محمد منفرد  در رابطه با مشکلات داروسازان گفت: یکی از بزرگترین آن‌ها افزایش بی‌رویه دانشجو و نداشتن چشم انداز مدون برای  اشتغال آنها است. بدون برنامه ریزی و آینده‌نگری در خصوص آینده شغلی، داروسازان روحیه و امید خود را روز به روز، بیش از گذشته از دست خواهند داد و این برای کشور خطری جدی است.منفرد افزود: در خصوص داروخانه‌ها نیز باید بگوییم که بر خلاف اصل ۴۴ قانون اساسی، بخش دولتی در عرصه دارو روز به روز بزرگتر می‌شود و برنامه‌ای برای تقویت بخش خصوصی دیده نمی‌شود. نزدیک به ۵۰ درصد گردش مالی داروخانه‌های کشور در اختیار بخش غیرخصوصی است و این به معنای آن است که فشار زیادی بر اقتصاد داروخانه‌های خصوصی وارد می‌شود.این عضو هیات مدیره انجمن داروسازان ایران، ادامه داد: نقش داروسازان محدود به تولید و عرضه دارو شده است؛ این درحالی است که در دنیا بخش خدمات دارویی بسیار پر رنگ است.وی افزود: بحث بسیار مهم دیگری که مطرح است، در مورد ارزش خدمات داروسازان است. متاسفانه هیچ کدام از خدمات داروسازان آنچنان که شایسته است، ارزش‌گذاری نمی‌شود. واقعیت این است که اگر قرار است سطح بهداشت و سلامت مردم  ارتقاء پیدا کند، باید به داروسازان نیز توجه ویژه‌ای از سوی سیاستگذاران صورت گیرد.

وی با اشاره به نقش داروسازان در بیمارستان‌ها ادامه داد: متاسفانه جایگاه داروسازان در بیمارستان‌ها جدی گرفته نمی‌شود. باید به ازای ۳۰ تخت بیمارستانی، حتما یک داروساز در بیمارستان حضور داشته باشد، ولی با این استاندارد فاصله زیادی داریم.وی تاکید کرد: اگر دنبال کاهش سرانه مصرف دارو هستیم، اگر دنبال کاهش مصرف خودسرانه دارو هستیم، اگر دنبال کاهش عوارض دارویی هستیم، باید نقش داروسازان بیش از این پر رنگ شود.منفرد در پایان تصریح کرد: مشکل بعدی داروسازان، سازمان‌های بیمه‌گر هستند. بیمه‌ها با تاخیرهایی که حتی بیش از ۶ ماه به طول می‌انجامد، سرمایه‌های شخصی داروخانه‌ها را بایکوت کرده و داروسازان موسس داروخانه‌ها را مجبور به گرفتن وام با درصد بالا از بانک‌ها می‌کنند.

بهار نیوز