تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۸/۰۵ ساعت ۱۷:۴۹
کد مطلب : ۱۶۳۲۴۲
تن‌فروشی زنان مهاجر ونزوئلایی در کلمبیا
گروه بین‌الملل: بسیاری از زنان ونزوئلایی که بر اثر بحران اقتصادی، از این كشور ثروتمند و نفت‌خیز به كشورهای همسایه همچون کلمبیا پناه برده‌اند، برای سیر کردن شکم فرزندانشان به تن‌فروشی روی آورده‌اند.
به گزارش یورونیوز، خبرگزاری فرانسه با انتشار گزارشی در این زمینه می‌نویسد این زنان نتوانسه‌اند فرزندان خود را به کلمبیا بیاورند و به دلیل آن که در کشور همسایه هم شغلی پیدا نمی‌کنند، به کار در فاحشه‌خانه‌ها روی آورده‌اند. آنها پول حاصل از این کار را برای خانواده و فرزندانشان می‌فرستند تا از گرسنگی تلف نشوند. آلگریا ۲۶ ساله در ونزوئلا دبیر تاریخ و جغرافی بوده اما اکنون در یک فاحشه‌خانه در شهر کالامار تن‌فروشی می‌کند. او به خبرگزاری فرانسه می‌گوید که در ونزوئلا با آن تورم شدید، ماهانه تنها ۳۱۲ هزار بولیوار (کمتر از یک دلار) حقوق می‌گرفته، پولی که با آن حتی نمی‌شود یک بسته خمیر نان خرید. او در ماه فوریه گذشته وارد کلمبیا شده، به مدت سه ماه به عنوان پیشخدمت در آرائوکا واقع در شرق کشور کار کرده است.
می‌گوید در آنجا به او جا و مکان و غذا می‌دادند اما هیچ پولی نمی‌دادند تا برای خانواده‌اش بفرستدو تنها پولی که می‌گرفته انعام‌های ناچیزی بوده که مشتریان به او می‌داده‌اند. اکنون خرج شش نفر از اعضای خانواده آلگریا از جمله پسر ۴ ساله‌اش، را از راه درآمد فاحشگی او تأمین می‌شود. منطقه‌ای که آلگریا در آن زندگی می‌کند، در واقع پاتوق باندهای مافیایی مواد مخدر و تبهکاران دیگر و نیز گروه شورشی فارک است. در فاحشه‌خانه‌ای که او کار می‌کند، ۹ زن ونزوئلایی دیگر نیز مشغول کار هستند. آنها بابت هر بار همخوابگی بین ۳۷ تا ۵۰ هزار پزو (۱۱ تا ۱۶ دلار) پول می‌گیرند که از این مقدار ۷ هزار پزو به مالک فاحشه‌خانه پرداخت می‌شود. در شب‌های پرمشتری آنها بین ۹۰ تا ۳۰۰ هزار پزو (۳۰ تا ۱۰۰ دلار) درآمد دارند.
ژولی، زن ۳۵ ساله که همکار آلگریاست و در ونزوئلا روزنامه‌فروش بوده، به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «ما هیچ وقت فکر نمی‌کردیم فاحشه بشویم. ما به دلیل بحران اقتصادی در کشورمان مجبور به این کار شدیم. اصلا دیگر کاغذی وجود نداشت تا روزنامه چاپ شود.» او که ۳ فرزند خردسالش را به مادرش سپرده، چندی پیش بدون هیچ پول و توشه‌ای از مرز شرقی وارد کلمبیا شده است. شوهر او در ونزوئلا به نارسایی کلیه دچار شده و به دلیل کمبود دارو جان خود را از دست داده است. بیشتر زنان آواره ونزوئلایی که در کلمبیا تن‌فروشی می‌کنند به خانواده خود نمی‌گویند درآمدشان از چه شغلی است. آلگریا به مادرش گفته است که به دلیل نداشتن گذرنامه نتوانسته در کلمبیا شغل معلمی پیدا کند و برای همین در یک نانوایی کار می‌کند.
خبرگزاری فرانسه از قول جان جیمز، روانشناس داوطلب در یک سازمان مردم‌نهاد به نام ام‌دی‌ام در کلمبیا می‌نویسد این زنان از «اضطراب، افسردگی و ضربه روحی» رنج می‌برند. به گفته این کنشگر اجتماعی، بخش مهمی از مشکلات روحی این زنان نیز حاصل ترس از حضور مردان مسلح باندهای تبهکار در منطقه است. آنها همچنین به دلیل گرمای حاره‌ای منطقه در معرض ابتلا به بیماری‌های مختلف به ویژه مالاریا، تب دنگی و عفونت‌های گوناگون هستند. خبرنگار خبرگزاری فرانسه از بیمارستان محلی کالامار گزارش می‌دهد که یک پزشک داوطلب این زنان را معاینه کرده، به آنها دارو و کاندوم می‌دهد و برایشان درون‌کاشت (ایمپلنت) ضدبارداری می‌گذارد. به نوشته این خبرنگار، در این بیمارستان همیشه صدای گریه زنانی به گوش می‌رسد که از درد ناشی از درون‌کاشت به خود می‌پیچند. بسیاری از این زنان تاکنون قربانی خشونت مشتریان خود شده‌اند. با این حال آمار دقیقی از شمار آنان در دست نیست.
پاتریسیا، ۳۰ ساله و مادر ۳ فرزند که مانند چند تن دیگر از هموطنانش در فاحشه‌خانه آرائوکا کار می‌کند، می‌گوید یک بار یک مرد مست او را به باد کتک گرفته و بعد از آن هم از راه آلت تناسلی و هم از مقعد به او تجاوز کرده است. او به خبرگزاری فرانسه گفته است که «کابوس» این واقعه فجیع رهایش نمی‌کند. از سوی دیگر نیکولا دوتا، رابط ام‌دی‌ام در کلمبیا از وجود باندهای قاچاق زنان پناهنده ونزوئلایی در کلمبیا، کشورهای دیگر آمریکای لاتین و حتی در اروپا برای تن‌فروشی خبر می‌دهد. او در این زمینه می‌گوید: «آن چه بحران مهاجرت زنان ونزوئلایی را متمایز کرده این است که آنها قربانی شبکه‌های قاچاق انسان می‌شوند.» با این همه برخی زنان آواره ونزوئلایی نیز کار با حقوق کمتر در جایی غیر از فاحشه‌هانه را ترجیح می‌دهند.
پاملا، زن جوان ۲۰ ساله که پیش از مهاجرت به کلمبیا در ونزوئلا مأمور پلیس بوده، می‌گوید برای مدتی در سن خوزه کلمبیا تن‌فروشی می‌کرده، اما پس از یک همخوابگی، ناخواسته باردار شده و بعد جنین خود را سقط کرده است. او اکنون در یک رستوران در نزدیکی بوگوتا، پایتخت کار می‌کند و روزی ۳۰ هزار پزو (۱۰ دلار) در روز درآمد دارد. او می‌گوید این کار را به «بردگی جنسی» برای صاحبان فاحشه‌خانه‌ها ترجیح می‌دهد. شرایط نابسامان اقتصادی که در سال‌های اخیر جامعه ونزوئلا را به سراشیبی سقوط کشانده، سبب شده است تا بسیاری از مردم این کشور برای فرار از قحطی به کشورهای همسایه هجوم ببرند. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد از سال ۲۰۱۵ تاکنون ۱ میلیون و ۹۰۰ هزار و در مجموع ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار آواره ونزوئلایی تاکنون کشورشان را ترک کرده‌اند.
می‌گوید در آنجا به او جا و مکان و غذا می‌دادند اما هیچ پولی نمی‌دادند تا برای خانواده‌اش بفرستدو تنها پولی که می‌گرفته انعام‌های ناچیزی بوده که مشتریان به او می‌داده‌اند. اکنون خرج شش نفر از اعضای خانواده آلگریا از جمله پسر ۴ ساله‌اش، را از راه درآمد فاحشگی او تأمین می‌شود. منطقه‌ای که آلگریا در آن زندگی می‌کند، در واقع پاتوق باندهای مافیایی مواد مخدر و تبهکاران دیگر و نیز گروه شورشی فارک است. در فاحشه‌خانه‌ای که او کار می‌کند، ۹ زن ونزوئلایی دیگر نیز مشغول کار هستند. آنها بابت هر بار همخوابگی بین ۳۷ تا ۵۰ هزار پزو (۱۱ تا ۱۶ دلار) پول می‌گیرند که از این مقدار ۷ هزار پزو به مالک فاحشه‌خانه پرداخت می‌شود. در شب‌های پرمشتری آنها بین ۹۰ تا ۳۰۰ هزار پزو (۳۰ تا ۱۰۰ دلار) درآمد دارند.
ژولی، زن ۳۵ ساله که همکار آلگریاست و در ونزوئلا روزنامه‌فروش بوده، به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «ما هیچ وقت فکر نمی‌کردیم فاحشه بشویم. ما به دلیل بحران اقتصادی در کشورمان مجبور به این کار شدیم. اصلا دیگر کاغذی وجود نداشت تا روزنامه چاپ شود.» او که ۳ فرزند خردسالش را به مادرش سپرده، چندی پیش بدون هیچ پول و توشه‌ای از مرز شرقی وارد کلمبیا شده است. شوهر او در ونزوئلا به نارسایی کلیه دچار شده و به دلیل کمبود دارو جان خود را از دست داده است. بیشتر زنان آواره ونزوئلایی که در کلمبیا تن‌فروشی می‌کنند به خانواده خود نمی‌گویند درآمدشان از چه شغلی است. آلگریا به مادرش گفته است که به دلیل نداشتن گذرنامه نتوانسته در کلمبیا شغل معلمی پیدا کند و برای همین در یک نانوایی کار می‌کند.
خبرگزاری فرانسه از قول جان جیمز، روانشناس داوطلب در یک سازمان مردم‌نهاد به نام ام‌دی‌ام در کلمبیا می‌نویسد این زنان از «اضطراب، افسردگی و ضربه روحی» رنج می‌برند. به گفته این کنشگر اجتماعی، بخش مهمی از مشکلات روحی این زنان نیز حاصل ترس از حضور مردان مسلح باندهای تبهکار در منطقه است. آنها همچنین به دلیل گرمای حاره‌ای منطقه در معرض ابتلا به بیماری‌های مختلف به ویژه مالاریا، تب دنگی و عفونت‌های گوناگون هستند. خبرنگار خبرگزاری فرانسه از بیمارستان محلی کالامار گزارش می‌دهد که یک پزشک داوطلب این زنان را معاینه کرده، به آنها دارو و کاندوم می‌دهد و برایشان درون‌کاشت (ایمپلنت) ضدبارداری می‌گذارد. به نوشته این خبرنگار، در این بیمارستان همیشه صدای گریه زنانی به گوش می‌رسد که از درد ناشی از درون‌کاشت به خود می‌پیچند. بسیاری از این زنان تاکنون قربانی خشونت مشتریان خود شده‌اند. با این حال آمار دقیقی از شمار آنان در دست نیست.
پاتریسیا، ۳۰ ساله و مادر ۳ فرزند که مانند چند تن دیگر از هموطنانش در فاحشه‌خانه آرائوکا کار می‌کند، می‌گوید یک بار یک مرد مست او را به باد کتک گرفته و بعد از آن هم از راه آلت تناسلی و هم از مقعد به او تجاوز کرده است. او به خبرگزاری فرانسه گفته است که «کابوس» این واقعه فجیع رهایش نمی‌کند. از سوی دیگر نیکولا دوتا، رابط ام‌دی‌ام در کلمبیا از وجود باندهای قاچاق زنان پناهنده ونزوئلایی در کلمبیا، کشورهای دیگر آمریکای لاتین و حتی در اروپا برای تن‌فروشی خبر می‌دهد. او در این زمینه می‌گوید: «آن چه بحران مهاجرت زنان ونزوئلایی را متمایز کرده این است که آنها قربانی شبکه‌های قاچاق انسان می‌شوند.» با این همه برخی زنان آواره ونزوئلایی نیز کار با حقوق کمتر در جایی غیر از فاحشه‌هانه را ترجیح می‌دهند.
پاملا، زن جوان ۲۰ ساله که پیش از مهاجرت به کلمبیا در ونزوئلا مأمور پلیس بوده، می‌گوید برای مدتی در سن خوزه کلمبیا تن‌فروشی می‌کرده، اما پس از یک همخوابگی، ناخواسته باردار شده و بعد جنین خود را سقط کرده است. او اکنون در یک رستوران در نزدیکی بوگوتا، پایتخت کار می‌کند و روزی ۳۰ هزار پزو (۱۰ دلار) در روز درآمد دارد. او می‌گوید این کار را به «بردگی جنسی» برای صاحبان فاحشه‌خانه‌ها ترجیح می‌دهد. شرایط نابسامان اقتصادی که در سال‌های اخیر جامعه ونزوئلا را به سراشیبی سقوط کشانده، سبب شده است تا بسیاری از مردم این کشور برای فرار از قحطی به کشورهای همسایه هجوم ببرند. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد از سال ۲۰۱۵ تاکنون ۱ میلیون و ۹۰۰ هزار و در مجموع ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار آواره ونزوئلایی تاکنون کشورشان را ترک کرده‌اند.
