میراحمد محیط طباطبایی درباره ضعف و قوّت سینمای ایران در امر توسعه گردشگری اظهار داشت: سینمای ما که یکی از شناخته‌شده‌ترین سینماهای جهان است هنوز ابزار کاملی برای توسعه گردشگری ما نیست و از همه بضاعت آن استفاده نشده است.وی تصریح کرد: سینمای ایران یکی از دلایل رشد و توسعه گردشگری ما در سطح جهان است و در سطح داخلی هم می‌تواند کاملا اثرگذار باشد.وی با اشاره به این که اصطلاح «شمال رفتن» به معنای امروزی از زمانی رایج شد که در یک «فیلم فارسی» عروس و داماد، شمال را برای ماه عسل انتخاب کردند، گفت: در سطح بین المللی نیز فیلم‌هایی مثل کارهای مرحوم کیارستمی فضاهایی را نشان می داد که مردم دنیا می‌خواستند آنها را ببینند.محیط طباطبایی «ایراد لامکانی» را درد بزرگ سینمای حاضر ما دانست و افزود: اشکال بزرگ سینمای ما این است که فیلم های ما فاقد آدرس هستند و یک قانون است که برای جذب گردشگر باید به او آدرس داد.

رئیس شورای ملی موزه ها (ایکوم) ایران اضافه کرد: شما وقتی یک فیلم آمریکایی را می‌بینید به طور مثال مشخص است که مکان، مغازه فلان در بیست و یکم «منهتن» است اما در ایران رسم است که اگر نشانه‌هایی هم از جغرافیا یا آثار هویتی یک محل و شهر است مثلا اسم کوچه و مغازه را به بهانه تبلیغ نکردن می پوشانند تا نشان دهند که داستان در یک ناکجاآباد اتفاق می افتد در صورتی که این تبلیغ، منافع ملی برای ما به همراه دارد.محیط طباطبایی تاکید کرد: یا اگر خیلی لطف کنند و نشان دهند، اینگونه است که مثلا داستان در محله‌ای اتفاق می‌افتد اما کافه ای که هنرپیشه ها در آن نشسته اند و در فیلم به عنوان کافه همان محل معرفی می‌شود، به محله یا منطقه دیگری تعلق دارد که ربطی به آن محل در عالم واقع ندارد. این فرهنگ پژوه معاصر تاکید کرد: به این ترتیب ناکجاآبادی در سینمای ما به تصویر کشیده می‌شود و ناکجاآباد مسافری ندارد.

بهار نیوز