پاسخ آیت‌الله مکارم به ادعای سخنران تجمع طلاب

۱ـ ایشان می گوید: «ریشۀ سکولاریزم در حوزه است، سکولاریزم یعنی چه؟ یعنی تفکیک دین از حکومت و دولت و تمدن، تفکیک نظری وقتی است که شما حرفی ندارید».
این در حالی است که انقلاب از حوزه‌های علمیه برخاسته و الان هم مهم ترین پشتیبان انقلاب حوزه های علمیه و مراجع بزرگ هستند. اگر اقلیت کوچکی در حوزه خلاف این عمل می کنند، آن را نمی شود به حوزه تسرّی داد، بیشترین شهیدان انقلاب را حوزویان دادند.
۲ـ ایشان می‌گوید: «شما پنج تا درس خارج ـ نه یک درس خارج فقه ـ در قم، نجف، مشهد و اصفهان دارید که پرسش ها را از بیرون بگیرد».
این در حالی است که در بسیاری از دروس خارج حوزۀ علمیه مخصوصاً مراجع و بویژه حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی مسائل مستحدثه را عنوان کرده و پاسخ لازم را فراهم نمودند و کتاب های زیادی در این زمینه نوشته و منتشر شده که تمام پرسش ها را از بیرون گرفته اند و لیست این کتاب های چاپ شده حداقل به یکصد و پنجاه کتاب می رسد.
۳ـ ایشان می گوید: «هنر نیست که هی طهارت و نجاست و طواف و اینها را بگویند و هزار بار گفتند و هزار و یکمین بار آنها را بگویند».
این یک نوع بی اعتنایی به فقه جواهری است که مورد توجه امام راحل(قدس سره) و همه علما بوده و هست و در همین مسائل هم حرف برای گفتن بسیار دارند که در آینده به شرح آن می پردازیم.
۴ـ ایشان می گوید: «من شنیدم هفتصد، هشتصد رساله در قم می خواهند بدهند، ما اصلاً هفتصد تا مرجع می خواهیم؟ این جور که کارخانه انبوه تولید مرجع تقلید شروع شده، این که کاری نشد؟».
اولا: این عدد کاملاً خلاف واقع است. یک دهم آن هم صحیح نیست. معلوم نیست از کجا این عدد را گرفته اند. ثانیاً: آیا تعبیر به «کارخانه انبوه تولید مرجع تقلید» توهین به مرجعیت محسوب نمی شود؟!
این گوینده محترم می گوید: «چهارتا شرح و حاشیه را می خوانی و همان ها را می گویی و مرجع می شوی!».
این هم سخن عجیبی است. بزرگان مراجع بعد از ۴۰ یا ۵۰ سال به آن مقام می رسند و در گذشته هم چنین بوده است. مرحوم شیخ انصاری سخن معروفی دارد می گوید: «رسیدن به اجتهاد از طول جهاد هم سخت تر است».
۶ـ ایشان می گوید: «اغلب اینهایی که می خواهند رساله بدهند، هفتصد تا و هشتصد تا و هزار تا، اغلب هیچ چیز برای گفتن ندارند، این که می گویند جمهوری اسلامی ناکارآمد است و سیستمش درست نیست، یکی همین بی سوادی هاست».
باز همان عدد بی اساس تکرار شده و از آن بالاتر هم رفته است. تعبیر به بیسوادی در مورد فضلا و مدرسین حوزه توهین آشکاری است. البته نظر ایشان توهین نبوده ولیکن خواننده از این تعبیر، توهین می فهمد. به علاوه این که گفته است سخنی برای گفتن ندارند، اتفاقا درست خلاف آن است، اگر کتاب هایی که در حوزه چاپ شده مطالعه شود، نشان می دهد همه چیز برای گفتن دارند.
۷ـ ایشان می گوید: «اینها اصلاً جواب ندارند. اصلاً نمی‌دانند مظان پاسخگویی به این مسائل در کدام بخش قرآن و احادیث است».
این هم گفتار عجیبی است که نشان می‌دهد گویندۀ محترم ابدا اطلاعی درباره وضع حوزه ندارد. کدام مسأله است که در جامعه مطرح شده و جواب آن در دروس مراجع بزرگ و مدرسین سطوح عالی نیامده است. امیدواریم هنگام قضاوت، خدا را در نظر بگیریم و از روی اطلاع و بدون حب و بغض قضاوت کنیم. مایل نبودیم این مسائل تلخ بازگو شود اما اصرار جمعی از پرسشگران سایت ما، ما را وادار کرد. ما این گوینده را هرگز متهم به سوء نیت نمی کنیم، ولی سخنان مزبور برخلاف واقعیات است. خداوند عاقبت امر همه ما را ختم به خیر کند.