او که در تابستان امسال  خبر داده بود اگر وزارت ارشاد بخواهد کماکان رفتارهای گذشته‌ خود را تکرار کند و اقدام به صدور مجوز نکند در مقابل این وزارت خانه دست به تحصن خواهد زد، اکنون به امتداد می‌گوید:مدت‌ها است که پیگیر گرفتن مجوز هستم و چندسالی نیز به ارشاد مراجعه کردم که با بی‌توجهی و پاسخ‌های سربالا مواجه شد، نهایتا پس از گذشت چند ماه و هشدار به تحصن در مقابل ارشاد، بالاخره تماس گرفتند و گفت و گویی بر قرار شد.

وی در صفحه اینستاگرامش خبر تازه ای داده که  با تلاش زیاد و البته مساعدت آقای ترابی مدیر کل واحد موسیقی وزارت ارشاد که به بنده خیلی محبت داشته‌اند تاکنون توانسته‌ام مجوز سه ترانه از نه ترانه‌ای که برای مجوز انتشارشان به ارشاد داده‌ام را بگیرم. هنوز برای چند ترانه دیگر از طرف برخی عوامل مقاومت می‌شود. چنانچه مجوز باقی ترانه‌ها داده شود، برای اجرای زنده اقدام خواهم کرد و امیدوارم این اتفاق بیافتد. بخشی از مشکل مجوز به ترانه‌سرا باز می‌گردد. حراست ارشاد با ترانه‌سرای من آقای بابک صحرایی مشکل دارد و بهانه کرده‌اند که ایشان چون برای چند خواننده خارج از کشور ترانه سروده است، سه ترانه‌ی ایشان در کار من مجوز نمی‌گیرد، در حالیکه این بهانه‌ای بیشتر نیست چراکه ترانه‌سرایان دیگری نیز بوده‌اند که به خواننده‌های خارج از کشور ترانه داده‌اند و دچار مشکل نشده‌اند. برای همین من نیز گفته‌ام که اگر به ترانه‌سرایم مجوز ندهند من هم قبول نمی‌کنم، یا همه‌ی کارها مجوز می‌گیرد یا هیچ کدام. کسی قبول نمی کند که اسپانسر کنسرت‌هایم باشد
این هنرمند تاکید می کند: بعد از شانزده سال محرومیت کار سختی پیش رو دارم. تهیه‌کنندگان کنسرت و اسپانسرها ریسک برگزاری کنسرت برای فردی مثل من را با مسائل و مشکلات و حواشی که در موردم وجود داشته به سختی می‌پذیرند. بدون حمایت اسپانسرها من، به تنهایی از عهده هزینه‌ها بر نمی‌آیم. از طرف دیگر اصلا علاقه ندارم با فروش بلیط‌های گرانقیمت روی صحنه بروم. می‌خواهم اکثر مردم از اقشار مختلف بتوانند در اجراهای من شرکت کنند.

16 سال ممنوع الکاری من را از مردم دور کرده است
وی افزود:  واقعیت تلخ دیگر که از بیان آن نگرانی ندارم این است که غیبت شانزده ساله و عدم برگزاری کنسرت و انتشار آلبوم، عدم شرکت در برنامه‌های تلویزیونی و نداشتن فرصت و توان مالی در تولید و انتشار کارهای قابل توجه در طی شانزده سال گذشته نه من را از مردم ولی مردم را از من دور نموده و البته گله و شکوه ای از این بابت ندارم.حال این سؤال برایم مطرح است که آیا برای اجراهای زنده، مخاطبین لازم را دارم؟ سؤال دیگر که برایم وجود دارد این است که با توجه به فضای موسیقی امروز و اصرار من در حفظ سبک کاری خودم آیا می‌توانم از عهده مخاطبین و خواسته‌هایشان برآیم؟ با همه اینها آرزویم رفتن روی صحنه و دیدن شما عزیزان در اجراهای زنده‌ام است. در تلاشم تا اگر مساعدت کنند اولین اجرایم را بصورت خیابانی و رایگان تقدیم مردم کنم. امیدوارم افرادی که دلشان برای هنر موسیقی و جوان‌ها می‌سوزد همتی کنند تا یک کار هنری انجام شود. اینها آروزهای من است.