محور اروپايي، كمتر از مسكو، براي موازنه و مهار واشنگتن، اهميت ندارد. مسكو، بايد بيش از مسير هوايي، با تهران همراهي كند. سایه مناسبات مسكو-تل‌آویو نباید بر سر مناسبات بین‌المللی ما، سنگینی کند.»
اکبری در نهایت تاکید کرد: «تسریع در توافق بر اهمیت شرایط و اتفاق بر گزینش سکو و مسیر راهبردی، برای مدیریت طوفان‌های پیش رو، ضرورت غیر قابل کتمان ماست.»
