دریافت لینک صفحه با کد QR
قطعه جدید هیراد ،پر از اشکال و ایراد فنی
خراسان , 21 فروردين 1398 ساعت 10:44
گروه فرهنگ و هنر: انگار قصه ترانه‌های آفت‌زده در دنیای موسیقی را پایانی نیست. این قصه از آن جا شروع شد که برخی تهیه‌کننده‌ها با دغدغه تجارت پا به دنیای موسیقی گذاشتند و با همین رویکرد تعداد خواننده‌های پاپ را بدون توجه به مولفه های اولیه و مهم خوانندگی به سرعت از تعداد حداقل به حداکثر رساندند و رقابت و یارگیری مخاطب را مقدم بر هر اصلی دانستند.
خواننده‌هایی که بیشتر از کار اصلی خود در دنیای موسیقی حاشیه‌ساز بودند. حمید هیراد نیز با توجه به حاشیه‌هایی مانند سرقت ادبی و پلی‌بک در کنسرت شیراز جزو خواننده‌های جنجالی این دوران موسیقی کشور بوده است. خواننده‌ای که به نظر می‌رسد این بار هم در قطعه جدید خود «دیر کردی» راه پر اشتباه خود را تکرار کرده است که در ادامه جزئیات آن را می‌خوانید.
هیراد خواننده برتر لیگ پرحاشیه‌ها
بعد از اتفاقاتی که منجر به تشکیل کمپین نه به سرقت ادبی و التزام حمید هیراد به رعایت کردن آن شد به نظر می‌رسید او بیشتر مراقب قدم‌های خود در موسیقی است اما این طور نبود و نیست. هیراد با پلی‌بک در کنسرت شیراز و کپی در تریلر موزیک ویدئوی کوتاه «خاتون» از گروه موسیقی کره‌ای به نام «BTS» دوباره به صدر خواننده‌های پرحاشیه برگشت. بعد از این اتفاقات بود که سرعت انتشار قطعه‌های او کمتر شد و او این بار به تازگی در قطعه جدید خود به نام «دیر کردی» خود دست به کار شده و ترانه اثر را سروده است؛ اما چه سرودنی!
«دیرکردی» کلیشه‌ای و مبتذل است
برای شروع کافی‌است متن ترانه «دیر کردی» را بخوانید. آن وقت متوجه تناقض‌های بی‌شمار آن مانند چرخش‌های آن از زبان محاوره به رسمی، جابه‌جایی ترکیب افعال و... خواهید شد. در ادامه بی‌آن که نامی از خواننده ببریم ترانه را در اختیار علیرضا بدیع، شاعر و ترانه‌سرای کشورمان قرار دادیم تا او آن را از لحاظ تخصصی و فنی بررسی کند. بدیع، ترانه را به شدت سطحی، مبتذل و حتی غیرقابل ارزیابی دانست و گفت: «در این ترانه دوگانگی زبان وجود دارد. ترانه تکراری، کلیشه‌ای و دم‌دستی است و هیچ بدعت و نوآوری در آن دیده نمی‌شود. جابه جایی ارکان و تناقض معنایی دارد. در جایی می‌گوید: «خنده‌هام از خاطرت میره» و بعد بلافاصله ادامه می دهد «تازه می‌فهمی دلت گیره».»
ترانه‌سراهای خوب کم نیستند
خواننده‌های زیادی در کشور ما علاوه بر خواندن، ترانه‌سرای قطعه‌های خود هستند که از شاخص‌ترین آن‌ها می‌توان به محسن یگانه، روزبه بمانی و به تازگی اهورا ایمان اشاره کرد. سوال این جاست که اهمیت تکیه بر ترانه‌هایی که خواننده آن‌ها را گاه و بی‌گاه بر اساس احساس نه اصول فنی ادبی می‌نویسد چقدر است که حتی خواننده و مجموعه منتشرکننده اثر زحمت ویرایش آن توسط یک ترانه‌سرا و اهل فن را به خود نمی‌دهد یا از آثار ترانه‌سراهای محبوب کشورمان استفاده نمی‌کند؟ در صورتی که این ابتدایی‌ترین حق شنونده اثر است و سهم موثری در کاهش و افزایش سلیقه شنیداری جامعه دارد.
دفتر شعر وزارت ارشاد حواسش نیست
اصلی‌ترین سوال زمانی پیش می‌آید که بدانیم هر قطعه‌ای که با مجوز وزارت ارشاد منتشر می‌شود از فیلترهای دفتر شعر و دفتر موسیقی معاونت هنری این وزارتخانه که هر کدام شامل شورای چند نفره بررسی هستند عبور می‌کند و به مرحله انتشار می‌رسد. از ظاهر امر این گونه پیداست که پس از کناره‌گیری محمد علی بهمنی شاعر و ترانه‌سرای توانمند کشورمان از ریاست دفتر شعر به دلیل بی‌توجهی به کیفیت اشعار در صدور مجوز اشعار کمتر کسی در این دفتر حواسش به متن ترانه‌هایی است که مانند قطعه «ماه پیشونی» هوروش‌بند جایزه قطعه برگزیده مردمی در جشن سالیانه موسیقی ما را می‌گیرند و ما را از «آسیمه سر» به «هر بار این درو» رسانده‌اند.
بخشی از ترانه قطعه «دیر کردی»
دیر کردی ببین از زندگی جا ماندم
دیر کردی زمین خوردم و تنها ماندم
دیر کردی حسرتت هر لحظه بر بادم داد
دیر آمد در برم تا گفتم ای داد ای داد
من میرم امشب تازه می‌فهمی دلت گیره
من میرم امشب خنده‌هام از خاطرت میره
من میرم امشب تازه می‌فهمی دلت گیره
کد مطلب: 175571