راب مک‌ایر کار خود در وزارت خارجه بریتانیا را از سال ۱۹۹۰ آغاز کرد. اولین ماموریت دیپلماتیک مک‌ایر در بخارست، پایتخت رومانی بود. پس از آن از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲ دبیر اول سفارت بریتانیا در امور خاورمیانه و سیاست گذاری ضد تروریسم در واشینگتن دی‌سی بود. آخرین سال‌های ماموریت وی در ایالات متحده همزمان با واقعه یازدهم سپتامبر بود. در سال ۲۰۰۲ راب مک‌ایر به بریتانیا باز گشت و در اداره ضد تروریسم وزارت خارجه مشغول به کار شد. سفیر بریتانیا در کنیا و رایزن سیاسی سفارت بریتانیا در هند، و مدیر بخش «ریسک سیاسی» شرکت نفت و گاز بریتانیایی موسوم به گروه «بی جی» از جمله سوابق کاری  مک‌ایر است.

سی‌ام نوامبر سال ۲۰۱۱ روابط دیپلماتیک تهران و لندن پس از اختلافات و تنش‌های مختلف و حمله دانشجویان به سفارت این کشور با تعطیلی سفارت و خروج دیپلمات‌های بریتانیایی به کمترین حد ممکن تنزل یافت. اگرچه در همان زمان وزیر خارجه بریتانیا اعلام کرده بود که این به معنای قطع کامل روابط لندن و تهران نیست اما در دوم دسامبر ۲۰۱۱، دیپلمات‌های ایرانی نیز با ضرب‌الاجل دولت بریتانیا از خاک این کشور خارج شدند. در سال ۲۰۱۳، دو سال پس از بسته شدن سفارتخانه‌های دو کشور و تقلیل روابط دیپلماتیک، در پی پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری، ویلیام هیگ، وزیر خارجه وقت بریتانیا در پارلمان این کشور اعلام کرد که لندن آماده بهبود روابط دو کشور است. پس از به نتیجه رسیدن برجام، روابط دیپلماتیک ایران و بریتانیا تقویت شد. سه سال پس از ابراز تمایل دو طرف برای عادی سازی مناسبات، سفارتخانه‌های دو کشوردر سال ۲۰۱۶ بازگشایی شد. نیکولاس هاپتون اولین سفیر بریتانیا در ایران پس از پنج سال بود.  هاپتون در حساب توئیتری خود نوشته بود: «خدمتم در ایران امتیازی بود که از آن برخوردار بودم، به خصوص در این برهه از زمان که روابط ایران و انگلیس مسیر طولانی را پیمود و هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن باقی‌ است.» هاپتون توئیت خود را با شعری از حافظ تمام کرد: «مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم، هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم.»