پذیرش عضو مصنوعی به عنوان اندام بدن

بدن به منظور تمییز اندام ها از اجسام خارجی همچون اعضای مصنوعی، دائما از حواس مختلف بهره می برد. در تحقیقات پژوهشگران سوییسی از دو حس بینایی و لامسه برای ایجاد احساس تعلق دست مصنوعی به بدن استفاده شده است. در واقع حس بینایی با مشاهده اندام مصنوعی به مغز اعلام می کند که در محل دست قطع شده، اندامی وجود دارد و حس اندام خیالی به گونه ای درون دست مصنوعی تحریک می شود که مغز تصور می کند دست هنوز هم به بدن متصل است. محققان در مورد اشخاصی که هر دو دست آن ها قطع شده بود، از طریق تحریک ریشه اعصاب دست احساس لامسه را در نوک انگشت اشاره دست خیالی شبیه سازی کردند. همزمان با این کار یک عینک واقعیت مجازی، انگشت اشاره دست مصنوعی بیمار را به صورت یک نقطه درخشان به بیمار نشان می داد. این ترکیب واقعیت مجازی و شبیه سازی حس لامسه، تصور وجود دست را در مغز داوطلبان ایجاد کرد. 

علاوه بر این داوطلبان در پاسخ به محل قرارگیری دست خود، به گونه ای موقعیت آن را توصیف کردند که گویی دست خیالی درون دست مصنوعی قرار گرفته است. پیش از این آزمایش داوطلبان دست خیالی را بسیار کوچکتر، بدون ساعد و در محل قرارگیری ریشه اعصاب دست توصیف می کردند. در این آزمایش دست خیالی داوطلبان بزرگتر شده و به مدت 10 دقیقه بعد از اتمام آزمایش نیز قابل احساس بود.محققان امیدوارند بتوانند این ساختار قابل حمل را به گونه ای بهبود دهند که بتوان از آن به عنوان یک شیوه درمانی برای ایجاد احساس دائمی اتصال اندام های مصنوعی به بدن بهره گرفت. گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Neurology, Neurosurgery & Psychiatry منتشر شده است.