بهار نیوز - افراطیون دیگر حرفی برای گفتن ندارند

گروه سياسي: نماینده اصلاح طلب مجلس هشتم گفت: اینکه دولت بخواهد در عرصه دیپلماسی با اسرائیل جنگی دیپلماتیک داشته باشد و هم در داخل با افراطیون مقابله کند ‌‌نهایت بی‌انصافی است.

داریوش قنبری در گفت‌و‌گو با ایلنا، با اشاره به تخریب آیت الله هاشمی و خاتمی از سوی برخی اصولگرایان عنوان کرد: افراطیون طیف اصولگرا با توجه به حمایت‌هایی که از مواضع دکتر روحانی به ویژه در سفر به نیویورک صورت گرفت هم اکنون در ادامه مشی افراطگرایانه خود ناکام مانده‌اند؛ به عبارت دیگر آن‌ها با حمایت‌های رهبری و ملت ایران هم اکنون خلع سلاح شده و به سمت انزوا پیش می‌روند.وی با تأکید براینکه افراطیون این روز‌ها دیگر حرفی برای گفتن ندارند، تصریح کرد: آن‌ها منافع خود را از دست رفته می‌بینند ضمن اینکه وقتی می‌دانند نمی‌توانند به شکل مستقیم به روحانی بتازند نوک حملات خود را به سمت حامیان وی یعنی آیت الله هاشمی و سیدمحمد خاتمی نشانه می‌روند تا از این طریق انتقام وضعیت جدید خود را بگیرند.

قنبری افزود: تندرو‌ها می‌دانند که نمی‌توانند با چنین حمایت‌هایی که از دولت صورت گرفته است مشی گذشته خود را ادامه دهند. بنابراین ناچار هستند تاکتیک خود را تغییر دهند به عبارت دیگر با توجه به شرایط جدیدی که برای آن‌ها ایجاد شده است این شروع یک استراتژی جدید برای آن‌ها خواهد بود.
وی با بیان اینکه تا جایی که بحث بیان انتقاد باشد قابل قبول خواهد بود، گفت: هیچ فردی نمی‌خواهد بگوید کسی نباید دولت روحانی را نقد کند اما بحث این است که کسی نمی‌تواند با حمله به شخصیت‌ها نقد خود را مطرح کند. آنچه باعث نگرانی می‌شود این است که راه تخریب توسط این افراد آنچنان ادامه پیدا کند که مثل امروز با دشمنان خارج از کشور همسو شوند و اهداف آن‌ها را تأمین کنند. اين نماینده اصلاح طلب مجلس هشتم با اشاره به اینکه در جریان مذاکرات نیویورک، اسرائیل به شدت برآشفته شد و واکنش نشان داد گفت: از سوی دیگر نیز افراطیون داخل با اسرائیل همسو شدند و منافع خود را در راستای منافع دشمنان کشور تعریف کردند. در حالی که چنین چیزی قابل قبول نیست. آن‌ها باید خود را اصلاح کرده و منافع ملی را منافع خود بدانند.

وی افزود: اینکه دولت بخواهد در عرصه دیپلماسی با اسرائیل جنگی دیپلماتیک داشته باشد و هم در داخل با افراطیون مقابله کند ‌‌نهایت بی‌انصافی است. ملت ما نیز نمی‌پذیرند که منافعشان بازیچه منافع گروهی خاص قرار گیرد. بنابراین نهادهای قانونی باید نسبت به برخورد با این گروه‌ها فکری بکنند تا منافع آن‌ها به منافع نظام برتری نداشته باشد.