ضخامت غشای این فیلم کمتر از یک هزارم میلیمتر است و انعطاف پذیری زیادی دارد؛ در نتیجه به سادگی می توان آن را درون صفحات پلیمری یا لایه های پلاستیکی مورد استفاده برای ساخت لنزهای چشمی تعبیه کرد. در این فناوری، درون لایه های پلیمری که روی بستری از شیشه کشت می شوند، یک الگوی شبکه ای ایجاد می شود که قادر است پرتوهای لیزر را گسیل کند. سپس می توان این لایه های پلیمری را روی سطوح دیگری قرار داد.زمانی که روی این لایه های پلیمری پرتوهای لیزر تابیده می شود، این لایه ها بسته به ساختار و مواد تشکیل دهنده الگوهای شبکه ای، شروع به گسیل پرتوهایی با طول موج بین 420 تا 700 نانومتر می کنند.
نور این لیزر توان بسیار اندکی در حدود یک نانووات دارد؛ اما می توان این پرتوها را با استفاده از یک اسکنر دریافت کرد و به همین علت گزینه مناسبی برای برچسب های امنیتی محسوب می شوند. محققان یک لنز چشمی را که با استفاده از این فناوری ساخته شده است، روی کره چشم گاو آزمایش کردند و این لنز توانست پرتوهای لیز را با موفقیت گسیل کند.نکته قابل توجه اینکه پرتوهای لیزر تولیدشده توسط لنز، در تمام مدت آزمایش در محدوده ایمن برای چشم قرار داشتند. به اعتقاد محققان به سادگی می توان این فناوری را برای تولید انبوه آماده کرد. گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.