جشنواره در تسخیر فیلم‌های میلیاردیست

گروه فرهنگ و هنر: فرزاد موتمن، کارگردان سینما درباره فیلم های و کیفیت جشنواره فجر امسال نوشت: بنظر ميرسد كه جشنواره سى و هـفت ، يكسره در تسخير فيلمهـائيست كه با بيش از پنج ميليارد تومان هـزينه ، طى ماهـهـائى طولانى و با ارسال كيلومترهـا راش به اطاق تدوين ، ساخته شده اند و تعداد فيلمهـائى كه مثل بچه آدم با بودجه اى محدود در زمانى معمول و معقول ، ساخته شده اند به حداقل رسيده .

این کارگردان سینما ادامه داد: طى سالهـاى اخير هـدف اصلى ، هـمين بوده است. در حاليكه سالهـاست بخش "مهـمان" را حذف كرده اند ، ناگهـان مديريت جشنواره دو فيلم ايدئولوژيك (خارج از مسابقه )اضافه ميكند.(نميكنند حداقل از ان سه فيلم بدبختى كه بعنوان رزرو اعلام كردند ، استفاده كنند).طى سالهـاى اخير هـر بلائى كه خواستند ، سر جشنواره اوردند.

"هـنر و تجربه" راه انداختند. نه براى اينكه "فيلم تجربى" برايشان مهـم باشد! برعكس ، براى اينكه "فيلم تجربى" را به حاشيه هـل بدهـند و وقتى هـمگان فهـميدند كه بهـتر است خود را علاف اين نوع فيلم نكنند ، تعطيلش كردند. سالهـاى متمادى با دراختيار گذاشتن هـمه امكانات به "فيلم اولى"هـا، دمار از روزگار هـمه دراوردند. نه براى اينكه به "جوانگرائى" اعتقاد داشتند بلكه براى اينكه شرايط را به قدرى لغزان و غير قابل اطمينان جلوه دهـند كه هـيچكس نتواند پا سفت كند و زمانيكه با چند فيلمساز تازه وارد كه دست در دست رانت خواران و با حمايت بعضى از تهـيه كنندگانى كه اساساً از درون نهـاد هـاى حكومتى به سينما امده بودند، مواجه شدند ، ناگهـان سال گذشته بخش "نگاه نو" تعطيل اعلام شد، تا امسال كه به اين نتيجه برسند كه اين چهـار ، پنج تا ، كم است و "اولى" هـاى بيشترى احتياج دارند.

وقتى سال گذشته فيلم هـاى من، عليرضا معتمدى، اميد بنكدار و كيوان عليمحمدى را نخواستند تا "فيلشاه" و "مصادره" را نمايش بدهـند برايم واضح بود كه با نوعى كودتا روبرو شده ايم كه فيلمهـائى كه با سازوكار هـاى هـميشگى سينماى ايران كار نميكنند را نشانه رفته است. امسال با حذف فيلمهـاى ثقفى ، ابراهـيميان و فرد قادرى و راه يافتن هـمه فيلمهـاى "چندين ميلياردى"، برايم مسجل شد كه اين روند ادامه دارد و تهـيه كننده فيلم "سمفونى نهـم" كه هـزينه پنج ميليارد را بسيار معمول ميپندارد و با لبخند اضافه ميكند كه "تازه دارند صفرش را هـم حذف ميكنند" ، شايد نتواند تصور كند كه لبخندش براى بسيارى از فيلمسازان اين كشور كه سخت ترين شرايط را براى فيلمسازى تاب اوردند ،و برخى در اين مسير ، حتى خانواده هـايشان را از دست دادند ، تا چه اندازه نفرت انگيز و رقت بار است، اما اينهـا هـمه فقط يك چيز را به ما گوشزد ميكند. ما به ساز و كار اجرائى و حتى جشنواره ديگرى احتياج داريم»