ابتکار:باید به خاطر صلح به‌ پا خیزیم

معصومه ابتکار در این یادداشت نوشته است: شصت و هشتمین نشست سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل فرصتی بی‌نظیر فراهم آورد تا سران ایران و کشورهای غربی با ورود به مذاکراتی سازنده، به حل مسائلی بپردازند که ناشی از سال‌ها عدم ارتباط و حتی بیشتر از آن سابقه دراز مداخله آمریکا در ایران بوده است. این سران با اختیار برای انجام مذاکره به آنجا آمدند و با اولین تماس تلفنی میان روسای‌ جمهوری آمریکا و ایران از سال 1357 به بعد، تمایل خود به این امر را نیز به نمایش گذاشتند. هرچند که این تماس ناچیز به نظر می‌رسد، اما از اهمیت سیاسی عظیمی برخوردار است. پیش‌تر هم وزرای خارجه دو کشور رو در روی هم نشستند و فضایی مثبت را برای مذاکره و یافتن راه‌حلی برای بحران‌های منطقه ایجاد کردند. این تحولات با وجود فشار تندروهایی که به جای نگاه به آینده، همواره به گذشته نگاه می‌کنند، در هر دو طرف با موفقیت پیش رفت. رئیس‌جمهور روحانی که ندای تغییر و اعتدال در ایران سر داد، در یک روند رأی‌گیری رقابتی و دموکراتیک، انتخاب شد. او حالا از جانب افکار عمومی از جمله نخبگان و منتقدانی که در هشت سال گذشته و به سبب سیاست‌های غیرمنطقی و غیرسازنده رئیس‌جمهور قبلی به حاشیه رانده شده‌اند، اختیاری قدرتمند دارد. رئیس‌جمهور جدید با اختیار نامحدود به سازمان ملل آمد تا مناقشه هسته‌ای با غرب را حل و فصل کند. رئیس‌جمهور روحانی در سخنرانی خود در سازمان ملل جنبشی جهانی موسوم به «WAVE» به معنی «جهان علیه خشونت و افراطی‌گری» ارائه کرد. وی بعد از آنکه «جواد ظریف» وزیر خارجه مباحث دیپلماتیک قدرتمندی از جانب ایران ارائه کرد، به خوبی در این راستا عمل کرد.

پس از آنکه رهبر معظم از این تلاش‌ها با تعبیر «نرمش قهرمانانه» یاد کردند، مشخص شد که در داخل نیز تلاش جمعی‌ای برای فائق آمدن بر تنش‌ها وجود دارد. انتخاب رئیس‌جمهور روحانی، خوش‌بینی‌ای را برای حل تنش‌های سیاسی در داخل کشور به وجود آورد. روندی تدریجی از آزادی زندانیان سیاسی که بعد از انتخابات سال 88 بازداشت شده بودند نیز آغاز شد. همه این موارد نشان‌دهنده تلاش‌های یکپارچه و واقعی ایران برای تغییر فضای سیاسی و در عین حال پافشاری بر اصول و مبانی انقلاب اسلامی و البته حق ایران برای غنی‌سازی اورانیوم با مقاصد صلح‌آمیز است.
رئیس‌جمهور اوباما هم اعلام کرده است که ایالات متحده به دنبال تغییر نظام در ایران نیست و دو کشور بعد از حل مناقشه هسته‌ای می‌توانند روابطی متفاوت و گسترده‌تر داشته باشند. در حالی که به نظر می‌رسد آمریکا برای جبران آماده است، برخی ناظران این سوال را مطرح می‌کنند که آیا همه اجزای حکومت آمریکا در همین جهت حرکت می‌کنند و اینکه آیا در آینده نزدیک گام‌هایی عملی را از جانب آمریکا شاهد خواهیم بود که نتیجه دیدار اخیر به تحقق بپیوندد؟

در سال 1998 رئیس‌جمهور خاتمی مبحث نو «گفت‌وگوی تمدن‌ها» را در سازمان ملل مطرح کرد اما در داخل با فشار شدید مواجه شد و همزمان رئیس‌جمهور آمریکا هم ایران را جزو «محور شرارت» قرار داد و بدینسان این ابتکار عالی هم در داخل و هم در خارج از کشور بی‌اثر شد. با گذشت 15 سال و از دست رفتن جان میلیون‌ها نفر در جنگ‌های جهان، احتمالا همه ما درس گرفته‌ایم و رهبران جهانی نیز بیش از گذشته برای نه گفتن به نظامی‌گری، تروریسم، ذخایر تسلیحات هسته‌ای و افراطی‌گری، آماده هستند. من به عنوان یک فعال زیست‌محیطی و سیاسی که در رخدادهای اولین روزهای انقلاب ایران هم حضور داشتم، خالصانه معتقدم که جهان امروز به ائتلافی علیه جنگ و خشونت نیازمند است. باید به خاطر صلح به‌ پا خیزیم. ما باید در حفاظت از محیط طبیعی ارزشمند خود سهیم باشیم. گذشته را باید به گذشتگان سپرد. مناظر بزرگی هستند که انتظار روزی را می‌کشند که بشریت چشمان خود را به روی آنها باز کند.»