وقت بازگشتن جواد رضویان به تلویزیون است؟!

فیلم در حدود یک ماهی که از اکرانش می گذرد، هنوز به مرز سه میلیارد نرسیده و این رقم در عین دهان پرکن بودنش، برای فیلمی کمدی که دو چهره محبوب طنز، سیامک انصاری و جواد رضویان جزو دست اندرکارن اصلی اش بوده اند، در اقتصاد گیشه امروز بسیار ناچیز است.فیلم البته هنوز گرفتار افت فروش نشده و همچنان لک و لک می کند. حتی مسئله از دست دادن سالنهای نمایش دهنده نیز که فیلم «ما همه با هم هستیم» کمال تبریزی این روزها گرفتارش شده، برای فیلم رضویان تبدیل به آفت نشده است. با این حال «زهرمار» چنانچه با همین فرمان پیش برود، به زحمت بتواند فروش خود را به چهار میلیارد برساند. میانگین فروش روزانه «زهرمار» حدود ۷۰ میلیون تومان است و فقط در آخر هفته ها به مرز ۲۰۰ میلیون رسیده است.این در حالی است که انتقادات از کیفیت پایین فیلم رو به افزایش است. ضمن اینکه سینماروها با حضور در سالن خود را مواجه با فیلمی می بینند که ربطی به آنونس ها و تیزرهایش ندارد و از جنس سینمایی که از آن توقع می رود، یعنی ژانر کمدی نیست. فیلم در میانه یک کمدی و درام اجتماعی دست و پا می زند و بدتر آنکه هیچ کدام هم نیست.

همین مسئله تماشاگران فیلم را سرخورده می کند تا با الفاظی چون «بدترین، سخیف ترین، سطحی ترین، بی محتوا ترین، تکراری و خسته کننده و …» نظرات منفی خود را درباره آن مطرح کنند.افزایش انتقادات از فیلم «زهرمار» حتی موجب شده تا رضویان بخش کامنت پستهای اینستاگرام خود که ارتباطی با این فیلم دارند را ببندد. حرکتی که نشان از آن دارد او خود نیز از این نظرات آگاه است و در بحبوحه همین مقدار از فروش فیلم ترجیح می دهد گوشش به آنها بدهکار نباشد.«زهرمار» پس از نمایش در جشنواره فیلم فجر سال گذشته نیز به دلیل کیفیت پایین خود آماج انتقادها قرار گرفت وشاید ازهمان زمان میشد حدس زد اکران عمومی اش چندان رضایت بخش نباشد.«لازانیا»(حسین قناعت) فیلمی که رضویان سال گذشته آنرا به عنوان بازیگر اصلی روی پرده داشت نیز در کل فقط چهار میلیارد فروخت. رقمی که در دوره فروش خیره کننده کمدی های معمولی چندان قابل اعتنا به نظر نرسید. پارسال او «دم سرخها» به کارگردانی آرش معیریان را هم در حالی در نمایش عمومی دید که فیلم سرانجام با دو و نیم میلیارد تومان از پرده کنار رفت و از حیث محتوا و ساختار نیز بشدت سطح پایین و نازل بود.او در ماه رمضان امسال هم با اجرای برنامه مجری «جشن رمضان» در شبکه پنج و همکاری با یک تهیه کننده شکست خورده تلویزیونی، تجربه ای ناکام را پشت سر گذاشت.

سیگنال های برآمده از این مجموعه اتفاقات ناخوشایند، اگر بخوبی از سوی رضویان درک شوند، شاید او را به این ذهنیت برسانند که شاید بد نباشد او به جای حضور در سینما و پرداختن به امور نامرتبط همچون مجری گری- که یکبار هم در زمستان سال ۹۴ با جنگ «سه شو» از آن روسفید خارج نشد- ، دوباره به عرصه کمدی های تلویزیونی برگردد. همانطور که در سال ۹۴ با «در حاشیه» مهران مدیری بدل به یکی از ارکان بامزه مجموعه شد و خاطرات همکاری های موفقش با مدیری مانند «پاورچین» و تا حدودی «جایزه بزرگ» را زنده کرد. البته او در تلویزیون هم ناکامی هایی داشته، ولی تجربه هایی چون «قرارگاه مسکونی» و یا «مهمانان ویژه» از جمله سریال هایی هستند که او در جایگاه کارگردان خوب از پس شان برآمد و هنوز هم بعد از چند سال جذابیتهایی برای تماشا دارند.سینما اما این سالها آغوش گرمی برای او نداشته و مدام فیلمهایش را با فروشهای معمولی و یا مأیوس کننده بدرقه کرده است. اگر سریال جدید او که چندی پیش از آن با نام موقت «نیوجرسی» یاد کرد، در تلویزیون به نتیجه برسد و روی آنتن هم بگیرد، بد نیست رضویان در غیبت رفقای مقبول کمدی اش در قاب کوچک، چند سالی را در خانه اش سپری کند و خنده بسازد. به شرطی که به درک و شناخت درستی از سلیقه بینندگان امروز برسد و پس روی نکند.