از شعر گرفته تا تصویر گل و قلب و تیری که به قلب خورده تا تصاویری پیچیده و درهم تنیده یا چند عبارت انگلیسی: کم نیستند افرادی که یکی از این گزینه‌ها را روی پوست بخشی از بدنشان خالکوبی (تاتو) کرده‌اند. معمولا این نقش و نگارها همراه همیشگی بدن هستند و داغشان تا رسیدن مرگ روی تن می‌ماند. تخمین زده می‌شود که در اروپا تقریبا حدود ۴۰ درصد از مردم جایی از بدنشان را خالکوبی کرده‌اند. در گزارشی که سایت اتریشی "در اشتاندارد"، منتشر کرده است، سخن از ۲۷ درصدی است که می‌خواهند از شر خالکوبی روی بدنشان رها شوند. این خواست می‌تواند به دلیل تغییر سلیقه باشد یا به دلایل پزشکی. هرچند در حال حاضر می‌توان خالکوبی‌ها را  با تکنولوژی لیزر از بین برد، اما پژوهشگران به دنبال روش‌های مؤثرتر و سریع‌تر هستند. برای این منظور افزایش دانسته‌ها در مورد عملکرد سلول‌هایی که جوهر خالکوبی را جذب می‌کنند، به پیشرفت روش‌های از بین بردن تاتو کمک می‌کند. یک ایمونولوژیست (ایمن‌شناس) در اتریش در بخشی از پایان‌نامه دکترای خود روی این موضوع کار کرده است. هلن اشتراند برای این منظور در فرانسه در پروژه‌ای همکاری کرده است که هدف آن نقش سلول‌های پوستی در ماندگاری خالکوبی بررسی می‌شد. 

جوهر خالکوبی تا کجا نفوذ می‌کند؟
اشتراند و دیگر پژوهشگران دریافتند که درشت‌خوارها (ماکروفاژها) – سلول‌هایی که دارای قدرت بیگانه‌خواری هستند و در حقیقت سلول‌های بلعنده در سیستم ایمنی بدن به شمار می‌روند – جوهر خالکوبی را در لایه‌ای از پوست که زیر پوست (خارجی) قرار دارد و به آن پوست حقیقی می‌گویند، جذب می‌کنند. به گفته اشتراند، ماکروفاژها، باکتری‌ها، ویروس‌ها و سلول‌های فرسوده را هم به درون خود کشیده و از بین می‌برند. با زخم‌هایی که در اثر خالکوبی به وجود می‌آید، این سلول‌ها به حالت آماده باش درمی‌آیند و ذرات بیگانه را به درون خود می‌کشند. این روند را می‌توان زیر میکروسکوپ دنبال کرد.
حالا اگر یکی از این سلول‌های بلعنده بمیرد، رنگی را که قورت داده، رها می‌کند. رنگدانه‌ی آزاد شده، از سوی سلول‌های دیگر جذب می‌شود. این امر باعث می‌شود که خالکوبی برای همیشه روی پوست و در همان جای پیشین بماند. روند بلعیدن رنگدانه‌ها، مرگ ماکروفاژ و جذب دوباره رنگدانه آنقدر سریع اتفاق می‌افتد که این رنگدانه‌ها شانسی برای پخش شدن در بدن یا دفع شدن از بدن پیدا نمی‌کنند. فیبروبلاست‌ها سلول‌های دیگری هستند که هلن اشتراند و همکارانش زیر میکروسکوپ بررسی کردند. این سلول‌ها که به حفظ انسجام ساختاری بافت همبندی کمک می‌کنند هم جوهر را جذب می‌کنند. این ایمن‌شناس می‌گوید، فرق فیبروبلاست‌ها با ماکروفاژها این است که فیبروبلاست‌ها جوهر کمتری در مقایسه با ماکروفاژها جذب می‌کنند اما شمار این سلول‌ها در مقایسه با ماکروفاژها بسیار زیاد است.

موش‌هایی که دم‌شان تاتو شد
در آزمایش‌های این گروه، موش‌ها تحت بیهوشی، در قسمت دم با جوهر سبز خالکوبی شدند. دلیل آزمایش بر روی موش‌ها را پژوهشگران شباهت زیاد پوست موش به پوست انسان و آسانی آزمایش بر روی آن اعلام کرده‌اند. سه تا ۴ هفته خالکوبی روی بدن موش ‌ماند و پس از آن موش را کشته و دمش را جدا کردند و پوست خالکوبی شده را در محلول حاوی آنزیم‌ها قرار دادند. با این آزمایش‌ها، پژوهشگران می‌خواهند روش‌هایی کارآمد و پیشرفته برای پاک کردن همیشگی تاتو از روی پوست پیدا کنند. اشتراند در مصاحبه با وب‌سایت "در اشتاندارد" می‌گوید، هدف از این آزمایش‌ها این است که به وسیله یا ماده‌ای برسیم که به سلول‌ها فرمان دهد، "جوهر را بیرون بدهید یا کرمی که به ویژگی‌های سلول‌های سطح پوست واکنش نشان دهد." روش‌های جدید به گفته پژوهشگران باید این توانایی را داشته باشند که برای مثال با دارو به طور دقیق و هدفمند سلول‌های "جوهری" را نشانه روند و به روند تجزیه رنگ دراین سلول‌ها سرعت بخشند. اما روش کنونی از بین بردن خالکوبی با لیزر روش سریع، ارزان و بدون دردی نیست. تا پیدا شدن روش‌های کارآمدتر و سریع‌تر، باید با لنگر روی بازو و قلب تیر خورده و تتوهای دیگری که شاید دیگر تحمل‌شان برای فرد خالکوبی‌شده چندان خوشایند نیست، ساخت یا در انتخاب تصویر و اصلا تصمیم برای خالکوبی، دقت بیشتری کرد.