افشاي اشتباه خطرناك نیروی هوایی آمریکا

در این سند افشا شده از اولین شواهد پس از چند دهه گمانه زنی پرده برداشته شده است. جزئیات این رویداد اخیرا در یک سند مکتوب به قلم پارکر اف. جونز، سوپروایزر اداره امنیت تسلیحات اتمی در لابراتورهای ملی "ساندیا"، از حالت طبقه بندی شده درآمده است.این سند که در سال 1969 میلادی و با عنوان "چگونه یاد گرفتم به بمب هیدروژنی بی‌اعتماد باشم" به رشته تحریر درآمده، توسط اریک اشلوزر، خبرنگار روزنامه گاردین منتشر شده است.
سه روز پس از مراسم تحلیف جان اف. کندی، رئیس جمهوری اسبق آمریکا یک بمب افکن 52 B با دو بمب هیدروژنی "مارک 39" از گولدزبورو در ایالت کارولینای شمالی و در یک پرواز روزانه بر فراز ساحل شرقی به پرواز در آمد. به زودی هواپیما موقعیت حمله به خود گرفت و بمب‌ها را با فاصله‌ای مناسب و دورتر از مرکز اصلی ایالت آزاد کرد.
هرکدام از بمب‌ها حاوی چهار مگاتن معادل چهار میلیون تن ماده منفجره تی ان تی بودند که قدرت تخریب و انفجار آن 260 برابر بیشتر از بمب اتمی است که در هیروشیما در پایان جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت. تنها مساله‌ای که باعث شد تا این دو بمب منفجر نشوند، کلید ایمنی ساده‌ای بود که در داخل این بمب‌ها به کار رفته بود. اگر این دو بمب هیدروژنی منفجر می‌شدند جان هزاران یا حتی میلیون‌ها تن از سکنه مناطق شمالی شرق آمریکا در معرض خطر قرار می‌گرفت.
یکی از این بمب‌ها در فارو، کارولینای شمالی و دومین بمب هیدروژنی به چتر در جاده "بیگ ددی" در پایکویل همین ایالت به صورت سالم فرود آمد.

پارکر اف.جونز در ادامه این مدارک افشا شده آورده که سه کلید ایمنی از چهار کلید تعبیه شده در این بمب‌ها برای جلوگیری از انفجاری ناخواسته عملکرد ناقص داشتند و تنها کلید چهارم توانست از انفجار این بمب‌های هیدروژنی جلوگیری کند.در صورت انفجار سال 1961 مناطق وسیعی از بالتیمور، واشنگتن دی سی، فیلادلفیا، نیویورک و سایر نقاط بین این مناطق با خاک یکسان می‌شد. پیش از آنکه خبرنگار گاردین بر اساس قانون آزادی اطلاعات، این اسناد را افشا کند، ایالات متحده وقوع چنین رخداد سهوی را انکار می‌کرد.وی در کتاب جدید خود با عنوان "دستور و کنترل" آورده است که در رقابت تسلیحاتی میان آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی سابق، حداقل 700 مورد رخداد حائز اهمیت ناشی از استفاده تسلیحات اتمی در سال‌های 1950 تا 1968 به وقوع پیوسته است.