هنوز تغییری در ممیزی کتاب رخ نداده است

این نویسنده با اشاره به کتاب‌هایش گفت: هنوز کتاب «شاهنامه» برای نوجوانان در دست ناشر است. کتاب «احمد شاملو؛ عکس فوری» هم مدت یک سال است منتظر مجوز چاپ است. کتاب‌های دیگری را هم آماده‌ی انتشار دارم، اما با توجه به شرایط موجود، آن‌ها را به ناشر نمی‌دهم و منتظرم ببینم در آینده وضعیت چگونه پیش می‌رود.او در ادامه درباره‌ وضعیت ممیزی پس از روی کار آمدن دولت حسن روحانی، اظهار کرد: آقای وزیر ارشاد در بدو آغاز به کارشان اعلام کردند که ممیزی را برمی‌دارند. پس از این گفته، ناشران شروع به بال‌بال زدن کردند که اگر ارشاد بخواهد ممیزی پیش از چاپ را بردارد، گرفتاری آن به گردن آن‌ها می‌افتد؛ اما در این‌جا دقت نشده است که ممیزی کتاب در کشور ما سه مرحله را شامل می‌شود؛ مرحله اول پیش از چاپ است که خود نویسنده دست به خودسانسوری می‌زند. در این مرحله منشی و زن و بچه نویسنده هم در رابطه با بعضی چیز‌ها که آن‌ها را خطرناک می‌دانند، سعی در ممیزی کار مؤلف دارند، بنابراین سعی دارند نویسنده را از نوشتن برخی مواردِ به اعتقاد آن‌ها «خطرناک» بازدارند.

خیام ادامه داد: بعد از این مرحله کتاب به دست ویراستار و ناشر می‌رود و در آن‌جا نیز سانسور می‌شود و پس از آن تازه وارد پروسه ممیزی در وزارت ارشاد می‌شود که نهایتا پس از جرح و تعدیل ممکن است اثری به چاپ برسد.او افزود: تمام این مسائل باعث می‌شود که به کار و فکر نویسندگان لطمه بخورد و نویسندگان کار درست و حسابی تولید نکنند و آثار تولیدشده نیز به فریادی با دهان بسته شبیه شود. ضمن این‌که پس از چاپ کتاب‌ها نیز اثر با انواع و اقسام سانسورها مواجه می‌شود. حتا ارشاد باید مجوز توزیع را نیز صادر کند که معمولا این مجوز را می‌دهد و در برخی موارد هم کتاب مجوز نمی‌گیرد و خمیر می‌شود، مانند یکی از کتاب‌های خودم که کتابی علمی درباره فیزیک بود و پس از چاپ، خمیر شد.

خیام گفت: در مرحله‌ی سوم ممیزی ممکن است به خاطر حمله‌ی یک رسانه و یا گروه‌های تندرو انجام شود و این‌بار آن‌ها کتاب را سر نیزه کنند و با این رفتار قانون را در دست خودشان بگیرند. همه‌ی این مسائل باعث می‌شود که در جامعه عملا فکر و فرهنگ تولید نشود، در حالی که اگر ما می‌خواهیم در دنیای علم و فرهنگ پیشتاز باشیم، با این وضعیت نمی‌توانیم.او سپس با انتقاد از تدوام سانسور در کتاب‌ها، اظهار کرد: باید توجه داشت که همین‌ کارهاست که باعث ‌شده نخبه‌ها و برگزیده‌های المپیادها یا از کشور خارج شوند و یا به دنبال کارهای متفرقه بروند، چون دیده‌اند که سرنوشت کار فرهنگی در کشور به چه چیزی ختم می‌شود. ضمن این‌که ناشران نیز عادت کرده‌اند حق‌التألیف نویسنده را ندهند و مدام سربه‌سرش بگذارند و این تنها مختص ناشران آثار چاپی نیست و ناشران موسیقی را هم شامل می‌شود.

این نویسنده سپس با بیان این‌که کار زمانی انجام می‌شود که دو گروه پوزوسیون و اوپوزیسیون در کشور فعالیت داشته باشند، ابراز کرد: نمی‌گذارند احزاب به صورت واقعی تشکیل شوند و به همین خاطر انرژی‌های واقعی برای علم و فرهنگ متبلور نمی‌شوند.مسعود خیام در پایان با اشاره به انتشار کتاب‌ با موضوعات مختلف در کشورهایی نظیر فرانسه، انگلستان و آمریکا عنوان کرد: در کشور ما هم می‌شود راه‌حل‌هایی پیدا کرد تا متناسب با چهارچوب‌ها، تولید فکر و اندیشه داشت، اما کسانی هستند که مانع این موضوع می‌شوند.