اندرحكايت اخلاق حرفه‌ای برخي سایت‌ها!

احمد رستم‌پور
دانشجوی دکتری فلسفه

---

در این چند روز انتخاب شهردار تهران یکی از غیرسیاسی ترین پست‌های اجرایی اما در عین حال سیاسی شده، فضای خاصی را ایجاد کرده است. لابی‌های قبل و حین برگزاری و حالا نقدهای پیرامون رای اعضای شورای شهر.
در هفته یپیش گویا همه چیز به نفع محسن هاشمی به عنوان کاندیدای اصلاح طلبان پیش می‌رفت. چند دسته‌گی بین اصولگراها، وحدت اصلاح‌طلبان و لابی موثر آنها با مستقل‌ها همچون ورزشکاران و ادعاهای قانونی بر غیرقانونی بودن اینکه یک نفر برای سومین بار نمی تواند شهردارشود.
زمانی که نتایج اعلام شد گویا خیلی از دوستان چه اصولگرا چه اصلاح‌طلب حاصلی جز بحت برایشان نداشت. در شورای سی و یک نفره کاملا معلوم می‌شود که کدام عضو شورا به کدامین کاندیدا رای داده است. توافقات و لابی‌های قبلی اجرا نشده است. انگشت اتهام به سوی الهه راستگوست که علی رغم اینکه در لیست اصلاح‌طلبان قرار داشت به کاندیدای گروه مقابل رای داد.
کار خانم راستگو دو وجه‌ دارد: نخست مساله قانونی بودن آن است. واضح و روشن است که هر نماینده‌ای در رای دادن به لحاظ قانون کاملا آزاد است اما وجه دوم این است آیا اخلاق سیاسی را این عضو هیئت رئیسه شورای شهر دوره‌ی چهارم رعایت کردهاست؟
کمی بعد از رای گیری، خبر اخراج وی از حزب متبوع شنیده می‌شود. دوستان اصولگرا به شدت از ایشان حمایت کردند و رفتار حزبی اصلاح طلبان را مساوی با قبیله گرایی، پایمال کردن حق مردم و... دانستند و البته خود ایشان خود را وام دار مردم و رای آنها نه حزب معرفی کرد.
چند سوال و نکته برای دوستانی که به ایشان رای دادند پیش آمده است:
خانم نماینده ی شهر رای مردم؟ بلی درست است مگر شما از طریق همین لیست اصلاح طلبان، حزب اسلامی کار و مردم سالاری به شورای شهر راه پیدا نکردید؟ مگر مردم شما را به خاطر عقایدتان انتخاب نکردند؟ آیا ایا این اخلاق سیاسی است که از اعتبار حزب برای ورود به شورا استفاده شود بعد به صورت انفرادی اقدام شود؟ اگر شما در لیست اصلاح‌طلبان قرار نمی‌گرفتید صندلی ای در شورا هم داشتید؟ مگر با رای همین دوستان وارد هیئت رئیسه نشدید؟ آیا این اخلاق سیاسی است که مردمی که شما را بارفتار حزبی‌تان شناختند دچار حیرت کنید؟ مگر شما نمی‌توانستید در جلسات قبل از رای گیری به دوستان حزبی رای متفاوت خود را بیان کنید؟ گویا شما قسم خورده بودید.