تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۸/۰۷ ساعت ۱۵:۲۴
کد مطلب : ۱۶۳۴۱۸
همتی برای یک همت
رسول حق شناس*
«سندروم داون» ترکیب دو حرفی که با شنیدنش حس غریب و آغشته با پرسشی ذهن را مشغول می کند که این سندروم تا چه حد می تواند زندگی عادی و مرسوم یک انسان را با چالش روبرو کند. پاسخ این پرسش، تا همین چند سال گذشته تلخ بود و حجیم. این روزها اما به همت صاحبان این سندروم، می توان با قاطعیت گفت که نه این سندروم و نه هیچ تفاوت دیگری نمی تواند راه بر عزم آهنین و اراده های پولادین ببندد و گرچه دشواری های بسیاری پیش روی سندورمی های داون است و زندگی (به ویژه در جغرافیای کم امکانات ایران) دشوار، اما اراده ها می تواند این دشواری را به شیرینی بدل کند.
گوشه و کنار کشور کم و بیش خبرهای موفقیت سندرومی ها در عادی سازی روند زندگی خود را می شنویم و می بینیم، روزی کافه داری می کنند و روزی دیگر تیم های ورزشی سندرومی مقام و مدال به دست می آورند. این روزها هم صحنه نمایش را تجربه می کنند تا اجرا و انجام هنر ششم را هم به فهرست موفقیت های خود بیافزایند.
این موفقیت ها اما به ویژه در عرصه هنر به این آسانی و به آن شیکی! به دست نیامده و نخواهد آمد. اگر انسان های عادی برای رسیدن به پله ای از موفقیت باید چند امکان و احتمال را داشته باشند و در نظر بگیرند، سندورمی های متفاوت، برای پیمودن پله های موفقیت باید ده ها و صدها امکان و احتمال را به دست آورند و ایجاد کنند. این موضوع در جغرافیای ایران با توجه به شرایط نامساعد اقتصادی دشوارتر هم پیش می رود. گرچه نباید همت سندرومی ها را دست کم گرفت.
گروه تئاتر سندورمی های داون تصمیم دارند با عبور از موانع ریز و درشت پیش روی خود، برای اولین بار به یک جشنواره بین المللی راه یابند و این یعنی آغاز راهی بی پایان برای انگیزه بخشی به بچه های متفاوت این سرزمین. جشنواره بین المللی ارمنستان مقصدی است که بچه های سندروم برای رسیدن به آن با سختی های بسیاری دست به گریبان هستند، اما دست هم روی دست نگذاشته اند تا دست های بسته دولت و بهزیستی و انجمن ها، برای شان گرهی بگشاید.
برای تامین هزینه های این سفر و حضور، دست به دست هم داده و عوامل تولید و اجرای نمایشی شده اند تا با فروش حداکثری بلیط این نمایش بتوانند مخارج سفر خود را تامین کنند.همت کرده اند و تماشاخانه یاس تهران، این روزها میزبان جلوه ای از آن همت است. نمایش «کچلا و کوه جادو» در حقیقت مرحله نخست از مراحل دستیابی به هدفی چند ساله است.راهی پر هیجان برای کودکان و نوجوانانی که محدودیت های هیجانی گاهی آن ها را تا مرز افسردگی روحی و خمودگی جسمی پیش می برد.
آنچه شاید نمایش کچلا و کوه جادو را دلنشین می کند این نکته باشد که بازیگران این اثر برای دوستان سندورمی خود به آب و آتش زده اند. سال ها پیش انیمیشنی را دیدم که در آن مجسمه ای چشمان الماسی خود را به کمک یک گنجشک درآورد و به فقیران شهرش بخشید و من در این نمایش به عین دیدم که گروه برای پیشبرد هدف سندورمی ها به آب و آتش زدند و الماس های خود را به حراج گذاشتند.
عواید فروش این نمایش پلی خواهد بود تا انگیزه و به تعبیر ساده تر دلخوشی بزرگی برای بچه های سندروم داوون ساخته شود تا آینده خود را روشن تر ببینند. گرچه در سختی معیشت این روزها شکی ندارم ولی در این هم شکی ندارم که ایرانیان مردمان روزهای سخت هستند و برای کودکان متفاوت خود آغوش یاری خواهند گشود.
از آبان ماه هر روز صبح و بعد از ظهر در تماشاخانه یاس تهران، میزبان شما هستیم تا نشان دهیم سندرومی ها برای موفقیت تنها نیستند.
کارگردان تئاتر*
«سندروم داون» ترکیب دو حرفی که با شنیدنش حس غریب و آغشته با پرسشی ذهن را مشغول می کند که این سندروم تا چه حد می تواند زندگی عادی و مرسوم یک انسان را با چالش روبرو کند. پاسخ این پرسش، تا همین چند سال گذشته تلخ بود و حجیم. این روزها اما به همت صاحبان این سندروم، می توان با قاطعیت گفت که نه این سندروم و نه هیچ تفاوت دیگری نمی تواند راه بر عزم آهنین و اراده های پولادین ببندد و گرچه دشواری های بسیاری پیش روی سندورمی های داون است و زندگی (به ویژه در جغرافیای کم امکانات ایران) دشوار، اما اراده ها می تواند این دشواری را به شیرینی بدل کند.
گوشه و کنار کشور کم و بیش خبرهای موفقیت سندرومی ها در عادی سازی روند زندگی خود را می شنویم و می بینیم، روزی کافه داری می کنند و روزی دیگر تیم های ورزشی سندرومی مقام و مدال به دست می آورند. این روزها هم صحنه نمایش را تجربه می کنند تا اجرا و انجام هنر ششم را هم به فهرست موفقیت های خود بیافزایند.
این موفقیت ها اما به ویژه در عرصه هنر به این آسانی و به آن شیکی! به دست نیامده و نخواهد آمد. اگر انسان های عادی برای رسیدن به پله ای از موفقیت باید چند امکان و احتمال را داشته باشند و در نظر بگیرند، سندورمی های متفاوت، برای پیمودن پله های موفقیت باید ده ها و صدها امکان و احتمال را به دست آورند و ایجاد کنند. این موضوع در جغرافیای ایران با توجه به شرایط نامساعد اقتصادی دشوارتر هم پیش می رود. گرچه نباید همت سندرومی ها را دست کم گرفت.
گروه تئاتر سندورمی های داون تصمیم دارند با عبور از موانع ریز و درشت پیش روی خود، برای اولین بار به یک جشنواره بین المللی راه یابند و این یعنی آغاز راهی بی پایان برای انگیزه بخشی به بچه های متفاوت این سرزمین. جشنواره بین المللی ارمنستان مقصدی است که بچه های سندروم برای رسیدن به آن با سختی های بسیاری دست به گریبان هستند، اما دست هم روی دست نگذاشته اند تا دست های بسته دولت و بهزیستی و انجمن ها، برای شان گرهی بگشاید.
برای تامین هزینه های این سفر و حضور، دست به دست هم داده و عوامل تولید و اجرای نمایشی شده اند تا با فروش حداکثری بلیط این نمایش بتوانند مخارج سفر خود را تامین کنند.همت کرده اند و تماشاخانه یاس تهران، این روزها میزبان جلوه ای از آن همت است. نمایش «کچلا و کوه جادو» در حقیقت مرحله نخست از مراحل دستیابی به هدفی چند ساله است.راهی پر هیجان برای کودکان و نوجوانانی که محدودیت های هیجانی گاهی آن ها را تا مرز افسردگی روحی و خمودگی جسمی پیش می برد.
آنچه شاید نمایش کچلا و کوه جادو را دلنشین می کند این نکته باشد که بازیگران این اثر برای دوستان سندورمی خود به آب و آتش زده اند. سال ها پیش انیمیشنی را دیدم که در آن مجسمه ای چشمان الماسی خود را به کمک یک گنجشک درآورد و به فقیران شهرش بخشید و من در این نمایش به عین دیدم که گروه برای پیشبرد هدف سندورمی ها به آب و آتش زدند و الماس های خود را به حراج گذاشتند.
عواید فروش این نمایش پلی خواهد بود تا انگیزه و به تعبیر ساده تر دلخوشی بزرگی برای بچه های سندروم داوون ساخته شود تا آینده خود را روشن تر ببینند. گرچه در سختی معیشت این روزها شکی ندارم ولی در این هم شکی ندارم که ایرانیان مردمان روزهای سخت هستند و برای کودکان متفاوت خود آغوش یاری خواهند گشود.
از آبان ماه هر روز صبح و بعد از ظهر در تماشاخانه یاس تهران، میزبان شما هستیم تا نشان دهیم سندرومی ها برای موفقیت تنها نیستند.
کارگردان تئاتر*
