دست‌های خالی تلویزیون بعد از جام جهانی

در حالی که هنوز به نیمه سال هم نرسیده‌ایم، تلویزیون با دو خلأ بزرگ مواجه شده و بینندگانش را از دنبال کردن برنامه‌هایش پشیمان کرده است. تلویزیون با پایان یافتن ویژه برنامه‌های جام‌جهانی، هنوز نتوانسته جای خالی جاذبه فوتبال را برای بینندگانش پر کند و از این روی برای پر کردن کنداکتورش به سراغ پخش برنامه‌های تکراری رفته است.

پوچ بودن تخم مرغ شانسی
تعطیلات دو هفته‌ای عید نوروز فرصتی برای تلویزیون بود تا مجموعه‌ای از ویژه برنامه‌ها را برای پخش تدارک ببیند. درست بعد از پایان سریال‌های نوروزی اولین گپ یا همان فضای خالی در اقناع بیننده‌های برنامه‌های تلویزیونی به وجود آمد.تلویزیون عملاً از هفته سوم فروردین ماه، هیچ حرف تازه‌ای برای بیننده نداشت.موضوعی که در عمل منجر به ریزش بیننده‌های برنامه‌های صداوسیما شد. با وجود این خلأ و افت بیننده، مرتضی میرباقری معاون سیما، با افتخار از این‌که تلویزیون در فاصله زمانی پایان نوروز تا آغاز ماه رمضان دچار افت بیننده نشده، سخن گفت.میرباقری در ادامه ارائه آمارهای همیشه رو به تصاعد بینندگان سیما، گفت: برنامه‌های ماه رمضان رسانه ملی مانند برنامه‌های نوروز از لحاظ بیننده رکورددار شد و بر اساس آخرین نظرسنجی صداوسیما در تهران و ۳۱ مرکز استان، ۸۳/۳ درصد مردم، بیننده ویژه برنامه‌های ماه مبارک رمضان بودند.تنها شانس تلویزیون این بود که پایان ماه رمضان با آغاز مسابقات جام جهانی همزمان شد و این پیوستگی مانع آن شد تا فضای خالی میان برنامه‌ها و سریال‌های مناسبتی ماه رمضان و برنامه‌های ویژه جام جهانی ۲۰۱۸، جام جهانی پیش بیاید.

ماه عسل تلویزیون
بیش از یک ماه برگزاری جام جهانی فوتبال باعث شد تا یک ماه عسل واقعی برای صداوسیما اتفاق بیفتد. آغاز مسابقات جام جهانی فوتبال برای تلویزیون فرصتی را به دست داده است که تنها هر چهار سال یک بار امکان تکرار آن وجود دارد.اولین گام صداوسیما برای استفاده بهینه از این زمان طلایی، بالا بردن تعرفه‌های آگهی‌های بازرگانی و افزایش حجم برنامه‌های مشارکتی بود.در این دوره، همه ویژه برنامه‌های فوتبالی تلویزیون با جذب اسپانسر روی آنتن رفتند. مردم فوتبال دوست داشتند و صداوسیما درآمد ناشی از فوتبال را و همین موضوع باعث شد تا اعتراض‌ها به جولان اسپانسرها در تلویزیون به جایی نرسد.صداوسیما هیچ وقت شفافیت مالی در قبال برنامه‌های اسپانسر دار و درآمد ناشی از آگهی‌ها نداشته، ولی با یک حساب سرانگشتی بر اساس تعرفه‌های منتشر شده از سوی اداره بازرگانی صداوسیما، هزینه یک بار پخش آگهی ۱۷ ثانیه‌ای از تلویزیون در بازی‌های ایران و فینال جام جهانی، قبل از بازی، ۳۳۹ میلیون تومان و بین دو نیمه ۶۵۸ میلیون تومان بوده است. این درآمد هنگفت به خاطر جاذبه فوتبال و همراهی چند میلیون بیننده با تلویزیون در طول جام جهانی به دست آمد. ولی درست بعد از پایان جام جهانی بود که صداوسیما بیننده‌های ثابت خود را که باعث رغبت اسپانسر‌ها برای مشارکت با برنامه‌های تلویزیون و یا سفارش آگهی می‌شوند فراموش کرد.

یک مشت تکرار
۲۴ تیرماه، جام جهانی با حواشی‌اش به پایان رسید. تلویزیون برای بعد از جام جهانی قرار بود چند مجموعه تلویزیونی را روی آنتن ببرد. مهم‌ترین مجموعه سریال «پدر»بود که با تصمیمات عجیب مدیریت شبکه دو از کنداکتور ماه رمضان حذف شده بود. در روزهایی که سریال پدر از تلویزیون پخش می‌شود، مهم‌ترین خروجی این سریال سکانس مضحکی است که در شبکه‌های اجتماعی با نام «یوسف زمانه آن را بشناس» پخش شده است. تلویزیون همچنین قرار بود سریال کمدی «شرایط ویژه» را برای بعد از جام جهانی داشته باشد که زمان پخش آن به تأخیر افتاده است.تقریباً همه شبکه‌های تلویزیونی از شبکه‌های سراسری گرفته تا شبکه‌های دیجیتالی مثل نسیم، دچار رکود ناشی از نداشتن برنامه جدید شده‌اند. در این شرایط باز پخش سریال‌های قدیمی مد نظر مدیران شبکه‌ها قرار گرفته است. «در جست‌و‌جوی آرامش»، «در حاشیه» و «سارق روح» عنوان چند سریال تکراری است که در شبکه‌های غیر از «آی فیلم» پخش می‌شوند.تلویزیون با وجود داشتن سریال‌های جدید ترجیح داده است با بازپخش مجموعه‌های قدیمی‌تر فعلاً آنتن را پر کند. از پنجشنبه هفته گذشته، فصل جدید لیگ برتر فوتبال ایران آغاز شد. تلویزیون می‌تواند خوشحال باشد حداقل هفته‌ای چند روز بخصوص دوشنبه شب‌ها بینندگان ۹۰ باعث شوند تا مردم تلویزیون را روشن کنند.