بهار نیوز - گردشگری؛ ابزار دیپلماسی فرهنگی ایران

گروه فرهنگي: سخنان دکتر «حسن روحانی» رییس جمهوری، در آیین گشایش رویداد تبریز 2018 در خصوص اهمیت گردشگردی به عنوان مسیری برای تعامل سازنده باجهان، نشان از تمایل دولت اعتدال به توسعه صنعت گردشگری به عنوان ابزار دیپلماسی فرهنگی دارد.

به گزارش ایرنا، رویداد بین المللی انتخاب تبریز به عنوان پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی در سال 2018 میلادی، امروز 5 اردیبهشت ماه 1397، به صورت رسمی با حضور رییس جمهوری و شماری از وزیران و سفیران کشورهای خارجی آغاز شد.رییس جمهوری در سخنرانی خود برای مراسم آغازین این رویداد، با اشاره به اینکه دولت او از روز اول آغاز به کار خود به دنبال تعامل سازنده با جهان بوده و رهبر معظم انقلاب نیز بر تعامل گسترده با جهان تاکید دارند، گفت: اولویت در این تعامل شناخت از همسایه ها، دیگران و جهان پیرامون به شمار می رود که در حقیقت داشتن فهم از جهان و تمدن گذشته است.روحانی با تاکید بر اینکه گردشگری تمدن گذشته را به آینده مرتبط می سازد، ادامه داد: گردشگری می تواند اشتغال ایجاد کند و موجب رونق اقتصادی شود به طوری که طبق آمار در سال 2017 حدود یک میلیارد و 300 میلیون نفر گردشگری را پذیرفتند.رییس دولت دوازدهم، با تاکید بر اینکه گردشگری از مسیرهای تعامل سازنده با دنیاست، افزود: روابط با همسایه ها می تواند زندگی مردم را بهتر کند و همه باید برای شهر گردشگری خودشان کاری کنند تا جاذبه آن دایمی باشد.

سخنان دکتر روحانی، پیرامون اهمیت گردشگری و ارتقای این حوزه نشان از تمایل دولت برای رشد و توسعه صنعت گردشگری به عنوان ابزاری دارد که می تواند ملت های مختلف را با رشته های ظریف فرهنگ و تمدن به یکدیگر نزدیک سازد.گردشگری بی شک یک ابزار فرهنگی قدرتمند است که می تواند در اختیار دیپلماسی قرار گیرد و روندهای تعامل کشورها و ملت ها با یکدیگر را تسریع بخشد.ایران به عنوان سرزمینی برخوردار از جاذبه های فرهنگی غنی از جمله طبیعت چهارفصل و زیبا، آثار تاریخی ارزشمند، اماکن مقدس مذهبی، آداب و رسوم رنگارنگ و اقوام گوناگون، بی تردید می تواند مقصدی جذاب برای گردشگران از سراسر جهان باشد.بدون تردید ارتقای گردشگری در ایران، تاریخ و فرهنگ غنی کشورمان را بیش از گذشته در مقابل دیدگان جهانیان به تصویر کشیده و زمینه های تعامل سازنده با ملت های گوناگون را فراهم می آورد.توسعه گردشگری به عنوان ابزاری که می تواند در اختیار قدرت نرم قرار گیرد و به توسعه سیاسی و فرهنگی منجر شود، منبعی مطمئن و پایان ناپذیر برای اشتغال زایی، توسعه اقتصادی و ارزآوری به شمار می رود.

این مهم اما در شرایطی اجرایی خواهد شد که زیرساخت های توسعه گردشگری در کشور فراهم آید و سازو کارهایی برای حضور آرام و امن گردشگران خارجی در کشور پیش بینی شود.
از جمله مهمترین این زیرساخت ها عبارتند از؛
1- ارتقای سطوح حمل و نقل کشور از حمل و نقل های هوایی و میان قاره ای گرفته تا حمل و نقل های داخلی از جمله درون شهری و بین شهری از اقدامات مهم برای جلب و جذب گردشگران خارجی است.
2- کمک به حل یا بهبود وضعیت ترافیک در کلان شهرها به ویژه پایتخت و چالش های زیست محیطی از جمله آلودگی هوا در شهرهای بزرگ نیز یکی دیگر از تدابیر مهم برای جذب هر چه بیشتر گردشگران خارجی به شمار می رود.
3- ارتقای سطح کمی و کیفی هتل ها و اقامتگاه های گردشگران و همسان سازی استانداردهای خدمات دهی در این اماکن با استانداردهای بین المللی نیز از دیگر نکاتی است که برای رشد صنعت گردشگری باید به آن توجه داشت.
فراهم آوردن امکاناتی چون رستوران های بین المللی که در آنها غذاهای ملل مختلف سرو می شود نیز از دیگر مواردی است که برای توسعه زیرساخت های صنعت گردشگری باید به آن توجه داشت.
4- نکته آخر که شاید بتوان آن را مهمترین موضوع در مسیر توسعه گردشگری نامید، تلاش برای حفظ و احیای جاذبه های مختلف گردشگری است. بی تردید در این مسیر باید بکارگیری مدیران با تجربه، دلسوز و واقعی مد نظر باشد. همچنین منابع مالی معقول تری برای حفظ و احیای جاذبه های گردشگری کشور در اختیار متولیان از جمله سازمان میراث فرهنگی قرار گیرد.با توجه به آنچه گفته شد جمهوری اسلامی ایران به اذعان بسیاری از گردشگران خارجی، یکی از زیباترین کشورهای جهان است که از جاذبه های طبیعی و تاریخی ارزشمندی برخوردار است.از همین روست که سازمان همکاری های اسلامی پس از معرفی شهر« قدس» فلسطین در سال 2015، شهر «قونیه» ترکیه در سال 2016 و شهر «مدینه» عربستان در سال 2017 به عنوان شهرهای نمونه گردشگری جهان اسلام، شهر تبریز را به عنوان چهارمین شهر نمونه گردشگری برای سال 2018 انتخاب کرده است.این رویداد نشان می دهد که ایران بیش از آنچه در داخل تصور می شود از نگاه جهانیان از جذابیت برخوردار است؛ جذابیت هایی که در صورت اندکی توجه به آنها می توانند به منبعی پایدار برای توسعه اقتصادی، سیاسی و فرهنگی تبدیل شوند و همزمان ابزار قدرت نرم و مسیری برای گشایش های دیپلماتیک باشند.