هیچ حادثه‌ای به جاودانگی و ماندگاری «کربلا» نمی‌رسد و در این حد، در ذهن‌ها و زندگی‌ها زنده نیست و این گونه فراگیر زمان‌ها و مکان‌ها و انسان‌ها نگشته است و موج آن مثل عاشورا همیشه متلاطم نمانده است. رمز آن در چند مسأله نهفته است، از جمله:

*خدایی بودن آن: حرکت حسین (ع)، جهاد و شهادتش، انگیزه و محرکش همه و همه برای خدا بود و هر چه که «لِله» باشد، رنگ جاودانه می‌گیرد، نور خدا خاموشی ندارد و جهاد برای حق، همواره امتداد می‌یابد.
پایان زندگانی هر کس به مرگ اوست/ جز مرد حق که مرگ وی، آغاز دفتر است
قیام برای خدا فراموش نمی‌شود و نورش خاموش نمی‌گردد؛ چونکه رنگش خدایی و نورش الهی است.
دشمنت کشت ولی نور تو خاموش نگشت/ آری آن نور که فانی نشود، نور خداست

*افشاگری‌های اسرای اهل بیت(ع): هر انقلابی، یک بازو می‌خواهد و یک زبان، خون و پیام، عمل و تبلیغات. خطابه‌های زینب و سجاد (ع) و سخنان بازماندگان کربلا در دوران اسارت، نقش مهمی در افشاگری چهره دشمن و خنثی کردن تبلیغات دروغین امویان و آگاهی مردم از ماهیت قیام و شخصیت سیدالشهدا و شهیدان عاشورا داشت و سبب شد امویان نتوانند پرده بر جنایات خویش بکشند و آن حادثه را از یادها ببرند.

* احیاگری‌های «ذکر»: در تعلیمات ائمه، تأکید فراوان شده که برای امام حسین (ع) و شهدای کربلا گریه کنند، نوحه بخوانند، شعر بسرایند، عزاداری کنند، زیارت روند، بر تربیت امام حسین(ع) سجده کنند. این‌ها همه سبب شده که مکتب عاشورا و حادثه کربلا و مظلومیت امام حسین (ع) و شهدای کربلا، به صورت زنده و جاوید فراگیر باقی بماند. نقش «یاد»، «بکاء»، «زیارت»، «شعر» و «مرثیه» در جاودانه ساختن عاشورا مهم است.

*کیفیت حادثه: نفس حادثه عاشورا و اوج فداکاری‌ها و اخلاص یاران امام و اوج خشونت و بی‌رحمی سپاه کوفه نسبت به سیدالشهدا(ع) و غربت و مظلومیت و عطش در اوج خود، همه و همه این حادثه بی‌نظیر را ماندگار ساخته است.
ایسنا- سرویس دین و اندیشه- برگرفته از کتاب " فرهنگ عاشورا" جواد محدثی.