بهار نیوز - علت‌شكايت‌شريعتي از استادفلسفه‌علامه

آیت‌اللهی: شریعتی مرکز بسیاری از خطا‌ها بود

گروه سياسي: رئیس سابق دانشگاه علامه طباطبایی در پاسخ به سوالی درباره نامه سرگشاده رئیس پژوهشگاه علوم انسانی در واکنش به اظهاراتش ادعا کرد: آقای آیت‌اللهی واقعا جاهل هستند و نفهمیدند چه مسائلی را مطرح کردند!

شریعتی اظهار داشت: این نامه در مراجع قضایی در حال پیگیری است و بنده جوابی به آن نمی‌دهم و ان‌شاءالله آقای آیت‌اللهی در صحن دادگاه در خصوص اتهاماتی که زده‌اند، پاسخ دهند. سیدصدرالدین شریعتی افزود: آقای آیت‌اللهی اتهاماتی را در آن نامه عنوان کرده‌اند که باید پاسخ دهند زیرا بنده مطالبی را عنوان کردم که قابل استناد است و اسناد آن هم در مراجع اطلاعاتی و امنیتی و هم در دانشگاه و سایر مکان‌های دیگر وجود دارد. بنده قصد پاسخگویی به سخنان ایشان را ندارم زیرا خداوند در قرآن می‌فرماید «وقتی آدم‌های جاهل به آنها خطاب می‌کنند جز اینکه بگویند سلام ‌علیکم حرف دیگری ندارند». آقای آیت‌اللهی واقعا جاهل هستند و نفهمیدند چه مسائلی را مطرح کردند.

وی در پاسخ به این سوال که شکایت شما از ایشان در چه مرحله‌ای است؟ گفت: از ایشان شکایت کردم که فعلا در مراحل ابتدایی است زیرا آقای آیت‌اللهی ادعایی کردند که باید آن را ثابت کنند. من بحثی با ایشان ندارم و بنا ندارم اسم اشخاص را ببرم، هیچ‌وقت هم نام اشخاص را نبردم. کلیاتی را در اظهارات خود مطرح کردم اما اینکه بخواهند آن را به همه اساتید تعمیم دهند جز مغرضانه بودن، برداشت دیگری نیست. شریعتی اظهار کرد: آقای آیت‌اللهی از ابتدا که من در دانشگاه حضور داشتم با من غرض‌ورزی داشتند و این غرض‌ورزی ظاهرا ادامه دارد.

گفتني اينكه حمیدرضا آیت اللهی رئیس پژوهشگاه علوم‌انسانی و مطالعات فرهنگی چند روز پيش، با نگارش نامه ای سرگشاده به اتهامات صدرالدین شریعتی به اساتید دانشگاه علامه طباطبایی پاسخ گفته و نوشت: صدرالدین شریعتی مرکز بسیاری از خطا‌ها بود. آیت اللهی، در این نامه آورده است: «روزنامه کیهان در گفتگویی که چاپ کرد اتهام‌هاي متعددی را به تمامی اعضای هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی وارد کرد که امید است خدواند در روز قیامت انتقام این تهمت‌هاي ناروا و انگ هایی که از هتاکان به فرهیختگان برجسته جامعه اسلامی ما وارد شده است بگیرد.»

وی در ابتدای این نامه هفت "واقعیت اجتماعی و اخلاقی" را بیان کرده است که به این شرح است:
1- وقتی شما فسادی را به یک مجموعه ای نسبت بدهید و شخص یا اشخاصی که آن اتهام متوجه آنهاست را مشخص نسازید، تمامی افراد آن مجموعه در موضع اتهام آن فساد قرار می گیرند.
2- حتی اگر فساد فردی را مطرح نمایید و بر عنوان مجموعه ای که به آن منتسب است تاکید کنید حیثیت افراد آن مجموعه را به زیر سوال برده اید (حتی اگر در قالب شوخی و طنز باشد). به همین دلیل است که در سریالهای تلویزیونی وقتی یک شخصیت سریال دارای شغل بخصوصی باشد، اعتراضها از جانب مشتغلان به آن شغل از هر طرف برخاسته می شود که تلویزیون حیثیت ما را زیر سوال برده است.
3- برخی نیز به بهانه ادعای پایبندی به برخی دستورات دینی و اینکه غیبت اشکال دارد سعی می کنند بطور مبهم به شخصی نسبتی بدهند و بگویند دین مرا مجاز به گفتن برخی حقایق نکرده است؛ در ظاهر هم فرد بسیار متشرعی جلوه می کند، درحالی که حتی اگر آن شخص دچار ضعف کوچکی هم باشد چون بطور مبهم در خصوص او مطالبی گفته شده است، شنوندگان، تمامی اتهاماتی که می توان به یک شخص داد را از سر می گذرانند و او را در معرض قضاوتهای بسیار نامناسب قرار می دهند. گفته شده است شخصی که با مرجع تقلیدی خصومت داشت در برابر پرسش از صلاحیت آن مرجع توسط مردم جواب می داد "دین جلوی زبان من را گرفته است و نمی توانم بسیاری مطالب را بگویم". آن مرجع گفته بود هیچکس به اندازه این شخص مرا بی آبرو نکرد.
4- برخی نیز برای آنکه در معرض پاسخگویی به اتهامهای فراوانی که خود دارند قرار نگیرند با فرافکنی اشکالات خود به دیگران، خود را فردی دلسوز و پاک جلوه می دهند و از ابتدا راه تحقیق درباره خودشان را می بندند.
5- گویند شخصی نزد آیت الله العظمی بروجردی آمد و شکایت کرد که یکی از طلبه‌هاي شما از من دزدی کرده است. ایشان درجواب گفتند: "اتفاقا از ما نیز دزدی کرده است و آن لباس روحانیت ما بوده است که آن را دزدیده است"
6- برخی برای مقابله با یک فساد، دست به فسادهای متعدد بدتری (همچون دروغ، تهمت، ظلم، آبروریزی، تکبر، نفاق و شیوع فحشاء وغیره) می زنند تا نه تنها کار خود را توجیه کنند بلکه در سایه آن به مطامع خود نیز برسند.
7- با اینکه اصل حقوقی و فقهی تاکید می کند که اصل بر برائت است برای عده ای نیز اصل بر فساد و بی دینی است. جالب آن است که با یک خبر دروغ از یک شخص مریض نیز بلافاصله قضاوت کرده و بقول خودشان با قاطعیت هرگونه ظلمی را روا می دارند.»

رییس پژوهشگاه علوم انسانی پس از بیان این هفت مورد ادعا کرده است: «در گفتگوی روزنامه کیهان تمامی موارد فوق اتفاق افتاد. تمامی استادان دانشگاه علامه طباطبایی به انواع اتهامها از جانب شخصی که خود مرکز بسیاری خطاها بوده است مطرح شد و این بی حرمتی، عواقب مادی و معنوی بسیاری بدی را برای کشور به ارمغان خواهد آورد.»
آیت اللهی در ادامه نامه خود این سوال را مطرح کرده است که واقعا چند مورد از آن اتهامهایی که ایشان زده اند در دادگاه صالحه محکومیت یافته است؟

وی در ادامه آورده است: «نکند آن دانشجویانی که برای ایشان جاسوسی می کرده اند برای آنکه استادی در قبال خواسته ناحق آنها مقاومت کرده بود برای انتقام، چنین اتهامهایی را مطرح کرده اند تا هم نمره ای بدست آورند و هم بتوانند در دوره‌هاي بالاتر بدون آزمون وارد شوند.» وي در بخش پایانی نامه خود از روزنامه کیهان به خاطر این که رییس پیشین دانشگاه علامه را شخصی فرهیخته خوانده است اظهار تعجب کرده و نوشته است: «ایشان چه نظر جدیدی یا کار علمی بدیعی در علوم انسانی و حتی در علوم اسلامی کرده اند؟»