تابناک نوشت: با وجود آنکه هنوز خبر حق پخش بازی‌های جام جهانی روسیه از سوی صداوسیما به صاحب حق پخش بازی‌ها پرداخت نشده و این نگرانی وجود دارد که پخش‌کننده در میانه جام جهانی از ارائه سگینال کلین بازی‌ها استنکاف ورزد، اطلاعات دریافتی حکایت از آن دارد که برای برخی بخش‌های حاشیه‌ای برنامه به نسبت حق پخش، رقمی میلیاردی هزینه‌شده از اسپانسرینگ برنامه کسر شده است.

ویژه‌برنامه جام جهانی ۲۰۱۸ با تهیه‌کنندگی و اجرای عادل فردوسی‌پور توانسته توقعات را برآورده کند اما این مسئله باعث نشده حاشیه‌های مدیریت پخش مسابقات جام جهانی در شبکه سوم سیما به چشم نیاید. چالش اصلی در فاصله اندک تا بازی ایران - اسپانیا همچنان عدم پرداخت هزینه حق پخش بازی‌هاست. اگرچه مسئولان امر در صداوسیما تاکید کرده‌اند که رقم ۲۰ میلیون دلار حق پخش آماده است و در پی راهکار انتقال این رقم هستند اما بعید به نظر می‌رسد اگر رقمی وجود داشت، انتقالش به این میزان زمان نیاز داشت؛ هرچند نمی‌توان با قطعیت در این زمینه موضع گرفت.

در این شرایط برخی اتفاقاتی که در ویژه‌برنامه جام جهانی رخ داد، قابل تامل است. حضور ساموئل اتوئو بازیکن بازنشسته تیم ملی فوتبال کامرون برای کارشناسی بازی تیم ملی فوتبال ایران مقابل مراکش در برنامه شبکه سوم سیما، اتفاق جالبی بود. برای بازی ایران و اسپانیا نیز کارلوس پویول بازیکن بازنشسته تیم ملی اسپانیا میهمان فردوسی‌پور خواهد بود و برای بازی ایران و پرتغال نیز مانیش بازیکن بازنشسته تیم ملی فوتبال پرتغال به تهران خواهد آمد و در این برنامه حضور می‌یابد.

اینکه چهره‌های خارجی برای چنین برنامه‌هایی دعوت شوند، اتفاق قابل توجهی است اما باید در نظر داشت که این اتفاق جالب به چه قیمتی رخ می‌دهد؟ شنیده‌ها حکایت از آن دارد که هزینه دعوت این سه مهمان برای صداوسیما ۲ میلیارد تومان بوده که توسط اسپانسر برنامه به عنوان بخشی از تعهد مالی به صداوسیما پرداخت شده است. این رقم که با دلار آزاد در حدود ۳۰۰ هزار دلار است، برای بازیکنان بازنشسته که شاید برای دهه هفتاد و هشتادی‌ها نیز شناخته‌شده نباشند، رقم قابل توجهی است.
بالا بودن این رقم را با در نظر گرفتن رقم تولید کل برنامه که معادل ۲ میلیارد تومان بوده، می‌توان درک کرد و در واقع در شرایطی که چنین برنامه‌ای دو میلیارد تومان هزینه داشت، واقعا قابل درک نیست که چرا در این شرایط به اندازه برآورد برنامه برای سه مهمان ساعتی هزینه شده است. این هزینه می‌توانست بخشی از منابع مالی مورد نیاز برای حق پخش یا اعتبارات صداوسیما برای تولید برنامه‌های مرتبط باشد و با استفاده از بازیکنان ایرانی که تجربه بازی اروپایی داشتند، نظیر مهدوی‌کیا و نکونام می‌توانست علاوه بر حفظ منابع، جذابیت برنامه نیز حفظ شود.
در عین حال در شرایطی که مسئولان صداوسیما هر از چند گاهی از عدم وجود منابع مالی گلایه می‌کنند، این نوع هزینه‌کرد که با کلیت پوشش جام جهانی روسیه نیز قابل تطبیق نیست، آیا رویکرد لوکس، آن هم در سازمانی نیست که گاهی در پرداخت هزینه‌ها با چالش مواجه است؟
به نظر می‌رسد باید در جریان جام جهانی به‌ویژه در تزریق منابع، مدیریت جدی‌تری اعمال می‌شد، چرا که طبیعتاً امکان حضور خبرنگاران صداوسیما در جایگاه خبرنگاران و پوشش نزدیک بازی‌ها به جای گزارش از خیابان‌های مسکو، سن پترزبورگ و کازان، به مراتب پراهمیت‌تر از دعوت از چنین مهمانانی بود؛ اتفاقی که با پرداخت به‌موقع حق پخش و صدور آی‌دی کارت خبرنگاری برای خبرنگاران اعزامی صداوسیما تحقق می‌یافت و بدون تردید این اتفاق خوبی نیست که تا این لحظه خبرنگاران صداوسیما آی‌دی کارت مخصوص عوامل تصویری را ندارند و فرصت‌های پوشش اختصاصی این رویداد را از دست می‌دهند.

بهار نیوز