این کنسرسیوم با همکاری پژوهشگران "دانشگاه نیوکاسل" استرالیا موفق به توسعه این حسگر زیستی شده‌اند.این حسگر زیستی از "نمایشگرهای تقویت کننده بلورین لایه نازک"(thin film transistors) که با آنزیم گلوکزاکسیداز واکنش داده می‌شود برای اندازه گیری غلظت گلوکز در یک نمونه استفاده می‌کند.حسگر زیستی یا بیوسنسور (Biosensor) نام گروهی از حسگرها است که به گونه‌ای طراحی شده‌اند تا بتوانند تنها با یک ماده خاص واکنش نشان دهند. نتیجه این واکنش به صورت پیام‌هایی در می‌آید که یک ریزپردازنده می‌تواند آن‌ها را تحلیل کند.این سیستم شامل "واحد حسگرزیستی گلوکز"(Glucose Biosensor Unit) است که وظیفه آن اندازه گیری گلوگزاست. لازم به ذکر است این سیستم همراه با یک برنامه گوشی هوشمند است که با حسگر زیستی ارتباط برقرار می‌کند و سپس داده‌ها بر روی این برنامه نمایش داده می‌شوند.میزان گلوکز موجود در بزاق نسبت به گلوکز موجود در خون کمتر است بنابراین این حسگر زیستی بسیار حساس‌تر و دقیق‌تر از گلوکومترها است.در حال حاضر این فناوری در مرحله قبل از تجاری سازی قرار دارد و قبل از آنکه به دست مصرف‌کنندگان برسد می‌بایست مطالعات اعتبار سنجی گسترده بر روی آن انجام شود.

بهار نیوز