بطور مثال اتاقک‌های سکوت در دوران گاگارین، نسبت به اتاقکی که امروز فضانوردان چینی در آن تمرین می‌کنند بزرگتر بود اما تجربه سال‌ها سفر به فضا ثابت کرد که ممکن است سفینه فضایی آنها در محل دورافتاده‌ای فرود آید که شرایط جوی مناسبی نداشته باشد و فضانورد مجبور شود در همان محفظه تنگ سفینه مدتی زندگی کند به همین دلیل مسئولان آموزش در سازمان فضانوردی چین محفظه کوچکی را ساخته‌اند که فضانوردان باید روزهایی را در آن به سر ببرند.این اتاقک‌ها که کاملا کیپ هستند و راهی به جز در اصلی به بیرون ندارند می‌تواند بنا به دلخواه مسئولان آموزش، شرایط سخت‌تری مانند تغییر درجه حرارت و ایجاد گرما، سرما و حتی فشار هوا را به فضانورد تحمیل کند و او باید طبق آموزش‌های قبلی و با حداقل امکانات موجود در اتاقک، شرایط را برای زیست خود مناسب کند.

یکی دیگر از تمرین و آزمایش‌ها, قرار دادن فضانورد در اتاقی است که کاملا بی‌صدا است یعنی هیچ صدایی از بیرون به داخل آن راه ندارد ضمن آن که پوشش داخل اتاق هم از هرگونه انعکاس صدا جلوگیری می‌کند. فضانوردان چینی بعد از قرار گرفتن در این اتاق باید ساعت‌ها در سکوت کامل زندگی کنند و هر زمان که آموزشگران بخواهند از طریق ارتباط رادیویی به سوالات آنها پاسخ دهند. به این ترتیب میزان توانایی فضانورد در برابر زندگی در انزوا و سکوت مورد آزمایش قرار می‌گیرد.فضانوردان روس همچنین آزمایش‌هایی دارند اما سالیجان شریپف معتقد بود زندگی در این اتاق بهتر از آزمایش زندگی در اتاق "آلودگی صوتی" است. اتاق آلودگی صوتی به محلی گفته می‌شود که فضانوردان ساعت‌های متوالی باید خود را به سر و صدای صدها دستگاه موجود در ایستگاه فضایی عادت دهند. او می‌گوید ویز ویز هر چند اندک دستگاه‌های مختلف در مجموع، شرایط سختی را بویژه در زمان خواب فضانوردان بوجود می‌آورد بطوری که بعضی از آنها با گوشی های مخصوص می‌خوابند تا این صدا مزاحم آسایش آنها نشود.

بهار نیوز